sciencetalk

zwarte gaten de aarde en alles opzuigen wat blijft erover dat zou ik nou echt eens willen weten

dan gaan we dood, en worden we een hoopje quarks en gluönen.

Zwarte gaten overwinnen de sterke kern krachten, en ik hou hier geen rekening met 'witte' gaten.

...wat blijft er over...

Een stofschijf die om het zwart gat draait?

Dan worden we moeilijk hard uit elkaar getrokken op moleculair niveau. In eerste instantie lijkt er niets aan de hand. Alleen dat we een bepaalde richting opgaan, maar de aarde blijft versnellen en versnellen. En dan opeens is het te laat en kunnen we rakettensturen of weet ik wat, maar dan is iedereen op aarde gedoemd te sterven.

En als -let op als- er een wormgat o.i.d. bestaat, dan hebben we er nog niets aan,want onze moleculen bereiken dan misschien een ander deel van het heelal, maar niet in de juiste (lees: levende) volgorde.

Dan worden we moeilijk hard uit elkaar getrokken op moleculair niveau.

Dat gaat niet op wanneer we recht in het zwarte gat vallen, in vrije val heb je namelijk geen enkele hinder van gravitatie.

Wel zullen we in een ondeelbaar ogenblik het huidige heelal verlaten.

Dat gaat niet op wanneer we recht in het zwarte gat vallen, in vrije val heb je namelijk geen enkele hinder van gravitatie.

Dit vindt ik opmerkelijk Ponyhaar, want in een andere topic lees ik dit...

En je wordt ook nog eens een stukje uitgerekt omdat de maan dichter bij je hoofd staat dan bij je voeten, en dus harder aan je hoofd trekt (als de maan op zijn hoogste punt staat of course).

In vrije val bij een zwart gat is de gravitatiekracht bij je voeten toch ook groter dan bij je hoofd?

We vallen niet op de maan neer beste Vortex, en daarom zitten we niet in een vrije val maar in een evenwicht tussen centrifugale krachten en zwaartekrachten.

Zouden we recht naar de maan toevallen (en de maan naar de aarde) dan zou er gedurende de korte tijd die ons rest, geen getij meer zijn!

Lees het laatste kopje maar eens beste Ponyhaar.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Zwart_gat

Terwijl hij valt, zal hij waarnemen dat het licht van zijn voeten en daarna van zijn knieëen steeds verder in het spectrum verschuift richting rood, totdat het uiteindelijk onzichtbaar wordt (waardoor het lijkt alsof zijn ledematen verdwenen zijn). Als hij de singulariteit nadert, zal de gradiënt van het zwaartekrachtsveld zo groot worden dat hij uit elkaar gerekt en uiteindelijk uit elkaar getrokken wordt.

Oneens, de schrijver van het verhaal vergeet voor het gemak even dat de astronaut met het licht meebeweegt en dus helemaal geen roodverschuiving zal zien, evenmin uit elkaar getrokken zal worden.

Terwijl hij valt, zal hij waarnemen dat het licht van zijn voeten en daarna van zijn knieëen steeds verder in het spectrum verschuift richting rood, totdat het uiteindelijk onzichtbaar wordt (waardoor het lijkt alsof zijn ledematen verdwenen zijn). Als hij de singulariteit nadert, zal de gradiënt van het zwaartekrachtsveld zo groot worden dat hij uit elkaar gerekt en uiteindelijk uit elkaar getrokken wordt.

Oneens, de schrijver van het verhaal vergeet voor het gemak even dat de astronaut met het licht meebeweegt en dus helemaal geen roodverschuiving zal zien, evenmin uit elkaar getrokken zal worden.

En toch Ponyhaar, Stephen Hawking heeft een vergelijkbaar verhaal verteld (over het uitelkaar getrokken worden van de astronaut als spaghetti), toch ook niet de eerste de beste...

De astronaut zit in een vrije val, wanneer hij recht op het ZG afkoerst.

En in een vrije val heb je geen last van zwaartekracht.

Weliswaar "trekt" het gat ogenschijnlijk harder aan zijn voeten door de kortere afstand tot het gat, waardoor hij wordt uitgerekt, maar dat wordt gecompenseerd omdat de tijd dicht bij het ZG trager verloopt.

Voorbeeldje: meneer valt met X km/sec omlaag

Maar als de seconde bij zijn voeten half zo snel verstrijkt, leggen zijn voeten dus slechts 1/2X km af, jajajajajaja!!

Dus wordt hij eerder samengeperst dan uitgerekt.

Klopt ook met de relativiteitstheorie die zegt dat een object met een zeer hoge snelheid relatief korter wordt.

Deze inkorting compenseert precies de oprekking zodat er netto niets gebeurt.

De getijden op aarde worden trouwens niet direct door de zwaartekracht van de Maan veroorzaakt, maar door de centrifugale kracht die ontstaat door het roteren van het aarde-maan stelsel rondom een gemeenschappelijk zwaartepunt, dat overigens wel in de aarde gelegen is.

Daarom ook is het ook aan de van de maan afgekeerde zijde van de aarde hoog water...

En in een vrije val heb je geen last van zwaartekracht.

Hoezo? De zwaartekracht werkt nog steeds in een vrije val. Het is (zonder luchtwrijving) de enige kracht die werkt!

Weliswaar "trekt" het gat ogenschijnlijk harder aan zijn voeten door de kortere afstand tot het gat, waardoor hij wordt uitgerekt, maar dat wordt gecompenseerd omdat de tijd dicht bij het ZG trager verloopt.

Tijd kan alleen voor een waarnemer in een ander referentiesysteem trager verlopen. Het hoofd van de astronaut en zijn voeten zitten in hetzelfde referentiesyteem. (Welke versnelt, extra ingewikkeld).