sciencetalk

Als deeltjesverstrengeling bewezen is en dus informatie sneller dan het licht kan gaan, hebben we een probleem want dat zou betekenen dat de tijd zoals deze nu gedefinieerd is niet meer klopt. De plancktijd die nu geldt als kleinst mogelijk eenheid van tijd zou dan wel eens achterhaald kunnen zijn. Een nog kleinere eenheid zou dan mogelijk zijn. 
 
Probleem is dan wel als informatie werkelijk in het universum bij relatief grote afstanden gelijktijdig kan zijn de nieuwe eenheid oneindig klein zou zijn en dus ophoudt te bestaan. 
 
Dan was tijd niets meer dan een illusie.
 
Overigens zouden we tijd wel blijven gebruiken want in de dagelijkse realiteit bestaat deze voor ons wel. 
 
Een naaste medewerker van Einstein zei ooit dat tijd bestaat omdat anders alles gelijktijdig zou gebeuren, hij zou wel eens gelijk kunnen hebben want misschien is dit wel zo maar zijn wij te klein om dit zo te beleven omdat deze gelijktijdigheid voor ons vertraagd is. 

Weer een topic met vaag gedefinieerde termen zodat het eindeloos kan voortkabbelen?

En dat is geen antwoord op de inhoud maar op de vorm.
 
Welke consequentie zie jij dan als informatie sneller dan het licht gaat?  

Hendrikus1 schreef:En dat is geen antwoord op de inhoud maar op de vorm.

 
Je hebt je vraagstelling te vaag gehouden. Dergelijke topics kunnen eindeloos gerekt worden, omdat niet duidelijk is wat je precies bedoelt.

 

Welke consequentie zie jij dan als informatie sneller dan het licht gaat?

 
Graag een bronvermelding en/of redenering waaruit blijkt dat "informatie sneller dan het licht gaat".

 
 
Kwantumverstrengeling was een tijdlang controversieel, omdat de informatieuitwisseling tussen de deeltjes onmiddelijk is, en dus sneller dan het licht. 

 
Bron: https://www.deingenieur.nl/artikel/verstrengeling-van-deeltjes-bestaat-echt
 
Het filmpje erbij is van TU Delft 
 
Er zijn meer filmpjes van wetenschappers die deze verstrengeling als bewezen verkondigen alleen dat men nog niet weet hoe het werkt. 
 
Overigens terzijde kan ik me maar moeilijk voorstellen dat een topic van mij eindeloos voortkabbelt dus een veronderstelling vanuit ervaring is ook maar relatief. 

Dat is inderdaad een bron. Zo kunnen we verder. Nu zijn er (minstens) twee mogelijkheden:
 
1. De bron geeft een correcte beschrijving van de gevonden resultaten.
 
2. De bron geeft een overmatig populaire voorstelling van zaken waarbij ongeoorloofde conclusies worden getrokken.
 
Ik vermoed het laatste, maar ik acht mijzelf op dit gebied niet voldoende deskundig om dat uit te maken. Ik ben benieuwd wat anderen op dit forum hiervan denken.

Natuurlijk hield ik ook nog een slag om de arm door mijn eerste bericht in dit topic te beginnen met "Als" 
 
Het experiment zal nog vele malen herhaald moeten worden. 
 
Overigens zegt de relativiteitstheorie dat alles relatief is en dan zal dit voor de theorie zelf ook gelden, het maakt ze overigens niet minder waardevol. 
 
En over "tijd" we verdelen deze in stukjes de bekendste is de seconde en het kleinste stukje is tot nu toe de plancktijd, dit moeten we wel anders kunnen we er niet mee rekenen dus zou het eigenlijk helemaal niet moeten verbazen als deze uiteindelijk helemaal niet uit stukjes bestaat en dus ook geen kleinste stukje heeft. Stukje suggereert immers afstand en dat er hoe klein dan ook een afstand overbrugt wordt. Tenzij ruimte uit deeltjes bestaat dan is er natuurlijk wel een kleinste stukje mogelijk maar daar wijst vooralsnog niets op. Zoals ik het nu zeg is de tijd zoals wij die kennen een aaneengesloten proces dat wij opdelen in stukjes (versnipperen) om het te kunnen begrijpen In dit proces kan het opdelen tot in het oneindige volgens mij omdat er geen onderbreking is. Net zoals we bij een seconde geen seconde verspringen (want die kunnen we onderverdelen) zo zal dit volgens mij ook gelden voor de plancktijd. Zo gezien zou tijd dan geen illusie zijn maar wel hoe wij tegen tijd aankijken. 
 
Illusie in de zin dat we bijvoorbeeld de zon bij eeuwige nacht niet zouden kunnen zien maar wel heel veel over kunnen leren door de maan te bestuderen die het zonlicht weerkaatst. 

Als deeltjesverstrengeling bewezen is en dus informatie sneller dan het licht kan gaan, hebben we een probleem

 
Er is een groot verschil tussen kwantuminformatie en klassieke informatie. Bruikbare informatie kan niet sneller dan het licht worden verzonden. Zie dit en dit topic en deze nanocursus.
 

De plancktijd die nu geldt als kleinst mogelijk eenheid van tijd

 
Daar zou ik liever kleinst bruikbare, betekenisvolle eenheid van tijd van maken. Voor zover mij bekend verhindert niets een nog kortere tijd, maar daar kan je vervolgens niets mee.

Einstein beschouwde het inzicht dat gelijktijdigheid waarnemer-afhankelijk is als cruciaal voor zijn SRT. Als er een absolute (waarnemer-onafhankelijke) manier bestaat om de gelijktijdigheid van gebeurtenissen te definiëren dan kun je uit de ruimtetijd op een absolute (waarnemer-onafhankelijke) manier plakjes van gebeurtenissen in de ruimte snijden die in absolute zin gelijktijdig plaatsvinden. Dat is dan in strijd met de aanname dat alle inertiaalstelsels fysisch gelijkwaardig zijn (één van de postulaten van de SRT). Immers zijn dan die inertiaalstelsels waarin de gelijktijdigheid overeenstemt met de absolute gelijktijdigheid beter in overeenstemming met de fysische werkelijkheid dan alle andere inertiaalstelsels.
 
Tenzij ik het verkeerd begrijp beweert men dat verstrengelde deeltjes onmiddellijk op metingen aan één van de deeltjes reageren. Dit effect zou dan in een definitie van absolute (waarnemer-onafhankelijke) gelijktijdigheid kunnen worden gebruikt.

Deeltjes die met de lichtsnelheid gaan, zouden geen ruimte-tijd kennen, en dus inderdaad geen inertiaalstelsel hebben die gelijkwaardig is, aan die van ons. Als deeltjes met de lichtsnelheid geen ruimte-tijd kennen, dan kunnen ze dus overal onmiddellijk te voorschijn komen als er aan gemeten wordt.
Als er aan een deeltje gemeten wordt zakt zijn snelheid direct onder de lichtsnelheid, en kunnen we er weer mee overweg in ons stelsel.
 
Een tijdgenoot van Einstein, de nederlandse natuurkundige Hugo Tetrode, stelde dat een lichtdeeltje die ergens van een ster vertrekt, weet dat het over 100 jaar in jouw oog terecht komt. En andersom.

Michel Uphoff 
Er is een groot verschil tussen kwantuminformatie en klassieke informatie. Bruikbare informatie kan niet sneller dan het licht worden verzonden.

 
Het is dus niet mogelijk om klassieke informatie om te zetten in kwantuminformatie en visa versa. Als voorbeeld een commando aan een Marslander en hiermee in de toekomst de Marslander direct te besturen ipv dat het tientallen minuten duurt voordat deze op dit commando reageert. 
 

Daar zou ik liever kleinst bruikbare, betekenisvolle eenheid van tijd van maken. Voor zover mij bekend verhindert niets een nog kortere tijd, maar daar kan je vervolgens niets mee.

 
We hebben er voor gekozen om als kleinste eenheid van tijd de snelheid van het licht te nemen en als iets sneller gaat dan het licht gebeuren er allemaal vreemde dingen, zoals reizen in het verleden. Doch als kwantuminformatie sneller is en deze is op een andere plaats onmiddellijk  dan heeft deze informatie niet in het verleden gereisd want dan zou deze er eerder zijn nog voordat deze verzonden is. Maar om "onmiddellijk" te meten zijn we wel afhankelijk van de eenheid van licht die we nu gebruiken.

Professor Puntje schreef: Einstein beschouwde het inzicht dat gelijktijdigheid waarnemer-afhankelijk is als cruciaal voor zijn SRT. Als er een absolute (waarnemer-onafhankelijke) manier bestaat om de gelijktijdigheid van gebeurtenissen te definiëren dan kun je uit de ruimtetijd op een absolute (waarnemer-onafhankelijke) manier plakjes van gebeurtenissen in de ruimte snijden die in absolute zin gelijktijdig plaatsvinden. Dat is dan in strijd met de aanname dat alle inertiaalstelsels fysisch gelijkwaardig zijn (één van de postulaten van de SRT). Immers zijn dan die inertiaalstelsels waarin de gelijktijdigheid overeenstemt met de absolute gelijktijdigheid beter in overeenstemming met de fysische werkelijkheid dan alle andere inertiaalstelsels.
 
Tenzij ik het verkeerd begrijp beweert men dat verstrengelde deeltjes onmiddellijk op metingen aan één van de deeltjes reageren. Dit effect zou dan in een definitie van absolute (waarnemer-onafhankelijke) gelijktijdigheid kunnen worden gebruikt.

 
De gelijktijdigheid wordt in de SRT als volgt relatief omschreven.
 
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gelijktijdigheid
 
Laat ik eerst het voorbeeld van de bal nemen die stuitert in een relatief bewegende trein als niemand je erop wijst dan zie je als beschouwer van buitenaf dat deze bal ten opzichte van de trein gewoon een rechte lijn maakt. Zo zag ik het de eerste keer maar dan gaat men relativeren en men speelt de film vertraagd af en je ziet dat de bal een langere weg aflegt ten opzichte van het spoor. Men zegt dus de beschouwer van buitenaf ziet dat de bal een langere weg aflegt, dit klopt helemaal als je erop gewezen wordt maar men relativeert het tot deze ene gebeurtenis en vergeet dat men het ook gewoon zoals de reiziger in de trein kan zien namelijk gewoon als een rechtlijnige beweging ten opzichte van de trein. Dus dat je het op twee manieren kunt zien. 
 
In een andere topic schreef ik reeds dat een treinreiziger het ook op twee manieren kan zien door gewoon de bodem van glas te maken. Als beide beschouwers het op beide manieren kunnen zien vervalt de relativiteit het is dan immers beide en gelijktijdig tenminste zo zie ik het. 
 
Hetzelfde geldt voor het licht in de trein zoals beschreven in de link ook hier kun je het als beschouwer van buitenaf op twee manieren bekijken. Zie je de trein bewegen tegen een stilstaande achtergrond dan zie je dat het licht de achterkant het eerst raakt en zie je vervolgens de trein stilstaan tegen een bewegende achtergrond dan raakt het licht gelijktijdig de voor- en achterkant, de trein staat immers in de waarneming stil en de achtergrond beweegt. Denk maar aan een bal als men deze volgt met een camera, de bal staat dan stil en de achtergrond beweegt. 
 
Dat de trein in onze waarneming stilstaat komt omdat we deze doorgaans volgen met onze ogen en daardoor beweegt de achtergrond en niet de trein. 
 
Hetzelfde geldt ook voor de waarnemer in de trein ook deze kan het op twee manieren bekijken door gewoon de trein van glas te maken, richt deze de aandacht op het glas dan raakt het licht de voor- en achterkant gelijktijdig maar richt deze de aandacht op de bewegende achtergrond dan neemt deze waar dat de achterkant van de trein het licht eerst raakt. Het is dus beide gelijktijdig hoewel dit laatste moeilijker voor te stellen is. 
 
Het is dus letterlijk "het ligt eraan hoe je het bekijkt"
 
We weten reeds lang dat onze realiteit beperkt wordt omdat we deze namelijk waarnemen als een projectie van licht en dat er meer is weten we ook en dat bevindt zich achter deze projectie. 
 
Dat door kwantumverstengeling er in ieder geval iets is dat hiervoor een aanwijzing zou kunnen vormen want hoe dit werkt weet nog niemand is op z'n minst boeiend te noemen. 

WillemB schreef:  
Een tijdgenoot van Einstein, de nederlandse natuurkundige Hugo Tetrode, stelde dat een lichtdeeltje die ergens van een ster vertrekt, weet dat het over 100 jaar in jouw oog terecht komt. En andersom.

 
Ben het met jouw reactie eens tot op het "weten" van een foton na, dit impliceert namelijk dat het foton bewustzijn zou hebben hier wijst niets op tot nu toe maar wel dat het natuurkundig zo zou kunnen zijn dat dit vaststaat. Dat als we maar computers zouden hebben die dat allemaal kunnen berekenen het voorspelt zou kunnen worden.  

@ Hendrikus1
 
Mijn punt is dat een onmiddellijke interactie tussen verstrengelde deeltjes een andere, objectieve definitie van gelijktijdigheid mogelijk maakt. En dat is in strijd met de standaard versie van de SRT. Daarom verbaast het mij ook dat de bevindingen uit je aangehaalde bron niet meer ophef of tegenspraak hebben veroorzaakt.

WillemB schreef: Een tijdgenoot van Einstein, de nederlandse natuurkundige Hugo Tetrode, stelde dat een lichtdeeltje die ergens van een ster vertrekt, weet dat het over 100 jaar in jouw oog terecht komt. En andersom.

 
Dit moet je zo zien: vanuit het lichtdeeltje bezien verstrijkt er geen 100 jaar, maar arriveert het onmiddellijk in je oog.