sciencetalk

Er was vanochtend op de radio een stuk over euthanasie bij mensen die levensmoe zijn. Wat vinden jullie er van?

Ik zelf ben er niet zo erg voorstander van, omdat je mischien met een dip te maken kunt hebben, en het niet aantoonbaar is.

Waarom moeten mensen zich altijd bemoeien met het leven van een ander?Leef je eigen leven volgens je beste kunnen.Als een ander er wil uitstappen is dat hun recht.Veel ellende zou kunnen voorkomen worden,moesten mensen meer in de spiegel kijken,in plaats van naar een ander.

Euthanasie is een gevoelig onderwerp waarin geen juiste of foute mening is.

Roger, denken over, praten over, dabatteren over, ... is geen moeien hé. Sense heeft nergens gezegd dat persoon a of b geen recht heeft op euthanasie. Hij heeft gewoon gevraagd wat wij er van vinden en zijn mening geformuleerd.

Anyway, mijn mening over eiuthanasie voor langdurig depressieve patiënten.

Hier in België hebben we het precedent gehad van een dame die zeer lang zwaar depressief was en de vraag gericht had naar de geneesheren en uiteindelijk zelfs de rechbank om euthanasie te krijgen. Dit is haar geweigerd geweest en de dag dat zij deze weigering kreeg heeft ze zichzelf in brand gestoken na eerst naar een tv-zender gebeld te hebben om te zeggen dat ze het spijtig vond dat ze niet op een menswaardige manier mocht sterven.

Voor zulke mensen vind ik dat er mogelijkheid zou moeten zijn om euthanasie toe te passen. Psychische ziekte is vaak even zwaar als fysische ziekte. Iemand met kanker zou men mogen euthanaseren en iemand die doodongelukkig is niet???

Uiteraard gaat het hier niet om het dipje van de herfst hé. Het gaat hier om psychiatrische pathologieën, mensen die chronisch last hebben van hun aandoening. Het enige probleem is vaak dat psychische aandoeningen door de buitenwereld worden weggestopt of worden aanzien als zwakte, inbeelding, ... en vaak veronderstellen mensen inderdaad onterecht dat het maar dipjes zijn, dat de toestand maar van tijdelijke aard is.

Ik begrijp dat sommige zwaar depressieve mensen vragen om euthanasie omdat zelfmoord hen afschrikt (hoe moet je het doen? hoe doe je het goed? hoe kan je het doen op zo een manier dat je menswaardig afscheid kan nemen en kan sterven eventueel met familie erbij). Voor zo mensen die echt zo verstrikt zitten in hun ziekte zou euthanasie een mooi einde zijn aan hun lijden.

Aan iedereen die dit leest wil ik meteen ook zeggen, het is niet omdat ik deze mening heb dat ik van mening ben dat vanaf morgen iedereen met depressie recht heeft op euthanasie hé! En ik zie ook wel de problemen van regelgeving in. Maar omdat een onderwerp moelijk is het maar meteen afsluiten en negeren mag ook niet vind ik. Er is nog veel werk aan de winkel voor ethische commisies.

Mensen die lijden tegen hun zin in leven houden:dat noem ik bemoeien met andermans leven.Dit is een van de negatieve kanten van het geloof.Er mag natuurlijk over gepraat worden.

Ik heb voor nee gestemd

Waarom moeten mensen zich altijd bemoeien met het leven van een ander?Leef je eigen leven volgens je beste kunnen.Als een ander er wil uitstappen is dat hun recht.Veel ellende zou kunnen voorkomen worden,moesten mensen meer in de spiegel kijken,in plaats van naar een ander.

Het punt is, dat als je levensmoe bent, je het niet objectief kunt bekijken, en dus ook geen goede keuze kunt maken. Als je levensmoe bent, lijkt me dat een vrij uitzichtloze situatie als je erin zit. Er zijn zat voorbeelden van mensen die er uit gekrabbeld zijn, en nu nog met volle teugen gelukkig zijn en genieten van het leven. Ik vind het ontzettend zonde, als iedereen die het even niet meer ziet zitten, maar euthanasie kan gaan plegen, bij wijze van spreken.

Mensen die lijden tegen hun zin in leven houden:dat noem ik bemoeien met andermans leven.Dit is een van de negatieve kanten van het geloof.Er mag natuurlijk over gepraat worden.

Daar gaat het niet om. Waar het wel omgaat is of de medicus in zo'n geval euthanasie mag plegen en ik vind van niet. Ik ben niet gelovig dus de suggestie dat de tegenstelling tegen-voor parallel loopt aan de vraag gelovig-ongelovig is onjuist. Ik vraag me af wie hier weleens van dichtbij hebben meegemaakt dat iemand levensmoe was. Ik heb dat wel meegemaakt en ik ben blij dat de mogelijkheid om in zo'n geval euthanasie te plegen niet bestond (de persoon zelf inmiddels ook trouwens). Het leven is nu eenmaal niet altijd mooi en we kunnen niet altijd alles naar onze hand zetten. God verhoedde dat het ooit zover komt dat we dat wel denken te kunnen doen.

PS: er niets mis mee om je te bemoeien met het leven van een ander. De maatschappij is in een deplorabele staat juist omdat we dat veel te weinig doen. Het respecteren van de rechten van het individu lijkt vaak meer op desinteresse voor de ander. Amen.

Als ik denk aan euthanasie,dan denk ik vooral aan oudere mensen die lijden waarvan het leven geen kwaliteit meer heeft.Het gaat hier niet over jonge mensen die hun liefje of hun werk zijn kwijtgeraakt.Moest je euthanasie toepassen op depressieve mensen,dan kun je op maandagmorgen de helft van de bevolking doden.Zoals een non mij vertelde zitten de sanatoria,waar vroeger TBC patienten zaten,nu vol met depressieve mensen.Depressieve mensen willen meestal niet dood,maar willen een ander soort leven.

Ik ben het met Saskia eens, als het zwaar depresieve mensen zijn zoals de vrouw in haar voorbeeld dan vind ik dat je euthenasie moet toestaan.

Het is een groot schandaal dat mensen met een dermate lage levenskwaliteit, niet op een menswaardige manier kunnen sterven (ze moeten namelijk voor de trein springen) alleen maar door dat verdomde christengeloof waardoor elke rationele beslissing teniet wordt gedaan als zou het een schande zijn in de ogen ener god vanwie het bestaan nog nooit is bewezen en die slechts een lapmiddel biedt aan hen die overtuigd zijn van zijn zalig- en heiligheid.

Het moet ******** is een keer afgelopen zijn!

Ik zelf ben er niet zo erg voorstander van, omdat je mischien met een dip te maken kunt hebben, en het niet aantoonbaar is.

Nu ja, er is nog een verschil tussen iemand die even in de put zit en iemand die al jaren zwaar depressief is en dood wil.

Die laatste heeft wel het recht op euthanasie vind ik.

alleen maar door dat verdomde christengeloof waardoor elke rationele beslissing teniet wordt gedaan als zou het een schande zijn in de ogen ener god vanwie het bestaan nog nooit is bewezen en die slechts een lapmiddel biedt aan hen die overtuigd zijn van zijn zalig- en heiligheid.

Het punt is dat als je in een dip zit, of levensmoe bent, je niet objectief kunt zijn. Het voelt namelijk of je er nooit meer uit komt, terwijl dat vrij gemakkelijk kan (met de jaren), waarna je weer van het leven kunt genieten.

als je dit toelaat kom je in gevaarlijke wateren, want hoe kan je nu echt zien of iemand nu echt levensmoe is of nog echt wel geholpen kan worden en daarna nog een goed leven kan hebben.

dit is typisch zoiets waar je spijt van krijgt(als dat zou kunnen in de dood) stel je voor piet de miljonair verlist ineens al zn geld denkt **** het leven is bagger snel naar de dokter om euthenasie te regelen...

het slaat nergens op als het je tegen zit is de stekker eruit trekken wel de makkelijkste optie. ik heb dus nee gestemd-_-

Het punt is dat als je in een dip zit, of levensmoe bent, je niet objectief kunt zijn. Het voelt namelijk of je er nooit meer uit komt, terwijl dat vrij gemakkelijk kan (met de jaren), waarna je weer van het leven kunt genieten

Dus volgens jou is een mens altijd te helpen en gloort er altijd weer licht aan de horizon? Hoe naief! Waarschijnlijk ontgaat het je dat depressiviteit ook voorkomt door chronische ziekten bijvoorbeeld.

Nu is het zo dat alleen een arts mag bepalen of iemand nog verder dient te leven als kasplant. Artsen nemen het niet zo nauw met de kwaliteit van het leven omdat ze er domweg van uit gaan dat ieder mens, koste wat het kost, tenminste 100 wil worden.

In het algemeen lees ik hier een soort angst voor een te lichtzinnig besluit. Flauwekul, omdat de ernst van de situatie beoordeeld kan en zal moeten worden door derden. Er kunnen allerhande condities verbonden worden aan het toepassen van euthanasie.

Het moet mogelijk worden om je te kunnen verheugen op een menswaardig sterven.

Dus volgens jou is een mens altijd te helpen en gloort er altijd weer licht aan de horizon?

Neen, lees maar eens goed. Ik zeg niet dat het altijd zo is, maar dat het wel kan.

In het algemeen lees ik hier een soort angst voor een te lichtzinnig besluit. Flauwekul, omdat de ernst van de situatie beoordeeld kan en zal moeten worden door derden. Er kunnen allerhande condities verbonden worden aan het toepassen van euthanasie.

Dat is nog een punt, want hoe stel je dat dan precies vast? Je kan niet in iemands geest kijken om precies te constateren hoe de situatie is. Met euthanasie wat nu is toegestaan is dat ietsje anders. Daarbij gaat het vaak om lichamelijk, te constateren, lijden. Je kunt daarbij ook makkelijker zeggen of het uitzichtloos lijden is. Bij levensmoeheid gaat dat niet.