Vanaf welk moment kan een baby denken?

[Leuke gast]

Vanaf welk moment kan een baby denken?

[Anonymous]

Ik denk vanaf de geboorte, alleen is het geheugen nog niet zo goed, waardoor de gedachten niet herinnert kunnen worden, op het punt dat je wat zelfbewuster bent. Ook denk ik dat gedachten misschien dan meer instinctief zijn en onbewust.

[Leuke gast]

Ik denk vanaf de geboorte, alleen is het geheugen nog niet zo goed,  waardoor de gedachten niet herinnert kunnen worden, op het punt dat je wat zelfbewuster bent. Ook denk ik dat gedachten misschien dan meer instinctief zijn en onbewust.

dus niet vanaf de 1e hersencel?

[Wouter_Masselink]

door hypnose heeft men vast kunnen stellen dat de foetus op de leeftijd van 3 maanden zijn eerste herinneringen krijgt.

Ik versta onder denken echter iets heel anders. Denken is het interpeteren van informatie en hier iets mee doen. Voor je verder gaat is het raadzaam om het begrip 'denken' duidelijk te definieren. Misschien is het makkelijker om van de eerste herinnering uit te gaan.

[bats]

door hypnose heeft men vast kunnen stellen dat de foetus op de leeftijd van 3 maanden zijn eerste herinneringen krijgt.

Ik versta onder denken echter iets heel anders. Denken is het interpeteren van informatie en hier iets mee doen. Voor je verder gaat is het raadzaam om het begrip 'denken' duidelijk te definieren. Misschien is het makkelijker om van de eerste herinnering uit te gaan.

Een foetus heeft op de leeftijd van 3 maanden zijn eerste herinnering.

Goed. Nu vraag ik mij af, het is een theoretische vraag, dus een stel dat.

Stel dat een foetus besef heeft van tijd en van de dingen om zich heen, stel dat.1 Hoe zal zo'n foetus dan de tijd ervaren?? En wat ziet een foetus?

Bij de tijd ervaren bedoel ik dan ook hoe ouder je wordt hoe sneller de tijd lijkt te gaan. Bijv. voor iemand die 80 jaar is gaat de tijdsbeleving veel sneller dan voor een kind van 5 jaar. En ik heb een keer gelezen dat dat te maken heeft met het feit dat de processen bij ouderen langzamer verlopen dan bij (kleine) kinderen. Dus als de processen in het lichaam stoppen, dan verloopt de tijd met de maximale snelheid. D.w.z. dat wanneer iemand die dood is en zich dan bewust zou zijn van tijd, dat de tijd in die toestand zo snel gaat, dat het lijkt dat "alle tijd" een oneindig kort ogenblik duurt. Ik weet dat dit iets heel bizars is, maar ik heb het eens een keer gelezen.

Dus zal een foetus de tijd nou als heel snel ervaren of als heel traag, als die zich er van bewust zou zijn?

2. Als je verder terug gaat, naar het embryonale stadium, hoe zal een embryo zich de tijd ervaren, als die dat zou kunnen ervaren? En wat ziet een embryo?

3. En als je nog verder terug gaat in de tijd, tot de periode van voor de bevruchting, zegmaar een paar jaar voor de bevruchting, een toekomstige mens bestond toen nog niet, dus er was nog niets, maar stel dat je zo ver zou terug gaan hoe zou de tijdsbeleving in die toestand zijn als je dan al besef zou hebben? En wat zou je zien, ik bedoel is dan niet alles zwart? Is dan de tijdsbeleving hetzelfde als in de toestand van iemand die dood is??

M.a.w. duurde de tijd vanaf het begin, dus al die miljarden jaren voor iemands bestaan dan ook niet een oneindig klein moment, als diegene toen al besef zou hebben gehad??

[Wouter_Masselink]

Dit is een meer filosofische vraag die je hier nu stelt. Op biologischegrond kan ik je zeggen dat voordat er een bevruchting is het zeker onmogelijk is om enige herinneringen te hebben. De mens kent niet zoiets als een genetisch geheugen.

[Sophia?]

En filosofische vraag 2 kan dan luiden: kun je iets ueberhaupt als geheugen aanduiden, als er geen actief oproepbare informatie aanwezig is? Ik vind bijvoorbeeld je zaken "herinneren" onder hypnose absoluut geen bewijs van een herinnering; het kunnen net zo goed LSD of paddo-achtige hallucinaties zijn...

groet

[Wouter_Masselink]

Dat hypnose zeker niet altijd correct is, daar is niets filosofisch aan. Het is zo. Daarom ben ik dan ook lichtelijk verbaasd dat niemand vraagtekens bij mijn opmerking heeft geplaatst.

[Dino]

naa 2 maand zijn de eerste hersen connecties er en is er een mogelijkheid hoe vaag ook dat er iets gebeurt dat kan lijken op geheugen.

na 3 jaar zou ik durven spreken van zelfreflectie en effectief werkend geheugen.

Denken wordt bijna altijd gecorreleerd aan zelfreflectie of toch op zen minst reflectie.

dus zou ik zeggen dat kinderen echt kunnen denken vanaf 1 jaar en dat daarvoor zeer weinig zaken echt bewust beredeneerd worden.

Waarom 3 jaar? waarom 1 jaar? Wel de mens heeft extra uterinaire ontwikkeling (wat wil zeggen dat een baby nog niet volgroeid is na de geboorte) De meeste dieren kunnen al staan en bewegen na de geboorte de mens niet. De mens was ook genoodzaakt om de kinderen vroegen te baren omdat de hersenen te groot werden en anders voor problemen zorgde voor de moeder.

Dus je kan dan zeggen dat een geboren baby zeker nog niet 100% actief is dus ben ik ook relatief zeker dat zowel reflectie als effectieve geheugen vorming ook nog niet op peil staan (hersenen moeten namelijk nog uitzetten en alles moet nog zijn plaats krijgen).

xd

[Sophia?]

Wel de mens heeft extra uterinaire ontwikkeling (wat wil zeggen dat een baby nog niet volgroeid is na de geboorte).

Ik ken eigenlijk geen enkel dier dat geen extra-uterinaire ontwikkeling heeft (als ze ueberhaupt een uterus hebben; maar dan is het nog steeds extra-uterinair )...

Ik ben het volledig eens met bovenstaande neuro-anatomische argumenten; ik denk ook dat het bestaan van de nodige verbindingen in de hersenen een 1e noodzaak zijn, om denkprocessen en later bewustwordingsprocessen mogelijk te maken.

Baby's zijn, lomp gezegd, eet- en leermachines.

Hun enige doel is zoveel mogelijk eten, om zo snel mogelijk te groeien en te ontwikkelen. Vanaf een bepaald punt (wanneer de hersens "rijp" genoeg zijn) zal een baby ook beginnen en masse informatie op te slaan.

Ik denk dat veel mensen onterecht allerlei emoties en vermogens aan baby's toeschrijven. Vooral op jonge leeftijd wordt uitsluitend kopieer- en repeteergedrag waargenomen en verwart met "echt" gedrag. Zoals: kijk! hij lacht! In feite lacht de baby niet, maar kopieert hij de gezichtsuitdrukking van de ouders. Pas veel later leert hij wanneer en waarom je daadwerkelijk moet lachen. (Dit kan ook een rol spelen bij bijvoorbeeld het ontwikkelen van fobieen; dit wordt besproken op het medisch forum, in een topic over braakangst of iets dergelijks).

Ik begin een beetje off-topic te raken, maar wat misschien nog leuk is om te vermelden: Ik heb wel eens gelezen dat uit onderzoek bleek dat de gezichtsuitdrukkingen die vrouwen in bijvoorbeeld een discotheek gebruiken wanneer zij proberen een kerel aan de haak te slaan, exact hetzelfde zijn als de uitdrukkingen die een baby gebruikt als hij iets van zijn ouders gedaan wil krijgen (got milk?). Er is dus een soort universeel "sjans"principe... Excuus voor deze afdwaling.

groet

[Leuke gast]

naa 2 maand zijn de eerste hersen connecties er en is er een mogelijkheid hoe vaag ook dat er iets gebeurt dat kan lijken op geheugen.  

Waarom zouden noodzakelijk hersen connecties aanwezig moeten zijn voor een denk proces en/of geheugen functies?

1 hersen cel zou al een geheugen opzich kunnen hebben, een bepaalde toestand van de cel die in stand houd bijvoorbeeld.

1 hersen cel opzich kan mischien al actief zijn.

Dus dan wordt het (denk) process van een baby al zeer vroeg gevormd.

[Wouter_Masselink]

Voor een geheugen/denken is altijd een samenspel van verschillende hersencellen nodig.

Wanneer je 1 hersencel kunstmatig in leven houd, kan deze dan denken?

[Leuke gast]

Voor een geheugen/denken is altijd een samenspel van verschillende hersencellen nodig.

Wanneer je 1 hersencel kunstmatig in leven houd, kan deze dan denken?

1 hersencel kan reageren en een bepaalde toestand behouden.

dus dit zou mischien een simpele vorm van denken kunnen betekenen.

[Wouter_Masselink]

1 hersencel kan reageren en een bepaalde toestand behouden.  

dus dit zou mischien een simpele vorm van denken kunnen betekenen.

Daar wil ik dit tegenover zetten:

Denken wordt bijna altijd gecorreleerd aan zelfreflectie of toch op zen minst reflectie.  

Dus dan komen we (zoals ik al had verwacht) uit bij de vraag: wat is denken?

[Leuke gast]

Denken wordt bijna altijd gecorreleerd aan zelfreflectie of toch op zen minst reflectie.  

Ok, de output van 1 hersencel zal mischien niet meteen duidelijk zijn, maar de vraag is of een output werkelijk noodzakelijk is.

Iemand die aan het denken is, hoeft niet noodzakelijk te laten blijken wat hij denkt.

Zo ook voor 1 hersencel, de toestand waarin deze zich bevindt zal een stukje van een gedachten kunnen betekenen, echter kan de buitenwereld enkel de toestand meten.

Wat is denken?

Hersen activiteit.