sciencetalk

 
Voor fotonen ( licht) bestaat er geen tijdsverloop. Als een foton van A naar B zou reizen dan maakt het niet uit wat de afstand tussen A en B is, op de klok van een foton duurt iedere reis exact 0 seconde. Hoe kan er sprake zijn van beweging als er geen tijdsverloop is.?  Tijdsverloop kun je enkel meten middels beweging/verandering. Beide zijn niet aanwezig voor licht.

http://lightspeedzero.wordpress.com/2012/07/27/in-welk-referentiekader-bewegen-fotonen/
 
Voor het licht is het heelal sinds de oerknal dus niet gegroeid, want er is geen tijdsverloop voor licht. Volgens de metingen in ons interiaalstelsel is het heelal juist wel (versneld) aan het uitdijen. Dit gaat om de lege ruimte, niet om de hemellichamen die daarin aanwezig zijn.
 
Mijn vragen hierbij:
 
- Heeft het uitdijen van het heelal te maken met het vertragen van de materie? Dat de hemellichamen een vaste maat blijven houden lijkt mij te   komen doordat de valversnelling een vaste waarde bijft houden. Alle materie beweegt ten opzichte van elkaar waardoor de valversnelling op afstand kan verminderen en daardoor het heelal versneld kan uitdijen.
 
- Is materie onstaan door de big bang, of is dit juist de oorzaak hiervan? Massa betekend een vertraging ten opzichte van de lichtsnelheid en dus een ander interiaalstelsel.
 
Bovenstaande ideeën heb ik nou een tijdje in mijn hoofd. Zie ik met bovengenoemde iets wat niet kan? Ik ben benieuwd naar jullie reacties hier op.

Even wat opmerkingen voor de vragen. Licht beweegt zich weldegelijk, ondanks dat voor licht het tijdsverloop nul is. Een foton zal alleen nooit ouder worden. Een stilstaand deeltje beweegt ook met de lichtsnelheid. Door de absolute ruimtetijd (vroeger werden beiden apart als absoluut gezien, maar sinds Einstein weten we dat het de ruimtetijd is die absoluut is). De tijd verloopt dan maximaal (in lege ruimte; gravitatie laat de tijd langzamer gaan; hier op Aarde gaat de tijd iets langzamer dan heel hoog beven de Aarde). Naarmate het deeltje gaat bewegen wordt een deel van de snelheid omgezet in beweging door de ruimtetijd, waarbij beweging door de tijd langzamer gaat en de beweging door de ruimte dus toeneemt. In het andere uiterste geval (ten opzichte van het stilstaan van een deeltje dat alleen door de tijd beweegt met de lichtsnelheid) vinden we de massaloze deeltjes die alleen door de ruimte bewegen maar niet door de tijd.
De eerste vraag begrijp ik niet zo goed. Wat bedoel je als je vraagt of het uitdijen van het heelal te maken heeft met het vertragen van de materie? En wat bedoel je met dat hemellichamen een vaste maat blijven houden doordat de valversnelling een vaste waarde blijft houden (dat hemellichamen dezelfde massa houden en op die manier de valversnelling gelijk blijft? Zoals de Zon, de planeten, de Maan, de sterren, etcetera; in veel gevallen is dit niet het geval, denk maar aan supernova's, sterren die worden geboren, nieuwe planetenstelsels die ontstaan, etcetera).
En hoe zie jij nou precies dat een versnelde uitdijing van het heelal kan ontstaan?
Wat betreft de laatste vraag, daar heb ik zo'n beetje een eigen mening over. Voor de Grote Knal, was er een enorm klein stukje ruimte (ongeveer ter grootte van de Plancklengte). Hierin kwamen weinig kwantumfluctuaties voor, vanwege die kleine ruimte die volgens mij de vorm van een heel kleine donut had (even in tweedimensionale vorm gedacht om het te kunnen aanschouwen; in werkelijkheid zie ik de driedimensionale ruimte als een vijfdimensionale ruimte die in een vierde gekromd is tot een driedimensionale, waarin materie als kleine driedimensionale hyperbolletjes zie (weer ter grootte van de Plancklengte). Die weinige kwantumfluctuaties worden exotische materie genoemd en hebben een negatieve massa, waardoor de Grote Knal getriggerd werd en deeltjes ontstonden.