Professor Puntje schreef: Er moet toch wel ergens een animatie te vinden zijn waarbij je die waarschijnlijkheidsgolf door de twee spleten ziet gaan...?
De onderstaande animatie van de waarschijnlijkheidsgolf vind ik verhelderend omdat je ziet dat het bewegende object reeds vooraf een waarschijnlijkheidswolk is en geen puntdeeltje, en dat de golflengte zichtbaar wordt op de momenten dat hij met zichzelf interfereert. Bovendien zie je dat het uittredende object splitst in een doorgaand en een gereflecteerd deel. Beide vertonen onderweg al interferentie met zichzelf, daar hoef je niet op te wachten tot het meetmoment op het projectiescherm.
always schreef: Bedankt, maar het zou kunnen zijn dat we langs elkaar heen praten. Want om een patroon te krijgen heb je van dat golfpakketje toch eigenlijk maar minimaal één golflengte nodig, die zich dan in tweeen splitst en vervolgens met zichzelf interfereert?! De coherentielengte lijkt dan toch niet van belang, zodat je een dag later nog één foton stuurt met eenzelfde patroon? Of is het echt vereist om een interferentiepatroon te krijgen dat er meerdere fotonen achter elkaar pas een patroon kunnen vormen?
Een korte coherentielengte herken je meteen aan het verdwijnen van de hogere orde maxima van het interferentiepatroon. Als de lichtbron golfpakketjes maakt van slechts een fotongolflengte lang dan blijft van het interferentiepatroon alleen het nulde orde maximum in het midden over, daarbuiten ontbreken alle maxima.
Als de lichtbron golfpakketjes maakt van vijf fotongolflengtes lang zoals in de animatie in #28 dan bevat het interferentiepatroon het nulde orde maximum tot en met het vierde orde maximum, daarbuiten ontbreken de maxima.