sciencetalk

Op Filosofie.be opende ik op 15-01-2005 een voor mij belangrijk onderwerp over de negatieve en positieve denkwijzen over het egoisme. Ruim 71 posts over 5 pagina's duurde tot 23-04-2005 over zaken over het wezen van het egoisme, de achtergronden van de menselijke geest en de oorzaak van het egoisme, namelijk: overleven.

Voor mijn gevoel was dit maar een kant van het verhaal. Wat ik graag zou willen weten is hoe jullie over dit overwerp denken en waar het vandaan komt en hoe je negatieviteit vanuit het egoisme om kan zetten in positieviteit.

Voorop gesteld vind ik egoïsme slecht ten aanzien van het samenleven.

Hoe bewerkstellig je positief egoïsme ? Volgens mij kan dat alleen door het tonen van empathie, wat ook z'n egoïstische kant kan hebben. Door de reactie af te wachten, van degene aan wie je empathie toont, wordt meestal een goed gevoel verkregen. Het doet goed te zien dat iemand je welgemeende interesse waardeert. Die intentie is een vorm van egoïsme, maar weliswaar positief.

Egoisme kan slecht zijn, zeker als men egocentrisch is en bepaalde zaken een ernstige verstoring veroorzaken binnen de samenleving, zoals diefstal(oplichting, fraude e.d.), moord.

Kijkend naar de achtergronden van diefstal dan komen de volgende zaken aan het licht. Zoals hebzucht, maar vooral een manier van overleven als de roede jouw heb verstoten en dat je nergens kan aankloppen om in leven te blijven. Dus wat doe je dan? Je snelt naar een supermarkt en steelt brood, drinken om te kunnen overleven, als je dit niet zou doen, kan je wel de vuilnisbakken leeg halen om te eten maar het past niet in het staatbeeld, dat sommige de totale zelfrespect heeft verloren zie je helaas overal in onze consumtie maatschappij. Soms hebben mensen die verstoten zijn maar een keuze om te kunnen overleven, al keuren wij als perfecte burgers af. Armoede kan tot waanzin drijven, en iedereen is in staat creatief te zijn, alleen maar om te kunnen overleven.

Hebzucht is een ander fenomeen van overleven, namelijk rijkdom, aanzien en macht. Wie zeer veel geld heeft, heeft macht over de armen. Zo kan een drugscrimineel zwake elementen vernietigen om zwake schakels voor geld uit te moorden. Hebzucht van zo'n crimineel heeft alleen tot doel: greep op zijn markt houden, dus meer inkomsten. Aanzien, geld en macht vult een leegte in als gebrek aan aandacht, liefde etc.

Positieve egoisme heeft en kent diverse filosofische vormen, zoals warmte, liefde, vakantie houden, genieten van de mooie dingen in het leven, zoalls muziek, film, theater, literatuur, beeldende kust en ga zo maar door. Positieve egoisme is naar mijn mening het opvullen en invullen van leegte, dat alleen plaats vindt tussen geboorte (de wieg) en de dood (het graf).

Extra negatief vind ik het egoisme welke deel uit maakt van iemands karakter. Met name bij veel gedefinieerde stoornissen, is het egoisme bepalend voor het denken, en daarmee het doen en laten. Het maakt dan deel uit van de belevingswereld van iemand, wat een ander realiteitsbesef veroorzaakt. Zo'n iemand bemoeilijkt het contact met anderen en laat voortdurend z'n eigen denken op de voorgrond spreken, en kan daar eveneens moeilijk op gewezen worden. Gevolg strubbelingen en erger.

Extra negatief vind ik het egoisme welke deel uit maakt van iemands karakter. Met name bij veel gedefinieerde stoornissen, is het egoisme bepalend voor het denken, en daarmee het doen en laten. Het maakt dan deel uit van de belevingswereld van iemand, wat een ander realiteitsbesef veroorzaakt. Zo'n iemand bemoeilijkt het contact met anderen en laat voortdurend z'n eigen denken op de voorgrond spreken, en kan daar eveneens moeilijk op gewezen worden. Gevolg strubbelingen en erger.

Daarom is egoisme een filosofisch verschijnsel, dat deel uitmaakt van ons gehele filosofisch wezen. De vraag rijst hier: hoe kan je het beste eruit halen? Want het ''eigen-ik'' staat altijd op de eerste plaats, want het ''eigen-ik'' neemt altijd de eerste stap naar iets, maar het ''eigen-ik'' doet het samen met een andere ''eigen-ik''. Verschil van mening kan leiden tot strubbelingen zoals jij schreef, en dat verschil blijft bestaan, al doet men water bij de wijn.

Ik denk inderdaad dat het nooit verdwijnen zal, puur vanwege dat het een natuurlijke aandrang (instinct) is. Het water bij de wijn doen kan denk ik wel de uitingen van het egoisme verzachten, en het doen lijken of het geen egoisme is. Voor een samenleving wel zo prettig...

Ik denk inderdaad dat het nooit verdwijnen zal, puur vanwege dat het een natuurlijke aandrang (instinct) is. Het water bij de wijn doen kan denk ik wel de uitingen van het egoisme verzachten, en het doen lijken of het geen egoisme is. Voor een samenleving wel zo prettig...

Wij als mens dienen nog zoveel te leren, ons soort staat pas aan de vooravond van het optreden van het kip en het ei. Veranderingen duren nu eenmaal lang, en als die verandering heeft plaats gevonden hebben wij in het algemeen niet door.

Lees over dit onderwerp meer op:

http://www.filosofie.be Algemene filosofie

Alexander Hartmans schreef: 

Wij als mens dienen nog zoveel te leren, ons soort staat pas aan de vooravond van het optreden van het kip en het ei. Veranderingen duren nu eenmaal lang, en als die verandering heeft plaats gevonden hebben wij in het algemeen niet door.

Zullen mensen dat optreden ooit meemaken ? Volgens mij niet, vanwege de domheid van onze intelligentie.

Is het niet zo dat voor de optimale filosofie er geen afleiding moet zijn, en dat wij mensen dat juist te veel hebben ?

Zullen mensen dat optreden ooit meemaken ? Volgens mij niet, vanwege de domheid van onze intelligentie.

Ik denk dat je onze intelligentie de schuld kan geven aan domheid. Zelf zeer hoog begaafden personen hebben beperkingen en tekortkomingen. Zo was Einstein kundig op natuur en- wiskundig gebied, maar sociaal was hij minder ontwikkelt.

Is het niet zo dat voor de optimale filosofie er geen afleiding moet zijn, en dat wij mensen dat juist te veel hebben ?

Hoe bedoel je, en zou je voorbeelden kunnen noemen?

Is het niet zo dat voor de optimale filosofie er geen afleiding moet zijn, en dat wij mensen dat juist te veel hebben ?

Hoe bedoel je, en zou je voorbeelden kunnen noemen?

Dat een afleiding (waarneming) afleidt van het optimaal denken, wat nodig is om tot een optimale filosofie te komen, qua resultaat en gedachtegang. Wij mensen nemen meer waar dan we nodig hebben, wat verward en afleidt van het denken. Een voorbeeld is dat mensen sowieso verschillende benaderingen hebben tot denken, en dat invloed laten hebben op anderen. Eigen gedachtegangen krijgen zo belemmeringen. Belemmeringen hebben vervolgens invloed op het evolueren van mensen, althans stagnerend en vicieus ten aanzien van het filosoferen (afleiding).

Dat een afleiding (waarneming) afleidt van het optimaal denken, wat nodig is om tot een optimale filosofie te komen, qua resultaat en gedachtegang. Wij mensen nemen meer waar dan we nodig hebben, wat verward en afleidt van het denken.

Optimaal denken is geen eenvoudige opgave, het duurt jaren voordat een goed resultaat totl leven komt. Zoals jij schreef over mensen die meer waarnemen dan wat ze nodig hebben klopt als een bus. Zolang de mens blijft kiezen tussen voor het onnodige, inplaats voor wat ze echt nodig hebben verstikken zij zichzelf, maar men kan zichzelf afzonderen om na te denken over zichzelf, hun daden en hoe ze tot oplossingen kunnen komen. Ik heb vaak dat ik het nieuws op tv, de kranten niet kan verdragen van zoveel leed en ellende, de commerciele onzin met het doel zoveel mogelijk aan ons wil verdienen, en dan vermijd ik deze dingen voor een tijdje. Bezinning kan ok zijn.

Een voorbeeld is dat mensen sowieso verschillende benaderingen hebben tot denken, en dat invloed laten hebben op anderen. Eigen gedachtegangen krijgen zo belemmeringen. Belemmeringen hebben vervolgens invloed op het evolueren van mensen, althans stagnerend en vicieus ten aanzien van het filosoferen (afleiding).

Interessant onderwerp. Persoonlijk kom ik hopenlijk nog eventjes terug.

Ik kan daar geen Ja of Nee op antwoorden. Het kàn goed zijn, maar ook heel slecht.

Optimaal denken is wiskunde en dat is nou juist een benadering van wat er werkelijk is.

Sjorssnors:

Een voorbeeld is dat mensen sowieso verschillende benaderingen hebben tot denken, en dat invloed laten hebben op anderen. Eigen gedachtegangen krijgen zo belemmeringen. Belemmeringen hebben vervolgens invloed op het evolueren van mensen, althans stagnerend en vicieus ten aanzien van het filosoferen (afleiding).

Zo als ik had beloofd, kom ik hierop terug.

Belemmering hebben vervolgens invloed op het evolueren van mensen

Jij doelt op het denken en vanuit dat denken handelen! Het probleem en /of obstakel is dat er te veel meningen als mensen zijn. We worden er dagelijks ermee geconfronteerd. Soms weten we niet of we slapen of wakker zijn, of we weten niet het verschil tussen dromen en fantaseren. Ik kan niet zeggen wat de beste methoden is om eventuele belemmeringen uit de weg te gaan. Als creatief kritisch denker zie ik angst voor de heersende onderdrukte meningen van anderen als een belemmering op mijn denken, althans in het verleden. Ik hanteer een harde lijn, harde woorden, zonder omwegen om problemen die ons allemaal aangaan aan te kaarten. En, ja, niet iedereen zal mijn vriend worden of zijn, ik kies niet daarvoor, zij kiezen daarvoor. Mijn motto is: je bent voor of tegen mij of helemaal niet. Ik ga mij niet druk maken dat bepaalde denkstelsels zullen uitsterven. Ik juich ze liever toe, omdat ze plaats maken voor andere en vernieuwende denkstelsels met een toekomstige blik en knipoog naar de toekomst. Kortom. Iedereen kent en heeft belemmeringen in zijn of haar denken, maar neem een ding vrijblijvend van mij aan: elk zwak punt is het sterkste punt om daar goede voordelen te halen.

Elke filosofie dient fris, modern, kritisch, enerverend, boeiend zijn, wel met een fleugje verleden.

Optimaal denken is wiskunde en dat is nou juist een benadering van wat er werkelijk is.

HMMM, volgens jouw optiek dan? Maar wat is de werkelijkheid: iets wat is, wat bestaat, het zijnde?