Er zijn 2 dingen die ik niet snap over de comateuze toestand.
Nl: 1. Coma is een bewusteloze toestand, een toestand waarbij de hersenen weinig aktiviteit hebben. Maar hoe kan het dat mensen die in coma liggen dingen kunnen waarnemen uit hun omgeving, dus kunnen horen, en/of pijn kunnen voelen? Want mijns inzien is iemand die in coma ligt hetzelfde als iemand die onder een (zware) narcose ligt en als je onder narcose bent kun je toch ook geen dingen horen of pijn voelen? Bewusteloosheid (in dit geval noem ik het andere woord voor coma) is toch een toestand dat je je niet bewust bent van dingen, dus je hersenen nemen dan helemaal geen prikkels op uit je omgeving, je voelt niets je hoort niets en je ziet niets en je tijdsbesef is weg, dat is dus bewusteloosheid of coma, dacht ik.
2. Ook vraag ik mij af hoe het mogelijk is dat mensen zich iets kunnen herinneren uit die coma, dus dat je je dingen herinneren kunt van toen je in coma was? Ook dat klopt toch niet, want dan is je bewustzijn toch nul?
Hetzelfde als je slaapt en je droomt niet, de zgn. non-remslaap, als ik in een hele diepe slaap ben kan ik als ik wakker mij ook helemaal niets herinneren van die periode dat ik sliep. Het lijkt dan alsof er nog geen seconde is verstreken, terwijl ik al gauw een uur heb geslapen (dat heb ik wel eens als ik een dag heel hard heb gewerkt en heel moe ben en op de bank ga liggen, dan val je ongemerkt ook zo in slaap en dan schrik je een tijdje later wakker, met een slaperig en een licht gevoel in je hoofd). Ik heb mij laten vertellen dat als je in een hele diepe slaap bent, waarin je niet droomt en dan vooral als je een slaapmiddel gebruikt (afhankelijk van de dosis) je ook in een soort coma bevindt.
Dus ik kan hieruit concluderen dat mensen die toch dingen waarnemen in een coma, ze niet echt in een (diepe) coma bevinden, net zoals je als je niet in een diepe slaap bevindt (bijv. remslaap) ook dingen van buitenaf kunt waarnemen en er al of niet over droomt.
Of zie ik dat verkeerd