sciencetalk

Deze topic is afgesplitst van

Ik weet echt niet, of die verstrooiingsproeven een bewijs zijn voor het bestaan van neutronen.

Ik probeer normaal te discussiëren. Sommige reacties zijn lastiger te beoordelen dan andere en ik weet niet altijd even goed erop te reageren. Ik veronderstel, dat dit probleem niet alleen bij mij aanwezig is.

Stel een atoomkern die alleen is opgebouwd uit protonen en elektronen. Beide deeltjes trekken elkaar aan via hun tegengestelde lading en stoten elkaar tegelijkertijd af via hun gelijke magnetische spin. Dit is een zogenoemde lad-mag binding waarbij het proton en het elektron een binding aangaan zonder enig fysiek contact waardoor beiden volkomen vrij kunnen blijven roteren.

Ieder elektron in de atoomkern is dan standaard gebonden aan zowel minimaal als aan maximaal twee protonen en dus nimmer aan slechts één proton; dat zou immers resulteren in een neutron. Neutronen kunnen dus per definitie niet voorkomen in de atoomkern!

In grote atoomkernen kan het proton via maximaal 14 elektronen gebonden worden aan 14 andere protonen. Alle deeltjes kunnen vanwege de lad-mag bindingen volkomen vrij blijven roteren om hun eigen as.

De sterke kernkracht is dan in mijn visie in feite gewoon een elementaire ladingbinding. Gravitatie is geen fundamentele kracht doch een aan snelheid gerelateerde kracht. Zie daarvoor document E3 www.uiterwijkwinkel.eu

De vier fundamentele krachten worden dan: 1/2) de elementaire lading en magnetische spinkracht van het proton/anti proton en 3/4 de elementaire lading en spinkracht van het elektron/anti elektron. Op atomair niveau wordt de fysische wereld ook heel wat eenvoudiger als je systematisch alle krachten op materie/het atoom afleidt. Zie daarvoor mijn documenten C1 - C4.

lad-mag binding

Hier had ik nog niet van gehoord, en kon ook niet zo snel iets op internet hierover vinden. Heb je dat zelf zo genoemd?

elektron een binding aangaan zonder enig fysiek contact waardoor beiden volkomen vrij kunnen blijven roteren

Fysiek contact is sowieso rekbaar op een dergelijke schaal vanwege het onzekerheidsprincipe. Verder kan de bestaande Coulombse afstoting en sterke kernkracht toch hetzelfde? Waarom moet er een nieuwe kracht bij? Wat is het voordeel hiervan en is het meetbaar?

Ieder elektron in de atoomkern is dan standaard gebonden aan zowel minimaal als aan maximaal twee protonen en dus nimmer aan slechts één proton;

Ik nam aan dat je de afstoting vanwege het magnetische moment zag als een Pauli's uitsluitingsprincipe, maar dan kan je toch nooit meer dan 2 deeltjes hebben? Waarom lukt het ineens met drie? Ze kunnen niet alledrie (twee protonen en een elektron) tegengestelde momenten hebben toch?

In grote atoomkernen kan het proton via maximaal 14 elektronen gebonden worden aan 14 andere protonen. Alle deeltjes kunnen vanwege de lad-mag bindingen volkomen vrij blijven roteren om hun eigen as.

Ik dacht dat je niet meer dan aan twee andere deeltjes kon binden als elektron. Zijn het een soort waterstofbruggen? De quantummechanica heeft het wel over een spin, maar ze draaien volgens mij niet echt rond om hun as. Er is namelijk geen echte as, er is namelijk alleen een punt deeltje. Hoe doe je het met protonen, die heeft drie quarks in zich, daar zit ook geen as in. Roteerd een proton ook? Als je voornaamste aanleiding tot de introductie van de lad-mag aantrekkingskracht is, dat de deeltjes vrij kunnen ronddraaien, ik zie niet in waarom ze dat nu ook niet zouden kunnen. Een magneet wat zweeft in een magneetveld kan toch ook prima ronddraaien (aangenomen wat symmetrie).

De sterke kernkracht is dan in mijn visie in feite gewoon een elementaire ladingbinding. Gravitatie is geen fundamentele kracht doch een aan snelheid gerelateerde kracht

Zwaartekracht gerelateerd aan snelheid, toevallig via v kwadraat? Wat bedoel je met een elementaire ladingsbinding en hoe is het dat nu niet volgens jou?

De vier fundamentele krachten worden dan: 1/2) de elementaire lading en magnetische spinkracht van het proton/anti proton en 3/4 de elementaire lading en spinkracht van het elektron/anti elektron. Op atomair niveau wordt de fysische wereld ook heel wat eenvoudiger als je systematisch alle krachten op materie/het atoom afleidt. Zie daarvoor mijn documenten C1 - C4.

Ik ben benieuwd naar je gedachtegangen en jij kennelijk bent geinteresseerd in toetsing, anders zou je dit niet plaatsen denk ik. Zou je kunnen samenvatten wat je in die documenten zegt? Dat we wetenschappelijk er eens naar kunnen kijken. Waarom is alles eigenlijk veel eenvoudiger? Kom je op een eenvoudigere manier op de voorspellende waardes die de hoge energie fysica en quantum mechanica ook bedenken?

Ik ben oprecht benieuwd.

Ik heb de moeite genomen om de geschriften van Ir Uiterwijk Winkel redelijk secuur te lezen. Hij is ongelooflijk vindingrijk en creatief.

Hij geeft een totaal nieuwe visie op de fundamenten vd fysica.

Ik moet bekennen, dat ik lang niet alles begrijp maar ik kwam nergens een inconsistentie tegen.

Professor David Gross heeft 25 vragen gesteld waar geen mens antwoord op weet, behalve Ir Uiterwijk Winkel.

Hij rekent volledig onderbouwd af met de relativiteitstheorie, de quantumfysica en de elementaire deeltjes fysica.

De zwakke en sterke kernkrachten en de kleurdynamica bestaat in zijn visie niet.

In de kernen zijn nooit neutronen, alleen 'kernelektronen' samen met protonen.

Vrijwel alle krachten vinden hun oorsprong in de 'schil'elektronen mits het atoom beweegt ten opzichte van het centrum van het heelal.

Hij geeft een totaal nieuwe visie op de gravitatie die hij als straling ziet. De oorsprong is niet de massa (voornamelijk van de atoomkernen maar de schilelektronen. Newton en Einstein zaten dus verkeerd te kijken!

Zwarte gaten zijn bij het absolute nulpunt.

Het heelal heeft geen begin en geen eind; er is een heelalcyclus die (arbitrair) begint als het hele heelal een supergroot zwart gat is van nul kelvin. Tijdens het eerste opzwellen is er geen gravitatie (nogmaals: alles gefundeerd onderbouwd).

Ziehier enkele aspecten van zijn extreem opmerkelijke beschrijvingen die alle fysica professoren tarten.

Ik verwacht een revolutie in de fysica die de doorbraak van de relaliviteitstheorie en de quantumfysica zal overtreffen.

Het is te veel om hier alles te bespreken, vrees ik. Kijk maar op zijn website.

Misschien wil U.W. wel een lezing houden voor geïnteresseerden.

In ieder geval vind ik, dat hij zelf je vragen zou moeten beantwoorden; niet ik. Toch een zeer bescheiden poging.

Hier had ik nog niet van gehoord, en kon ook niet zo snel iets op internet hierover vinden. Heb je dat zelf zo genoemd? JA

Fysiek contact is sowieso rekbaar op een dergelijke schaal vanwege het onzekerheidsprincipe. Verder kan de bestaande Coulombse afstoting en sterke kernkracht toch hetzelfde? Waarom moet er een nieuwe kracht bij? Wat is het voordeel hiervan en is het meetbaar? GEEN NIEUWE KRACHT, INTEGENDEEL: DE STERKE KERNKRACHT VERDWIJNT.

ALS ER NIET GEMETEN WORDT, SPEELT DE ONZEKERHEIDSRELATIE GEEN ROL. ER WORDT DAN IMMERS NIETS AAN HET KLEINE SYSTEEM VERSTOORD.

Ik nam aan dat je de afstoting vanwege het magnetische moment zag als een Pauli's uitsluitingsprincipe, maar dan kan je toch nooit meer dan 2 deeltjes hebben? Waarom lukt het ineens met drie? Ze kunnen niet alledrie (twee protonen en een elektron) tegengestelde momenten hebben toch?

NAUWELIJKS NOG QUANTUMFYSICA.

Ik dacht dat je niet meer dan aan twee andere deeltjes kon binden als elektron. Zijn het een soort waterstofbruggen? De quantummechanica heeft het wel over een spin, maar ze draaien volgens mij niet echt rond om hun as. Er is namelijk geen echte as, er is namelijk alleen een punt deeltje. Hoe doe je het met protonen, die heeft drie quarks in zich, daar zit ook geen as in. Roteert een proton ook? Als je voornaamste aanleiding tot de introductie van de lad-mag aantrekkingskracht is, dat de deeltjes vrij kunnen ronddraaien, ik zie niet in waarom ze dat nu ook niet zouden kunnen. Een magneet wat zweeft in een magneetveld kan toch ook prima ronddraaien (aangenomen wat symmetrie).

LEES OVER ZIJN VISIE OVER DE BOUW VAN DE ATOMEN

Zwaartekracht gerelateerd aan snelheid, toevallig via v kwadraat? NEE.

Wat bedoel je met een elementaire ladingsbinding ELEKTROSTATISCHE KRACHT DOOR ELEMENTAIRE LADINGEN

en hoe is het dat nu niet volgens jou? LEES OVER ZIJN VISIE OVER DE BOUW VAN DE ATOMEN

Ik ben benieuwd naar je gedachtegangen en jij kennelijk bent geinteresseerd in toetsing, anders zou je dit niet plaatsen denk ik. Zou je kunnen samenvatten wat je in die documenten zegt? EXTREEM SUMMIER: ZIE BOVENSTAAND

Dat we wetenschappelijk er eens naar kunnen kijken. Waarom is alles eigenlijk veel eenvoudiger? ER BEHOEFT GEEN ENKELE KEER EEN TRUC TE WORDEN TOEGEPAST AAN DE THEORIE OM DE VERKEERDE INTERPRETATIES VAN DE HUIDIGE FYSICA TE KUNNEN VERKLAREN. DONKERE MATERIE, DONKERE ENERGIE, GRAVITONEN EN HIGGSDEELTJES KOMEN NIET VOOR. HIJ VOORSPELT GEEN SUCCES VOOR DE PEPERDURE VERSNELLER IN GENÈVE.

Kom je op een eenvoudigere manier op de voorspellende waardes die de hoge energie fysica en quantum mechanica ook bedenken? DAT WEET IK NOG NIET GOED.

Ir Uiterwijk Winkel is bezig zijn bestanden beter leesbaar te maken door ze te redigeren.

Dat kan nog wel even duren.

Doet dhr Uiterwijk Winkel ook quantitatieve voorspellingen? Oftewel, noemt hij een experiment waarvan zijn theorie de uitkomst beter voorspelt dan de standaard theorie??

Zoniet, dan is zijn theorie ongetwijfeld prachtig, maar is hij volledig zinloos en kan hij direct de prullebak in.

dit topic is wellicht handig om om even te lezen. Misschien heeft TS inmiddels antwoorden op de aldaar gestelde vragen?

Doet dhr Uiterwijk Winkel ook quantitatieve voorspellingen? Oftewel, noemt hij een experiment waarvan zijn theorie de uitkomst beter voorspelt dan de standaard theorie??

.Uit de theorie van dhr Uiterwijk Winkel volgt o.a., dat de slingertijd van een mathematische slinger zwak afhankelijk is van het neutronenoverschot van de slingerende massa. (Er zijn in zijn theorie geen gebonden neutronen; die worden vervangen door protonen en kernelektronen.) Dat is vrij gemakkelijk te controleren en dat heb ik kunnen bevestigen.

maar ik kwam nergens een inconsistentie tegen

Sorry Thermo, ik las even niet goed jouw post van een tijdje geleden, geef je met die caps antwoord op mijn vragen? Ik neem dat even aan.

GEEN NIEUWE KRACHT, INTEGENDEEL: DE STERKE KERNKRACHT VERDWIJNT.

Dat is onzin dat staat er niet, want de sterke kernkracht: in feite gewoon een elementaire ladingbinding. Met andee woorden, dat lad-mag ding. Zwaartekracht is ook iets anders, dus er verdwijnt niets, het wordt alleen ergens anders vandaan gehaald.

ALS ER NIET GEMETEN WORDT

Dat wordt er dus wel want die afstoting ed. is toch iets wat veroorzaakt wordt door Pauli en door aantrekkingskrachten. DAt kan je toch meten. Sterker nog als het waar is wat je zegt dan is het absolute onzin omdat een kracht die we uit de natuur METEN (kan je dus moeilijk ontkennen, want we meten dat er aantrekkingskracht is tussen quarks, dat is direct te meten met botsingsproeven, lijkt me erg dom om te ontkennen, dat de kracht door iets anders ontstaat is prima, en dat de theorie het fout heeft is ook prima, maar we kunnen het niet een grootheid zonder meting noemen omdat het gewoon een meetbare kracht is). Je meet dat er een kracht is, die noemen wij sterke kernkracht, prima als het anders genoemd moet worden omdat het ergens anders vandaan zou komen, maar je lost hier geen onzekerheidsprinciep mee op.

NAUWELIJKS NOG QUANTUMFYSICA.

Waar heb je het over? (ik snap het niet helemaal denk ik). Mijn punt is dat de heer Uiterwijk aanhaalt dat er een afstotende en aantrekkende kracht is tussen deeltjes die zorgt voor een equilibrium positie (dat zeggen wij ook geloof ik, maar dat doet er niet toe). De afstotende kracht is een pauli principe volgens mij, namelijk magnetisch moment. Echter als dat zo is dan is het onmogelijk dat er 3 deeltjes binden, omdat je dat dan niet aan een magnetisch moment kan koppelen. Sterker nog, we waren zo gelukkig met de kleuren van de sterke kernkracht zodat we drie deeltjes in dezelfde quantum toestand kunnen koppelen. Dus afstoting met 3 deeltjes waar er maar 2 magnetische richtingen zijn, lijkt me een beetje lastig. Dat vraag ik en wat dat met nauwelijks nog QF te maken heeft, ontgaat mij dan.

LEES OVER ZIJN VISIE OVER DE BOUW VAN DE ATOMEN

Nou, ik heb zijn site even aangestipt en daar werd ik niet meteen heel vrolijk van. Ik heb dus nog niet uitgebreid hierover gelezen. Ik vroeg het aan hem, omdat HIJ met zijn ongeaccepteerde theorien aan komt zetten. Dat is uiteraard prima, maar daarom vroeg ik het.

NEE.

Dat is mooi, want dan haal ik niet mijn wetenschappelijke revoluties door elkaar. Is het wel proportioneel aan snelheid in het algemeen? Is namelijk nog NOOIT experimenteel waargenomen en ik weet niet of je dat met me eens bent Thermo, maar dat lijkt me een nuttige eigenschap van een theorie die de natuur beschrijft.

ER BEHOEFT GEEN ENKELE KEER EEN TRUC TE WORDEN TOEGEPAST AAN DE THEORIE OM DE VERKEERDE INTERPRETATIES VAN DE HUIDIGE FYSICA TE KUNNEN VERKLAREN. DONKERE MATERIE, DONKERE ENERGIE, GRAVITONEN EN HIGGSDEELTJES KOMEN NIET VOOR. HIJ VOORSPELT GEEN SUCCES VOOR DE PEPERDURE VERSNELLER IN GENÈVE.

Wat voorspelt hij wel, vind ik meer interessant. Ik hoop eens wat tijd te hebben om te kijken, maar ik vind het tot nu toe allemaal niet echt indrukwekkend klinken, moet ik zeggen.

beweegt ten opzichte van het centrum van het heelal.

Ik dacht dat het heelal geen centrum had, gaat nogal lijnrecht tegen relativiteit en andere theorien in. Nu is dat allemaal niet erg, maar hoe wil hij dat gaan vinden? Waarom is het nooit gevonden? Hoe gaan we dat vinden? Hierdoor wordt het weinig wetenschappelijk.

PS Thermo, waarom neem jij je dit zo hoog op eigenlijk, dat je in de bres springt voor die man? Ik zal mijn best doen om het eens te bekijken.

Ik ben net begonnen en ik zie hier bijvoorbeeld deze zin staan in:

vereenvoudigdatoommodelbohrapbuiterwijkwinkelmaart2008 van ir. A.P.B. Uiterwijk Winkel, alle rechten voorbehouden aan hem.

Rond de atoomkern draaien met circa 1.600 km/sec één of meerdere negatief geladen “schil”elektronen welke via de “zwakke” atoomkracht in evenwichtsbanen worden gehouden in de zogenoemde K, L, M, N, O, P, Q elektronenschillen gevuld met een maximaal aantal elektronen: 2 (K), 8 (L), 18 (M), 32 (N), 18/28 (O), 8/10 (P), 2 (Q).

Dit zegt hij dat het Bohr model inhoudt. Paar dingetjes:

-volgens mij zei bohr helemaal niets over de snelheid van de electronen, zeker niet met zo'n exacte waarde. Dit hangt af van de hoogte van de baan, verder is Bohr juist quantum mechanisch bezig geweest en was het Rutherford die het nog als klassieke deeltjes zag. Er is dus niet echt sprake van discrete draaiende deeltjes.

-De zwakke atoomkracht zorgt helemaal NIET voor de aantrekkingskracht. Volgens Bohr is dat de Coulombse aantrekkingskracht. Winkel poneert hier iets wat gewoon niet waar is.

-Verder was het niet Bohr maar Charles Barkla die de schillen K tot en met Q genoemd heeft

-Waarom 2 in de Q band? Volgens mij klopt dat toch niet? Ik zie geen reden waarom de Q band weer 2 elektronen zou moeten hebben.

Nu kun je dat muggezifterij noemen, maar ik vind het storend dat hij de wereld revolutie gaat ontketenen en vervolgens fouten maakt in wat Bohr gezegd zou hebben. MAar goed ik lees verder.

Math-E-Mad-X schreef:Doet dhr Uiterwijk Winkel ook quantitatieve voorspellingen? Oftewel, noemt hij een experiment waarvan zijn theorie de uitkomst beter voorspelt dan de standaard theorie??

Zoniet, dan is zijn theorie ongetwijfeld prachtig, maar is hij volledig zinloos en kan hij direct de prullebak in.

Waar het in eerst instantie om gaat is een verklaring te vinden voor het fysisch fenomeen van gravitatie. door de wetenschap is er lang naar gezocht maar tot heden nog steeds niet gevonden en zeker niet gevonden in de atoomkern.

In de documenten C 1 - C4 van mijn website heb ik als eerste systematisch alle krachten afgeleid op alle vormen van materie; gewone materie/atomen, zwart gat materie/zwart gat atomen en anti materie/anti atomen (anti H). Dat bleek nimmer eerder te zijn gedaan.

Gravitatie blijkt dan niet te zitten in de atoomkern doch gravitatie wordt gegenereerd door de elektronen/elektronenparen in de elektronenschillen maar alleen als het bewuste atoom onderhevig is aan snelheid en/of een rotatiebeweging in het heelal ten opzichte van het centrum C van het heelal. Zover kijkt niemand maar daar zit wel de oplossing voor het fenomeen gravitatie.

Gravitatie is dus ook geen elementaire kracht doch een van snelheid afgeleide kracht net als veel andere fysische en chemische krachten. Gravitatie hoort dus ook niet thuis in het stelsel van 4 fundamentele krachten. Dat stelsel van huidige vier fundamentele krachten zit verder volkomen wrang in elkaar.

Ik onderscheid de vier elementaire krachten van het proton/elektron en dat zijn uitsluitend 1/2) de +/- lading en 3/4) de +/- magnetische spin van het proton/elektron en van hun anti vormen. Voor het elektron in een baan rondom de atoomkern geldt verder 5) de, niet meetbare!, centrifugaalkracht van het elektron in een baan om de atoomkern. Mijn basale stelsel van het atoom bestaat dus uit 5 krachten en daar zit gravitatie niet bij. Zie document C1.

Hoewel de gravitatiewet van Newton stoelt op verkeerde basisuitgangspunten gaat de wet toevallig wel op voor ons zonnestelsel omdat alle ojceten binnen een zonnestelsel op de schaal van het heelal bezien dezelfde snelheid vertonen ten opzichte van het centrum C van het heelal dat een fysieke afmeting heeft van slechts enkele mm. De wet van Newton gaat ook nog redelijk op binnen één sterrenstelsel maar niet meer tussen twee sterrenstelsels onderling laat staan op een nog grotere afstand.

In document E3 heb ik de gravitatiewet van Newton opgeschaald van een zonnestelsel tot op de schaal van het heelal.

Als je mijn opzet van gravitatie begrijpt wordt je meteen ook duidelijk dat gravitatie niets van doen heeft met sec massa en dat er veel meer gravitatie en dus massa in het heelal is dan we vanaf de Aarde kunnen meten.

StrangeQuark schreef:Sorry Thermo, ik las even niet goed jouw post van een tijdje geleden, geef je met die caps antwoord op mijn vragen? Ik neem dat even aan.

enz.

Het centrum van het universum, dat weet je te vinden?

.Uit de theorie van dhr Uiterwijk Winkel volgt o.a., dat de slingertijd van een mathematische slinger zwak afhankelijk is van het neutronenoverschot van de slingerende massa. (Er zijn in zijn theorie geen gebonden neutronen; die worden vervangen door protonen en kernelektronen.) Dat is vrij gemakkelijk te controleren en dat heb ik kunnen bevestigen.

Als jij met een experiment hebt bewezen dat de wetten van Newton een verkeerde voorspelling doen voor de slingertijd zou ik dat maar gauw publiceren. Daar win je geheid een Nobelprijs mee.

Als jij met een experiment hebt bewezen dat de wetten van Newton een verkeerde voorspelling doen voor de slingertijd zou ik dat maar gauw publiceren. Daar win je geheid een Nobelprijs mee.

Bevestiging door een ander zou ik erg op prijs stellen. Wie wil de proef doen?

Bevestiging door een ander zou ik erg op prijs stellen. Wie wil de proef doen?

Als jij simpelweg beweert "ik heb een experiment gedaan dat de wetten van Newton ontkracht" zal niemand je serieus nemen. Dus ik zou zeggen: schrijf een uitgebreid artikel waarin je duidelijk beschrijft hoe je dit experiment uitgevoerd hebt en welke metingen je gedaan hebt. En leg bovendien uit welke uitkomst Newton voorspelt zou hebben. Maak er desnoods een filmpje van en zet het op Youtube. Uiteindelijk zal niemand dan om je heen kunnen.

Maar je moet wel bereid zijn om iets meer te doen dan alleen maar achterover te leunen en te roepen dat je een revolutie ontketend hebt.

Begin eens met hier wat meer te vertellen over je resultaten.

Als jij simpelweg beweert "ik heb een experiment gedaan dat de wetten van Newton ontkracht" zal niemand je serieus nemen.

Zo heb ik het niet geformuleerd. Zie #8.

Schrijf een uitgebreid artikel waarin je duidelijk beschrijft hoe je dit experiment uitgevoerd hebt en welke metingen je gedaan hebt. En leg bovendien uit welke uitkomst Newton voorspelt zou hebben.

De standaard slingerproef behoef ik op dit forum nauwelijks te beschrijven. Die kent iedereen die de vierde klas havo of VWO heeft gehad.De slingerlengte was steeds circa 2 m. Geef de slinger minimale uitslag en meet de tijdsduur van 40 slingeringen. Dan krijg je een zeer nauwkeurige T. De lengte meet je in mm nauwkeurig. Met deze nauwkeurigheid is het gewenste resultaat meetbaar.

Met de isotopentabel koos ik diverse stoffen. Het waren in volgorde waterijs, zink, ijzer, lood en goud. Helaas was het niet mogelijk om over verarmd uranium te beschikken (onwettig!).Alle slingertijden heb ik teruggerekend naar een standaardlengte van exact één meter met de bekende slingerformule. T is evenredig met √l.

Het neutronenoverschot heb ik uitgezet tegen de (gereduceerde) slingertijden.

En leg bovendien uit welke uitkomst Newton voorspelt zou hebben. ... Begin eens met hier wat meer te vertellen over je resultaten.

Newton voorspelt identieke meetresultaten. Er is echter een meetbaar verschil bij de genoemde stoffen (ongeacht de hoeveelheid), al is het effect zwak. Drie herhalingen van alle meetseries leidde tot hetzelfde resultaat: een lineair verband; geen constante!

Meten jullie ook eens? Ik ben benieuwd, of jullie ook positieve resultaten vinden.