Elektrische krachtwerking op afstand

[efdee]

Twee geladen voorwerpen op afstand van elkaar oefenen kracht op elkaar uit.
 
Afstoting wordt verklaard met virtuele fotonen. Ik snap deels wat hier bedoeld wordt. Wet van behoud van impuls.
Maar virtuele fotonen zijn wel virtueel, net als mijn spiegelbeeld.
Hoe kunnen ze impuls hebben. Lijkt me fantasie.
En kan dat eindeloos doorgaan? Raken ze niet op? Hebben ze energie?
Heeft het echt iets te maken met een Z-boson van de zwakke kernkracht???
 
En hoe verklaar je aantrekking tussen twee positieve ladingen?
 
Dat actie = reactie is, lijkt me hier niet relevant.
 
Het woord kracht(vector)veld is in dit kader wel op zijn plaats maar is toch een vorm van verstoppertje spelen.
Een deftige manier van de natuurkundigen om te zeggen: we weten het eigenlijk niet.
 
Waar kan ik over werking op afstand een verstandige tekst vinden?
(Ik stuit op Wikipedia voortdurend op quantumverstrengeling, wat ik niet bedoel.)
Wie kan het me misschien uitleggen?
 

[Jan van de Velde]

 
Waar kan ik over werking op afstand een verstandige tekst vinden?
 

overal, maar verwacht geen "verklaring". 
Het zal blijven bij "Een deftige manier van de natuurkundigen om te zeggen: we weten het eigenlijk niet."
 
En al vind je een verklaring met Z-bosonen of whatever, dan blijft altijd weer de vraag waaróm die dat dan doen, en waarom ze dat zó doen. Zo gaan we als een spiraal, steeds in een rondje, maar steeds een laagje dieper. Komt er ooit een eind aan die spiraal? Geen idee. Morgen weer een dag, beter maar gaan slapen.

[efdee]

En hoe verklaar je aantrekking tussen twee positieve ladingen?
Dat moet natuurlijk niet positieve maar tegengestelde zijn.

[Professor Puntje]

Zoals Jan ook al schreef kun je steeds (misschien wel eindeloos?) blijven doorvragen waarom zus of zo verschijnselen optreden. Om daaraan te ontkomen kiest men bepaalde fundamentele verschijnselen als uitgangspunten en betitelt het hoe van die verschijnselen als natuurwetmatig. Men omschrijft in de aldus aangewezen natuurwetten hoe het er in de natuur kennelijk aan toe gaat en leidt van daaruit zoveel mogelijk andere verschijnselen af. Die andere verschijnselen kunnen dan uit de gekozen fundamentele verschijnselen worden verklaard, maar de fundamentele verschijnselen zelf blijven zonder verdere verklaring. Dat is de manier waarop de moderne natuurkunde (te onderscheiden van de natuurfilosofie!) werkt.