De onuitputtelijken raken uitgeput
In onze moderne maatschappij wordt workaholisme vaak gezien als een deugd. Het stereotype van de altijd werkende, efficiënte professional die geen rust nodig heeft, blijft hardnekkig bestaan. Maar recente bevindingen doen deze mythe in duigen vallen. Een studie gepubliceerd in het Journal of Organizational Behavior werpt licht op de schaduwzijden van een levensstijl die gericht is op continue hoge werkdruk zonder de nodige pauzes. Het blijkt dat, ondanks de initiële boost in productiviteit, workaholics onvermijdelijk een punt bereiken van psychologische en fysieke uitputting.
Workaholisme versus engagement
De onderzoekers onderscheiden workaholisme van werkbetrokkenheid of engagement. Waar werkbetrokkenheid een gezonde toewijding aan het werk inhoudt zonder de balans met persoonlijk welzijn te verstoren, is workaholisme juist gekenmerkt door een dwangmatige drang om te werken. Deze verplichte werkdrang leidt tot negatieve consequenties, zoals verhoogde stress en verminderde welzijn.
Als de drang om te werken de overhand krijgt, is de weg naar een burn-out geplaveid.
Jessica di Stabile
De gevolgen van werkstress
Workaholics hebben meer kans op werkgerelateerde stress en bijbehorende gezondheidsproblemen. Uit de studie blijkt dat individuen die zich overmatig inzetten thuis vaak niet de tijd nemen om te herstellen van hun werkdruk. Dit leidt op termijn tot symptomen als vermoeidheid, slapeloosheid en zelfs cardiovasculaire problemen. De afleidende factor is echter dat workaholics in eerste instantie vaak als zeer productief en toegewijd worden gezien, wat hen zelfs sociaal gezien kan belonen met promoties of bonussen, ondanks de negatieve gezondheidseffecten.
De psychologische impact van een overvolle agenda
Psychologische uitputting is misschien minder zichtbaar dan fysieke symptomen, maar niet minder destructief. Zoals de studie opmerkt, zijn workaholics vaak gevangen in een cyclus waarin ze hun zelfwaarde en identiteit koppelen aan hun werkprestaties. Dit kan leiden tot en versterken van gevoelens van angst en somberheid, vooral als werkdoelen niet worden gehaald. Het ontbreken van een gevoel van voldoening of prestatie buiten het werk creëert een vacuüm van permanente ontevredenheid.
Hoe organisaties kunnen helpen
Gelukkig kunnen organisaties ingrijpen en een cultuur van balans promoten door het implementeren van beleid dat ontspanning en herstel aanmoedigt. Dit kan variëren van flexibele werktijden tot het bieden van mindfulness- of welzijnsprogramma’s. Door het sturen op een gezonde werk-privébalans in plaats van onafgebroken werk, kunnen bedrijven niet alleen het welzijn van hun werknemers verbeteren, maar ook de algehele productiviteit op de lange termijn verhogen.
Conclusie
Het beeld van de workaholic als hyper-efficiënte krachtpatser die zonder blikken of blozen elke uitdaging trotseert, is niet alleen onjuist, maar ook potentieel schadelijk. Het is van essentieel belang dat zowel werknemers als werkgevers bewust zijn van de risico’s van overmatig werken en samen streven naar een gezondere werkcultuur.
Een evenwichtiger benadering van werk is niet alleen wenselijk, het is noodzakelijk voor langdurige professionele voldoening en gezondheid.
Jessica di Stabile
Bron: Journal of Organizational Behavior
