sciencetalk

en andersom?

is er niemand die zijn mening hierover wilt meededelen?

ik moet namelijk een essay over dit onderwerp schrijven en kom er niet echt uit in me eentje

Vertel eerst eens wat je zelf zoal hebt bedacht. We gaan hier geen essay voor je uitwerken

Heb je voor- en tegenargumenten?

wat is volgens jou een mens? dus aan wat moet je robot voldoen om een mens te zijn?

Kan een robot een mens worden?

Naar mijn mening kan een robot nooit een mens worden, andersom geldt het zelfde.

Technisch gezien zou een robot wel in de toekomst misschien wel helemaal op een mens kunnen lijken en dezelfde handelingen kunnen verrichten als een mens, maar een robot zou ook in de toekomst nooit emoties die de mens heeft kunnen krijgen.

In de film die we hebben gezien was de robot een echt mens geworden. De robot begon zoals de robot die we nu kennen;hij gehoorzaamt de mens en doet wat hem gevraagd wordt. Naarmate de tijd vordert kan de robot steeds meer, hij heeft zijn eigen stem, kan gesprekken met mensen voeren enz. Op een gegeven moment wil de robot in een mens veranderen. Ver in de toekomst is het dan in de film mogelijk dat de robot genetische organen krijgt. Hierdoor is het mogelijk dat hij kan eten en drinken enz. De robot heeft nu ook hersens gekregen waardoor hij kan nadenken en emoties heeft. In het begin moet hij hier heel erg aan wennen en leert hij hoe moeilijk de mens in elkaar zit. Weer later is het mogelijk dat de robot ook veroudert en uiteindelijk net als de mens sterft.

Een robot van tegenwoordig kan niet uit zichzelf acties uit voeren. Behalve als de mens hem zo programmeert wat hij moet doen. Een robot is kan dus niet zijn eigen keuzes maken en zelf beslissingen te nemen zonder dat de mens hem daarvoor programmeert. Als een robot zijn eigen keuzes en beslissingen zou moeten maken zou hij daar eerst hersens voor nodig moeten hebben. In de toekomst is dat volgens mij onmogelijk, om hersens te kunnen maken. Met je hersens denk je na over de dingen die je doet of wilt doen. Mensen hebben ook een geweten en gevoelens een robot echter heeft dit niet. Mensen kunnen zelf kiezen wat je hersens denken. En zoals ik al eerder had gezegd kunnen robots geen keuzes maken. Een robot denkt echt niet na, of iets goed of slecht is, want er is geen goed en slecht voor een robot. Een goed en slecht moet je als mens met een geweten zelf inschatten. En zonder geweten kunnen we niet. Een mens heeft ook een ziel en een ziel kan je niet maken voor een robot. Een ziel is bij elk persoon verschillend en elk mens heeft er een. Als een robot geen hersens heeft, heeft hij automatisch ook geen emoties. Een robot kan niet als een mens verliefd, boos, jaloers, verdrietig enz. zijn.

Technisch gezien is het volgens mij wel mogelijk om de robot het zelfde als een mens er uit te laten zien en inhoudelijk op zich ook wel. Daar bedoel ik mee dat de robot wel organen zou kunnen krijgen en zo kunnen eten en geen batterijen of accu meer nodig heeft. De robot kan in de toekomst door genetische manipulatie of modificatie tot mens worden gemaakt. Uit mensen kunnen dan genen worden gehaald en uit die vele verschillende genen kunnen we zo organen,huid,haar enz. maken. Maar een echt mens worden zoals de robot dat in de film werd zal het in de werkelijkheid nooit kunnen worden. De wetenschap zou nooit in staat kunnen zijn om een ziel en hersenen te kunnen creëren.

Kortom de robot kan alleen door mensen worden gemaakt en een mens niet door een robot. Robots zijn dus afhankelijk van mensen en mensen niet afhankelijk van robots. En als mens moet je toch onafhankelijk leren te zijn.

Dit is wat ik tot nu toe heb getypt, zelf ben ik er niet echt tevreden over.

Dus kom maar op met tips en commentaar!

Het argument "de mens heeft een ziel" is natuurlijk een kwestie van geloof, iets waar je hier best eventjes afblijft, naar mijn mening. Je gaat ervan uit dat hersenen niet nagemaakt kunnen worden, maar stel je even het volgende voor: het hele menselijke lichaam, met alles erop en eraan en erin, is in kaart gebracht. Men begrijpt perfect hoe de hersenen werken en is in staat ze na te maken (het zij als een soort van computer, hetzij volledig organisch). Elk mogelijk psychologisch schema is volledig uitgewerkt en de wetenschappelijke correctheid ervan staat buiten kijf. Met andere woorden: het is perfect mogelijk een mens volledig na te maken. Je hebt nu een robot die een exacte kloon is van een bestaand mens, en exact dezelfde handelingen zal stellen, gedreven door de zelfde emoties, motivaties, doelen, persoonlijkheidstrekken en dies meer. En nu komt het: deze robot zul je niet zien als een individu. Maar stel je nu even voor dat je een robot/computer hebt die alle mogelijke variaties berekent die genetisch mogelijk zijn (evolutie, voortplanting, genoom in een notendop - merk op: computerprogramma's worden nu al m.b.v. computerprogramma's gegenereerd) en instructies stuurt naar de machine die verantwoordelijk is voor de creatie van de beoogde menselijke robot. Ga er voor het gemak even vanuit dat het hele systeem na korte tijd zelfbedruipend is: de robots voorzien zelf in wat ze nodig hebben om te leven en zijn dus volledig onafhankelijk geworden... Et voilà. Of niet?

Op gebied van wetenschap, is the sky the limit. Het zou mij verbazen dat de mens er NOOIT in zou slagen de werking van de hersenen volledig te begrijpen... Hersenen zijn niet meer dan een (uiterst ingewikkelde) verzameling atomen, en ik ben van mening dat het daarom mogelijk moet zijn de configuratie zoals ze voorkomt in de hersenen, artificiëel te reconstrueren.

De vraag is dan wat je met een robot bedoelt. Een hoop ijzer en elektronica? OK, dan geef ik toe dat het bewustzijn misschien niet te crëeren valt, want mogelijk zijn de processen in ons brein gewoon fundamenteel niet compatibel met het principe van elektronische schakelingen. Maar, een orgaan artificiëel opbouwen, lijkt me wel te doen... Het zou dus kunnen dat de mens er eerder in zal slagen het leven zélf te creëren, dan een elektronische robot met een bewustzijn.

Wanneer je alles van de mens snapt, wie weet komt het ooit nog, alles, de totale werking van de hersenen, de werking van hormonen etc. Dan zou in theorie een robot net een mens kunnen worden, maar wanneer het de emoties kan krijgen die een mens ook heeft, kun je je beter afvragen of het dan nog wel een robot is. Daarbij heeft het, hij of haar zoveel menselijke emoties dat-ie psychologisch enorm in de war zou zijn, omdat het, hij of zij is geen jeugd heeft gehad etc.

Dus; als de mens ooit zover komt om van een robot een mens te maken, zal het nog niet veel nut hebben.

Andersom is het hetzelfde, maar dan omgekeerd.

Als je een robot op een mens wilt laten lijken zal ie aan een aantal basisvoorwaarden, die voor alle mensen gelden, moeten voldoen.

Te denken valt aan: behoefte aan voedsel en water, voortplantingsdrang, sterven.

Als deze fundamentele menselijke basisvoorwaarden niet in een robot kunnen worden geprogrammeerd worden zal een robot andere keuzes maken in vergelijkbare situaties.

als je van een robot een mens zou kuinnen maken, en andersom dan zit er geen

greintje mens/robot meer in dus je veranderd het gewoon. we kunnen dat denk ik nooit

begrijpen want een mens heeft een deel dat je niet kan zien: een wil/ziel, een robot niet en

zeg nou zelf we kunnen niet eens fatsoenlijk een man in een vrouw, vrouw in man veranderen

Zoals ik al stelde: als we de werking van hersenen volledig begrijpen en er bestaat geen twijfel over psychologische schema's kunnen we de "wil" misschien perfect vertalen naar een elektronisch brein. En welke evidentie hebben we om te geloven dat er iets in ons zit dat niet meer dan losjes in verband staat met het lichaam (de ziel)?

Ik ben het ermee eens dat het onderscheid dan misschien volledig zou vervagen: wanneer is een mens een robot en omgekeerd? Misschien duikt er dan wel een nieuwe vorm van racisme op...

Technisch gezien zou een robot wel in de toekomst misschien wel helemaal op een mens kunnen lijken en dezelfde handelingen kunnen verrichten als een mens, maar een robot zou ook in de toekomst nooit emoties die de mens heeft kunnen krijgen.

Waarom zou een robot volgens jou nooit de emoties die de mens heeft kunnen krijgen?

Mensen kunnen zelf kiezen wat je hersens denken.

Ahum...

Hoe kom je in vredesnaam aan deze opvatting?

kun je mij een voorbeeld geven hoe jij als mens kiest wat je hersens denken?

Dit is wat ik tot nu toe heb getypt, zelf ben ik er niet echt tevreden over.

Ik ben blij dat je je er van bewust bent dat het een uiterst zwak betoog is.

Dus kom maar op met tips en commentaar!

Allereerst begrijp je niks van het concept 'mens', op een of andere vreemde manier denk je dat het iets is dat hersenen aanstuurt.

Een mens is m.i. een organisme met inbegrip van het zenuwstelsel dat het organisme aanstuurt.

Dan doe je alsof emoties menselijke eigenschappen zijn die 'onmogelijk' voor een ander fysiek systeem dan de 'mens' te bewerkstelligen zijn.

Een mens is een fysiek systeem en niets meer dan dat, emoties zijn daarmee fysieke processen die wanneer de techniek vordert ook prima na te bootsen zullen zijn.

jdr schreef:Hoe kom je in vredesnaam aan deze opvatting?

kun je mij een voorbeeld geven hoe jij als mens kiest wat je hersens denken?

Ik vermoed dat hij doelt op alle mensen die denken dat ze elke dag weer voor dag en dauw naar hun werk moeten gaan...

Allereerst begrijp je niks van het concept 'mens', op een of andere vreemde manier denk je dat het iets is dat hersenen aanstuurt.

Een mens is m.i. een organisme met inbegrip van het zenuwstelsel dat het organisme aanstuurt.

Dan doe je alsof emoties menselijke eigenschappen zijn die 'onmogelijk' voor een ander fysiek systeem dan de 'mens' te bewerkstelligen zijn.

Een mens is een fysiek systeem en niets meer dan dat, emoties zijn daarmee fysieke processen die wanneer de techniek vordert ook prima na te bootsen zullen zijn.

De emoties waar we mensen vaak op betrappen zoals huilen, lachen, woede etc. zijn niets meer dan een samenspel van een paasr dingen. Als allereerste bestaat er een situetie waar een persoon op moet reageren. De persoon in kwestie kijkt daartoe naar het referentie kader. Het referentie kader bepaalt wat de persoon in kwestie ziet als een gepaste reactie op de situatie. De persoon in kwestie in kwestie projecteert dit gekozen gedrag vervlgens op zichzelf en voert het uit. Het enige wat (in mijn optiek) niet na te bootsen valt is emotie op zich. Er is namelijk 'iets' in de persoon in kwestie wat een leegte is en waarop het gekozen gedrag op geprojecteerd wordt. Die 'emotie' is iets wat in mijn optiek de mens 'aanstuurt', de 'intentie' ofzo. Ik nem het vaak het 'vonkje'. Dit is het gedeelte wat in een robot mist (tot nog toe) en in mijn ogen ook niet verklaard kan worden.

Het enige wat (in mijn optiek) niet na te bootsen valt is emotie op zich. Er is namelijk 'iets' in de persoon in kwestie wat een leegte is en waarop het gekozen gedrag op geprojecteerd wordt. Die 'emotie' is iets wat in mijn optiek de mens 'aanstuurt', de 'intentie' ofzo. Ik noem het vaak het 'vonkje'. Dit is het gedeelte wat in een robot mist (tot nog toe) en in mijn ogen ook niet verklaard kan worden.

Als het niet verklaard kan worden zal je het tussen haakjes gezette 'tot nu toe' ook achterwege kunnen laten; wat je niet kan verklaren zul je ook niet na kunnen bootsen.

Mijn opvatting is dat emoties fysieke processen zijn en fysieke processen -wanneer er voldoende kennis over beschikbaar is- ten alle tijden nagebootst kunnen worden.

Emoties verklaren is slechts een kwestie van tijd en een juist perspectief op bewustzijn; wat wil zeggen dat we van een stuk of wat ingeroeste opvattingen betreft het bewustzijn af moeten waaronder:

• de vrije wil.
• de homonculus
• het carthesiaans theater (ten dele)

Als dat lukt ben je m.i. al een heel eind op weg en kom je iig tot het inzicht dat robot en mens niet wezenlijk verschillen van elkaar.

Ik denk van niet door deze reden: Ooit is er uit een gemische reactie (dat denk ik tenminste) een organische stof ontstaan. Uiteindelijk werdt deze stof een organisme. En dan komt het hele evolutie verhaal. Een robot is niet gebouwd uit een organische stof. Met andere woorden (tenminste dat is mijn definitie van leven) hij leeft niet. Je leeft namelijk pas als je uit een organische stof bent opgebouwd en een evolutie achter de rug heb. Omdat een robot dus niet leeft zou hij denk ik ook nooit kunnen nadenken. In iedergeval niet zoals wij dat doen.