sciencetalk

Dag,
 
Dat het heelal zich versneld aan het uitdijen is momenteel is voor de meeste mensen wel duidelijk.
Dat Einsteins zogenaamde grootste fout (formule voor statisch/stabiel heelal) hierbij van pas komt niet.
 
Zie hier (6:43 minuten):
 

 
(Einstein had gelijk, zelfs als hij het fout had!  )
 
​Ik begrijp dit niet zo goed, maar hopelijk kunnen knappere koppen mij hierbij helpen?
En wat is de link tussen gravitatie (ruimtetijdkromming) en de uitdijing van het heelal??
 
BvD,
TommyWhite

Als je niet wat specifieker bent, zul je waarschijnlijk geen antwoord krijgen. Wat is je achtergrond, wat voor literatuur heb je al gelezen, wat precies "begrijp je niet zo goed"?

Ik ben geen specialist hierin, maar kan me wel proberen te verdiepen in de vraag die hier gesteld wordt:
 
Ik denk dat het gaat over de term 'cosmic inflaltion' en wat je je daarbij moet voorstellen in relatie tot de veldvergelijkingen van Einstein (waarbij Einstein blijkbaar heeft geworsteld met de vraag of hij hiervoor een term moest toevoegen).
 
In het byzonder lijkt mij de vraag:  wat er dan 'inflate'= opblaast. is dat de ruimte en tov waarvan blaast die dan op. en wat is dan 'ruimte' in dit verband. Blijkbaar heeft het ook iets te maken met de roodverschuiving die steeds groter wordt als je verder weg het heelal inkijkt. Maar feitelijk zijn het niet de verre melkwegstelsels die zich van ons afbewegen, maar de hele ruimte die expandeert en blijkbaar geeft dat deltzelfde roodverschuiving als op zou treden als de melkwegstelsels zich echt van ons zouden verwijderen. Maar wat is dan het verschil tussen expanderen van ruimte en uit elkaar bewegen van melkwegstelsels als je niet kan zien welke van deze 2 effecten het is? en het gekke is ook nog dat de expansie van het heelal buiten een bepaalde straal van ons af zelfs groter wordt dan de lichtsnelheid waardoor je daarbuiten niets meer kunt waarnemen.  

maar de hele ruimte die expandeert en blijkbaar geeft dat deltzelfde roodverschuiving als op zou treden als de melkwegstelsels zich echt van ons zouden verwijderen.

 

Inderdaad expandeert de ruimte zelf, en dat veroorzaakt de zogenoemde kosmische roodverschuiving. Overigens verwijderen de sterrenstelsels zich inderdaad 'echt' van elkaar door deze expansie.

 

Maar wat is dan het verschil tussen expanderen van ruimte en uit elkaar bewegen van melkwegstelsels als je niet kan zien welke van deze 2 effecten het is?

 

De kosmische expansie is iets anders dan de eigenbeweging van de sterrenstelsels. Sterrenstelsels hebben ook een beweging door de ruimte. Die eigenbeweging is voor redelijk nabije sterrenstelsel goed te meten, en een aantal (waaronder de Andromedanevel) bewegen zich naar ons toe i.p.v. van ons af. Maar op een bepaalde afstand is de hubbleparameter (verwijderingssnelheid ongeveer 70 km/s per megaparsec afstand) zo groot geworden dat alle sterrenstelsels zich verwijderen, en die snelheid neemt (bijna) lineair toe met de afstand. Op forse afstanden is de kosmische expansie zo groot geworden dat de eventuele eigenbeweging van sterrenstelsels, of die nu naar ons toe of van ons af is, er niet meer toe doet.

 

en het gekke is ook nog dat de expansie van het heelal buiten een bepaalde straal van ons af zelfs groter wordt dan de lichtsnelheid waardoor je daarbuiten niets meer kunt waarnemen.  

 

Dat is niet correct. We kunnen wel degelijk sterrenstelsels zien die zich sneller dan het licht van ons verwijderen. Dat is eerder aan de orde geweest, onder andere hier.

Maar wat moet je je nu voorstellen bij het begrip 'expanderen van ruimte' ruimte is afstand van het ene punt tot het andere, maar als alles met een factor uitzet dan lijkt er netto niets te veranderen toch? maar blijkbaar wel mbt het licht want dat zie je in de roodverschuiving. Licht heeft een vaste lichtsnelheid tov elke waarnemer, maar lichtsnelheid meet je tov een afstand bv 2 spiegels tov elkaar en de tijd, maar als die afstand nu groter wordt omdat de ruimte expandeert waarom zou de lchtsnelheid dan nog hetzelfde blijven als de referentie tov waarvan je die lichtsnelheid meet zelf niet meer hetzelfde blijft? 

maar als alles met een factor uitzet dan lijkt er netto niets te veranderen toch?

 
Ja, maar niet alles doet mee met de expansie van het heelal. Jouw meetlat, het zonnestelsel, zelfs clusters van sterrenstelsels zijn door intermoleculaire krachten en zwaartekracht gebonden objecten, en die expanderen niet mee.
 
In de gegeven link tref je een paar uitstekende artikelen van Davis en Lineweaver aan die onder meer dit onderwerp aan de orde stellen.

nu herrinner ik me weer dat ik dit artikel al eens gezien heb. Het is zoiets als bootjes in een zwembad. als je ineens de wanden van het zwembad weghaalt dan gaan alle bootjes (= [groepen] melkwegstelsels of kleiner) van elkaar wegdrijven omdat de ruimte (het water) expandeert, maar veranderen zelf niet van vorm. Maar in een expanderend heelal plant het licht zich in de expanderende ruimte nog wel voort met de lichtsnelheid dus.   

kunnen we op basis hiervan nu iets zeggen over de oorspronkelijke vraag van dit topic?

Op forse afstanden is de kosmische expansie zo groot geworden dat de eventuele eigenbeweging van sterrenstelsels, of die nu naar ons toe of van ons af is, er niet meer toe.[/url]

Toch kunnen sterrenstelsels nog met mekaar botsen, right?

kunnen we op basis nu iets zeggen over de originele vraag van dit topic?

Sorry (even weggeweest).

Zoals ik het begrijp had Einstein een constante bedacht die het uitdijen van het heelal tegen zou gaan. Hij geloofde in een statisch heelal. Wat ik me afvroeg was: hoezo draagt deze constante (wat dus een vergissing van Einstein was) bij aan het verklaren van het uitdijende heelal?

(Ik hoop niet dat ik nu hele domme dingen zeg, want wiskundig begrijp ik ART (nog) niet.)

De tweede vraag die ik in het begin stelde:

Wat is de link tussen ruimtetijdkromming en het uitdijen van het heelal?

Lijkt mij dat er geen link is. Het uitdijen heeft toch niets te maken met ruimtetijdkromming?

Mvg,

Thomas van der Woude