Inleiding

Een internist is een medisch specialist die zich richt op de diagnostiek en behandeling van ziekten van de inwendige organen bij volwassenen. Het vakgebied, bekend als interne geneeskunde, beslaat een breed spectrum aan aandoeningen en speelt een cruciale rol binnen de medische zorg. In dit artikel bespreken we de rol van de internist, het traject om internist te worden, de historische achtergrond van het specialisme en de betekenis ervan in de moderne geneeskunde.​

Wat doet een internist?

Een internist houdt zich bezig met het voorkomen, diagnosticeren en behandelen van ziekten die de inwendige organen betreffen, zoals het hart, de longen, de nieren, de lever, het maag-darmkanaal en het endocriene systeem. Daarnaast behandelt een internist systemische aandoeningen zoals infectieziekten, auto-immuunziekten en stofwisselingsstoornissen. Het werk van een internist omvat:

• Diagnostiek: Het uitvoeren en interpreteren van medische onderzoeken om de oorzaak van klachten te achterhalen.

• Behandeling: Het opstellen van behandelplannen, voorschrijven van medicatie en begeleiden van patiënten bij therapieën.​

• Preventie: Het adviseren over leefstijl en preventieve maatregelen om ziekten te voorkomen.​

• Coördinatie: Het samenwerken met andere specialisten en zorgverleners om een geïntegreerde zorg voor de patiënt te waarborgen.​

Door de brede kennis en het holistische perspectief is de internist vaak de spil in de zorg voor patiënten met complexe of multipele aandoeningen. ​

Hoe word je een internist?

Het traject om internist te worden is intensief en bestaat uit meerdere fasen:​

1. Geneeskundeopleiding: Een zesjarige universitaire studie geneeskunde, die wordt afgerond met het artsexamen.​

2. Basisarts: Na het behalen van het artsexamen is men basisarts en kan men solliciteren naar een opleidingsplaats voor een specialisme.​

3. Specialisatie interne geneeskunde: Een zesjarige medische vervolgopleiding interne geneeskunde, die plaatsvindt in zowel academische als perifere ziekenhuizen. De opleiding is opgebouwd uit:​

   • Eerste vier jaar: Algemene interne geneeskunde met verplichte en facultatieve stages.​

   • Laatste twee jaar: Differentiatie in een specifiek aandachtsgebied, zoals nefrologie, endocrinologie of oncologie.​

Tijdens de opleiding wordt veel aandacht besteed aan competentieontwikkeling, waarbij niet alleen medische kennis en vaardigheden centraal staan, maar ook communicatie, samenwerking en professionaliteit. ​

Wie was de eerste internist?

De term “interne geneeskunde” vindt zijn oorsprong in Duitsland aan het einde van de 19e eeuw. Een van de pioniers op dit gebied was Friedrich Theodor von Frerichs (1819-1885), die wordt beschouwd als een grondlegger van de moderne interne geneeskunde. Hij legde de basis voor de systematische benadering van interne ziekten en benadrukte het belang van klinisch onderzoek en pathologische anatomie.​

Afsluiting

De internist speelt een essentiële rol in de moderne gezondheidszorg door zijn brede medische kennis en holistische benadering van de patiënt. Het pad naar het internistschap is lang en vereist toewijding, maar biedt de mogelijkheid om een betekenisvolle bijdrage te leveren aan de gezondheid en het welzijn van patiënten met diverse en vaak complexe medische aandoeningen.

Bronnen:

• Hierhebikpijn
• TMI
• Isala