sciencetalk

§2 Pluralisme en relativisme

Het pluralisme is een kenmerk van onze tijd. Het pluralisme houdt in: de overtuiging dat er onreduceerbaar vele en verschillende morele opvattingen bestaan. In onze tijd beseffen we meer dan ooit dat morele opvattingen historisch, cultureel, zelfs subcultureel bepaald zijn. Dit pluralisme ervaren we in de eerste plaats als bevrijdend: we zitten niet meer vast aan een bepaalde moraal, maar we kunnen zelf kiezen. De keerzijde van die vrijheid is dat je niet alleen kunt, maar zelfs moet kiezen. Bovendien moeten er grenzen aan de keuzevrijheid worden gesteld: namelijk keuzes die de keuzevrijheid van anderen beperken moeten worden verboden.

De deugdethiek kan in deze situatie van pluralisme van dienst zijn, omdat ze kan helpen bij het maken van keuzes. De deugdethiek doet dat ten eerste op een manier die je toestaat dicht bij jezelf te blijven, bij je eigen verlangens. Ten tweede biedt de deugdethiek concrete hulp door de grote rol van voorbeelden.

De deugdethiek biedt de mogelijkheid op bepaalde gevaren van het pluralisme af te weren, zoals het gevaar van relativisme (dat we door de veelheid van mogelijkheden en de keuzevrijheid zouden gaan denken dat het niet uitmaakt wat we doen), het gevaar van decisionisme (dat we gaan denken dat het goede door de keuze zelf bepaald wordt), het gevaar van subjectivisme (dat we morele kwaliteiten opvatten als subjectieve voorkeuren) of het gevaar van emotivisme (dat we morele oordelen gaan zien als uiting van iemands emoties die niets te maken hebben met datgene waarover geoordeeld wordt).

Hoe? De deugdethiek erkent dat morele oordelen steeds gebonden zijn aan een concrete historische en culturele context: de gemeenschap waarbinnen je leeft. De deugdethiek is daarom particularistisch en niet universalistisch. De deugdethiek ontkent het pluralisme niet, maar radicaliseert haar juist: als we in een bepaalde tijd en cultuur leven, moeten we die ook serieus nemen.  

http://www.gooisescholenfederatie.nl/showp...8&item=6319

De deugdethiek erkent dat morele oordelen steeds gebonden zijn aan een concrete historische en culturele context: de gemeenschap waarbinnen je leeft.

In de filosofie refereert 'deugdethiek' aan een ethisch systeem dat primair focust op wat voor persoon men zou willen zijn. Een van de doelstellingen van deugdethiek is om de karakteristieken van zo'n persoon te beschrijven. Het uiteindelijke doel van deugdethiek is eudaimonia, globaal gezien betekent dit succes of geluk. Dit is het doel wat alle mensen nastreven, namelijk om een goed, gelukkig en vervuld leven te leiden. Dit doel wordt de telos genoemd.

Van Tongeren stelt in zijn werk dat deugdethiek zich op een bepaalde manier teweer kan stellen tegen  pluralisme: hij noemt dit het 'radicaliseren van het pluralisme'.  Ik begrijp echter niet goed wat hij hiermee bedoelt en dus begrijp ik niet hoe dit 'radicaliseren' van nut kan zijn bij het afweren van pluralisme.

Het pluralisme is een kenmerk van onze tijd. Het pluralisme houdt in: de overtuiging dat er onreduceerbaar vele en verschillende morele opvattingen bestaan. In onze tijd beseffen we meer dan ooit dat morele opvattingen historisch, cultureel, zelfs subcultureel bepaald zijn. Dit pluralisme ervaren we in de eerste plaats als bevrijdend: we zitten niet meer vast aan een bepaalde moraal, maar we kunnen zelf kiezen. De keerzijde van die vrijheid is dat je niet alleen kunt, maar zelfs moet kiezen. Bovendien moeten er grenzen aan de keuzevrijheid worden gesteld: namelijk keuzes die de keuzevrijheid van anderen beperken moeten worden verboden.

De deugdethiek kan in deze situatie van pluralisme van dienst zijn, omdat ze kan helpen bij het maken van keuzes. De deugdethiek doet dat ten eerste op een manier die je toestaat dicht bij jezelf te blijven, bij je eigen verlangens. Ten tweede biedt de deugdethiek concrete hulp door de grote rol van voorbeelden.

De deugdethiek biedt de mogelijkheid op bepaalde gevaren van het pluralisme af te weren, zoals het gevaar van relativisme (dat we door de veelheid van mogelijkheden en de keuzevrijheid zouden gaan denken dat het niet uitmaakt wat we doen), het gevaar van decisionisme (dat we gaan denken dat het goede door de keuze zelf bepaald wordt), het gevaar van subjectivisme (dat we morele kwaliteiten opvatten als subjectieve voorkeuren) of het gevaar van emotivisme (dat we morele oordelen gaan zien als uiting van iemands emoties die niets te maken hebben met datgene waarover geoordeeld wordt).

Hoe? De deugdethiek erkent dat morele oordelen steeds gebonden zijn aan een concrete historische en culturele context: de gemeenschap waarbinnen je leeft. De deugdethiek is daarom particularistisch en niet universalistisch. De deugdethiek ontkent het pluralisme niet, maar radicaliseert haar juist: als we in een bepaalde tijd en cultuur leven, moeten we die ook serieus nemen.  

http://www.gooisescholenfederatie.nl/showp...8&item=6319

Ik bedoel dus te zeggen dat de reden dat dit zo werkt is omdat de defenitie nu eenmaal zo is en de kortzichtige, egoïstische mensen niet in staat zijn om uit het kader van hun eigen samenleving te breken. Dit zijn werkelijk hele rare dingen om bij een goed filosoof te herkennen. Er is dus een andere reden om dit soort dingen te zeggen.  

Wie weet welke?

Wat ik eruit lees is dat de deugdethiek kan helpen BIJ het pluralisme door bepaalde gevaren van het pluralisme te voorkomen omdat ze kan helpen bij het maken van keuzes.

Hiermee is aangetoont dat in elke samenleving letterlijk tegenstrijdige dingen kunnen gebeuren (hoe verkeerd ook) wat allemaal niet uitmaakt als de rest het er maar mee eens is. Dit is immers de weg naar telos. Dit bewijst voorts dat elke samenleving dus een andere manier van het bereiken van telos moet hebben; pluralisme dus. Vanuit dit oogpunt werkt de deugdethiek dus dat pluralisme volledig op.

(...) en de kortzichtige, egoïstische mensen niet in staat zijn om uit het kader van hun eigen samenleving te breken (...)

ArjenvS schreef:Je wete het mooi te zeggen Veertje. We hebben het beide over hetzelfde. Probeer eens een antwoord te geven op deze vraag:

Ik bedoel dus te zeggen dat de reden dat dit zo werkt is omdat de defenitie nu eenmaal zo is en de kortzichtige, egoïstische mensen niet in staat zijn om uit het kader van hun eigen samenleving te breken. Dit zijn werkelijk hele rare dingen om bij een goed filosoof te herkennen. Er is dus een andere reden om dit soort dingen te zeggen.  

Wie weet welke?

Ik vermoed dat je best een eind zal komen namelijk. Ik zal je wel aanvullen en misschien jij mij dan wel weer enz.

Ik hoop overigens dat PVK ookk een eigen antwoord zal pogen te vinden. Hij moet immers dit inzicht verwerven om zijn studiepunten te halen.

Hiermee is aangetoont dat in elke samenleving letterlijk tegenstrijdige dingen kunnen gebeuren (hoe verkeerd ook) wat allemaal niet uitmaakt als de rest het er maar mee eens is. Dit is immers de weg naar telos. Dit bewijst voorts dat elke samenleving dus een andere manier van het bereiken van telos moet hebben; pluralisme dus. Vanuit dit oogpunt werkt de deugdethiek dus dat pluralisme volledig op.