sciencetalk

Deeltjes kunnen voorgesteld worden als golven. Golven kunnen met elkaar interfereren, kunnen deeltjes dit dan ook?

Ja dat kunnen ze inderdaad en dat is ook aangetoond (het was de bevestiging van de aanname van de Broglie dat deeltjes ook een golfkarakter kunnen hebbenl).

Een mooi voorbeeld is een electronenbundel welke op een dubbele spleet gericht is. Achter de dubbele spleet meet je een interferentiepatroon in de electrondichtheid, welke ontstaat als gevolg van het golfkarakter van het electron.

Maar als ik tegen een muur loop interfereer ik er toch niet mee?

De deeltjes interfereren ook niet met het scherm, maar met elkaar. Als we genoeg mensen door twee spleten in een scherm afschieten krijge, we achter dat scherm ook een intereferentiepatroon. Dit patroon moet in grootteorde ongeveer dezelfde golflengte hebben als de golflengte van de deeltjes (mensen). Volgens De Broglie L=h/(mv) en h=6,626E-34Js.

De meeste mensen zullen dus veel groter zijn dan het gezochte intereferentiepatroon, vooral als ze een beetje uit elkaar spatten.

Trouwens: de afstand tussen de spleten moet ook in die grootteorde liggen.

Maar als ik nu de hand van mijn vriend schud, interfereren de atomen in onze handen dan niet?

Alles interfereert met elkaar, de vraag is of het interferentieverschijnsel te meten is.

Voor een mens is de golflengte zo klein dat een mens zich bij benadering klassiek gedraagt. Alleen als twee mensen zich zeer traag tegenover elkaar bewegen is er interferentie merkbaar, maar die snelheid is zo traag.

Zo zal de werkzame doorsnede bij qm-effecten 4 maal zo groot zijn. Als een tennisbal dus snel genoeg vliegt of equivalent de tennisraket traag genoeg zal bewegen, dan zal de werkzame doorsnede van tennisraket vier maal zo groot zijn.

Als je je vriend een hand geeft interfereren de deeltjes wel met elkaar: de deeltjes die bij je vriend ontsnapt zijn en de deeltjes die bij jouw ontsnapt zijn. Voor de rest komen jullie atomen waarschijnlijk niet eens dicht genoeg bij elkaar.

Veel meer dan wat ruis zal dat trouwens niet opleveren omdat er geen twee spleten met projectiescherm zijn.

Maar als alle deeltjes golven zijn, dan bewegen onze handen toch los door elkaar?

Deeltjes hebben ook lading.

Dan mag ik aannemen dat hoe groter de deeltjes zijn(Of hoe hoger hun lading is),hoe kleiner de kans wordt dat deeltjes intefereren met elkaar....

Maar hoe zit dit dan met zwaartekrachts golven.......Kunnen die intefereren....En zo ja....Wat is het gevolg hiervan? (bv bij zeer zwaare zwaartekrachts golven....)

Wat gebeurd er bv als 2 grote ruimte/tijds rimpels elkaar raken en itefereren.....Waar blijft deze Energie..... 8) Kan het steeds sneller uitdijen van het heelal het gevolg zijn van 2 inteferende zwaartekrachts golven.....En Blackholes de herverdelers zijn van ruimte/tijd bv...? De energie die vrij kwam crieerde tijdelijk massa en licht energie..... zwaartekracht + zwaartekracht = massa + energie

Massieve lichamen die worden verstoord zenden golven of rimpels uit

die door de ruimte reizen. Wanneer deze golven een ander object

raken (of zijn veld ) zal dit resulteren in minieme bewegingen.

Die worden veroorzaakt door een vervorming in de ruimte/tijd

Heb ik gelezen ,maar dit is zuiver theoretisch.

De interferentie meter gaat 2018 in de lucht .

Dus op de bewijzen moeten we nog even wachten.

Even de dingen rechtzetten;

Interferentie is een verschijnsel dat enkel bij golfeigenschappen voorkomt. Dit impliceert dat terwijl van de golfeigenschappen sprake is, het quantum zich in een superpositie staat bevindt (voldoende aan Schrödinger vergelijking). Kortom, doordat het deeltje niet fysiek bestaat, maar slechts wordt uitgedrukt door een waarschijnlijkheidsfunctie als golff voldoende à Schrödingervergelijking, kunnen golven zoals in het "two slit" experiment met elkaar interfereren. Deze laatste zin is min of meer de definitie van superpositie.

Het is belangerijk ook uit te klaren dat in de QM nooit sprake is van een partikeldeeltje zoals we die term kennen uit de klassieke mechanica, zijnde observeerbaar.

Bij de golf/deeltje dualiteit in de kwantummechanica worden de deeltjesachtige eigenschappen gekenmerkt door een vector in de Hilbert ruimte met eindige energiehoeveelheid. Een dimensieloos punt in de ruimte dus. Klassieke 3D observeerbare systemen zijn dus in enige zin verschillend van quantumdeeltjes. Zeggen dat alles simpelweg is opgebouwd uit het quantumdeeltjes gaat niet zomaar op.

Klassieke (non quantum) systemen die interfereren dus in de "klassieke" zin van het woord niet. Ze zijn onderhevig aan de Newton eigenschappen en botsen dus met elkaar, waarbij de uitkomst in principe deterministisch (op voorhand perfect te berekenen) is.

Interfereren is dus een eigenschap die exclusief is aan de notie "superpositie", althans in de geldende theorieën van de QM.

Om uw vraag anders te formuleren; "Kan een macroscopisch (klassiek) systeem zich tijdelijk in een vorm van superpositie bevinden, waaruit volgt dat er tijdens dit moment van macroscopische superpositie interferentie optreedt?"

Het antwoord is 'Ja'; Er is experimenteel aangetoond dat macroscopische systemen zich in een superpositie staat kunnen bevinden.

(http://physicsweb.org/articles/world/13/8/3)

Of om het anders te zeggen, Schrödingers kat kan zich wel degelijk in een staat van half levend/half dood bevinden zolang ze niet geobserveerd wordt (en aangenomen dat de kat zelf geen invloed heeft op de ineenstorting van de waarschijnlijkheidsfunctie!)

Kortom, om even te recapituleren. Het is belangrijk "Klassieke" partikels en de Quantum deeltjeseigenschappen van elkaar gescheiden te houden. Ze zijn niet gelijk!

Hoe dan ook,deeltjes interfereren in de klassieke zin niet, als interferentie waargenomen wordt, kan wat we zien als deeltje bij observatie, gedurende het moment van interferentie zich NOOIT als deeltje bestaan hebben, maar MOET het als een waarschijnlijkheidsgolf bestaan hebben. Enkel dan is interferentie mogelijk.

DMuitW schreef:Even de dingen rechtzetten;

Interferentie is een verschijnsel dat enkel bij golfeigenschappen voorkomt. Dit impliceert dat terwijl van de golfeigenschappen sprake is, het quantum zich in een superpositie staat bevindt (voldoende aan Schrödinger vergelijking). Kortom, doordat het deeltje niet fysiek bestaat, maar slechts wordt uitgedrukt door een waarschijnlijkheidsfunctie als golff voldoende à Schrödingervergelijking, kunnen golven zoals in het "two slit" experiment met elkaar interfereren. Deze laatste zin is min of meer de definitie van superpositie.

Het is belangerijk ook uit te klaren dat in de QM nooit sprake is van een partikeldeeltje zoals we die term kennen uit de klassieke mechanica, zijnde observeerbaar.

Bij de golf/deeltje dualiteit in de kwantummechanica worden de deeltjesachtige eigenschappen gekenmerkt door een vector in de Hilbert ruimte met eindige energiehoeveelheid. Een dimensieloos punt in de ruimte dus. Klassieke 3D observeerbare systemen zijn dus in enige zin verschillend van quantumdeeltjes. Zeggen dat alles simpelweg is opgebouwd uit het quantumdeeltjes gaat niet zomaar op.

Klassieke (non quantum) systemen die interfereren dus in de "klassieke" zin van het woord niet. Ze zijn onderhevig aan de Newton eigenschappen en botsen dus met elkaar, waarbij de uitkomst in principe deterministisch (op voorhand perfect te berekenen) is.

Interfereren is dus een eigenschap die exclusief is aan de notie "superpositie", althans in de geldende theorieën van de QM.

Om uw vraag anders te formuleren; "Kan een macroscopisch (klassiek) systeem zich tijdelijk in een vorm van superpositie bevinden, waaruit volgt dat er tijdens dit moment van macroscopische superpositie interferentie optreedt?"

Het antwoord is 'Ja'; Er is experimenteel aangetoond dat macroscopische systemen zich in een superpositie staat kunnen bevinden.

(http://physicsweb.org/articles/world/13/8/3)

Of om het anders te zeggen, Schrödingers kat kan zich wel degelijk in een staat van half levend/half dood bevinden zolang ze niet geobserveerd wordt (en aangenomen dat de kat zelf geen invloed heeft op de ineenstorting van de waarschijnlijkheidsfunctie!)

Kortom, om even te recapituleren. Het is belangrijk "Klassieke" partikels en de Quantum deeltjeseigenschappen van elkaar gescheiden te houden. Ze zijn niet gelijk!

Hoe dan ook,deeltjes interfereren in de klassieke zin niet, als interferentie waargenomen wordt, kan wat we zien als deeltje bij observatie, gedurende het moment van interferentie zich NOOIT als deeltje bestaan hebben, maar MOET het als een waarschijnlijkheidsgolf bestaan hebben. Enkel dan is interferentie mogelijk.

Als dat zo is......En een Graviton kent geen massa.....Maar is een golf......Dan moet Gravitatie ook kunnen interfereren...Maar omdat Gravitatie te zwak LIJKT......Zal men gigantische zwaartegolfen nodig hebben wil men massa en energie crieeren uit het niets....

Hmmmm......In de QM lenen deeltjes ook energie uit de ruimte....

Zou zwaartekracht dan niet bv....Tijdelijk massa kunnen lenen om zo zwaartekracht te kunnen crieeren..... Zodat zwaartekracht zich in andere richtingen kan verspreiden.....