Moderator: physicalattraction
Welk deeltje werd gebruikt? Met licht kun je niet naar fotonen kijken.
Wat ontkennen ze precies?
Ik neig er naar dat het niet ons kijken is, maar de manier op we kijken, die het systeem verstoort.wnvl1 schreef: ↑vr 05 jan 2024, 23:54 Op zich zou ik mij kunnen inbeelden dat het elektron verstrengeld geraakt met een foton in spleet 1 én verstrengeld met een foton in spleet 2. Ik bedoel een superpositie van beide toestanden; Dat je dus in beide richtingen vertakkingen krijgen die verder lopen, totdat er iemand met bewustzijn naar kijkt en dat bepaalde vertakkingen afgekapt worden of verder gaan in een parallel universum.
Voor mij is het niet duidelijk op welk moment de golffunctie juist ineenstort, wanneer er niemand met bewustzijn naar kijkt.
Nee, dat is een wijdverbreide mythe. Einstein geloofde in lokaal-realisme en had al vrij vlot geen problemen met de inherente onzekerheid van de QM. Zijn kritiek tijdens de Solvay conferenties in 1927 en 1930 en discussies met Bohr spitsten zich dan ook voornamelijk op lokaal-realisme en was daarmee in zekere zin een aanloop naar het EPR-artikel uit 1935. In veel literatuur wordt echter beweerd dat Einstein vooral moeite had met Heisenbergs onzekerheidsrelatis (en hoe Bohr deze discussies triomfantelijk "won").
Ik ga een poging doen, om dat verhaal van Hossenfelder te lezen.wnvl1 schreef: ↑di 09 jan 2024, 22:39 Einstein geloofde in het bestaan van absolute natuurwetten die deterministisch zijn van karakter zoals de ART. 't Hooft stelt als ik het juist begrijp dat de QM emergent is net zoals de thermodynamica en dat het onderliggend beschreven wordt door iets deterministisch. Penrose en Smolin zitten ook op die lijn. Iets waar ik ook graag in zou willen geloven.
Verstrengeling en decoherentie verklaart het meetprobleem in de QM zeker niet helemaal. Hossenfelder heeft een paper geschreven waarin ze dieper ingaat op het meetprobleem in de QM.
https://iopscience.iop.org/article/10.1 ... 528/ac96cf
Het meetprobleem is ook sterk verwant met de vraag waarom de wereld op macroscopisch niveau zich voordoet als iets dat beschreven wordt door de klassieke mechanica, en niet door de QM. Die vraag is m.i. ook nog niet opgelost.
Einstein had dacht ik een probleem, met de uitleg van sommige die gegevens overdracht sneller als het licht zou inhouden?flappelap schreef: ↑wo 10 jan 2024, 12:54Nee, dat is een wijdverbreide mythe. Einstein geloofde in lokaal-realisme en had al vrij vlot geen problemen met de inherente onzekerheid van de QM. Zijn kritiek tijdens de Solvay conferenties in 1927 en 1930 en discussies met Bohr spitsten zich dan ook voornamelijk op lokaal-realisme en was daarmee in zekere zin een aanloop naar het EPR-artikel uit 1935. In veel literatuur wordt echter beweerd dat Einstein vooral moeite had met Heisenbergs onzekerheidsrelatis (en hoe Bohr deze discussies triomfantelijk "won").
Deze mythe behandel ik ook in mijn boek "Natuurlijk niet!".
https://www.epj-conferences.org/article ... _00110.pdfI have the greatest consideration for the goals which are pursued by the physicists of the latest generation which go under the name of quantum mechanics, and I believe that this theory represents a profound level of truth, but I also believe that the restriction to laws of a statistical nature will turn out to be transitory....Without doubt quantum mechanics has grasped an important fragment of the truth and will be a paragon for all future fundamental theories, for the fact that it must be deducible as a limiting case from such foundations, just as electrostatics is deducible from Maxwell’s equations of the electromagnetic field or as thermodynamics is deducible from statistical mechanics.
(Albert Einstein)
Ik kan mij inbeelden dat dit gevoel ook nog altijd bestaat bij hedendaagse wetenschappers.On December 4, 1926, Einstein wrote in a letter to Born: “Quantum mechanics is certainly imposing. But an inner voice tells me that it is not yet the real thing. The theory says a lot, but does not really bring us any closer to the secret of the ‘old one’. I, at any rate, am convinced that He does not throw dice.”
Het lokaal realisme waarnaar Flappelap verwijst, houdt in (1) dat de wereld bestáát ook als we niet kijken, en dat hij zich op die momenten niet anders gedraagt dan wanneer we wél kijken; en (2) dat als we hier iets doen, dan kan dat niet ogenblikkelijk elders gevolgen hebben, niet als dat zou inhouden dat de informatie sneller moet reizen dan het licht.
