
Als ik na het douchen naar mijn eigen spiegelbeeld kijk in de beslagen badkamerspiegel, zie ik regelmatig dat mijn ogen spookachtig opgloeien. Nee, da's echt geen grapje (en al helemaal geen demonisch verschijnsel, mocht je dat soms denken). Waar mijn pupil zou moeten zitten zit een vrij heldere grijs-witte cirkel, ongeveer zo groot als mijn oog; daaromheen zit een zwarte band met een dikte van ongeveer 1/3e van de diameter van de cirkel; en daaromheen wordt het weer grijs-wit dat vervaagt in de grijze waas van de beslagen spiegel. Het heeft niet te maken met reflectie van badkamerverlichting, want het maakt niet uit of die aan of uit is. Ook reflectie van de zon kan het niet zijn, want die staat nooit aan die kant van het huis. Het is echter wel zo dat buitenraam en spiegel parallel zijn, en ik ertussenin sta (dus met mijn rug naar het raam).
Ik ben brildragend, -5 tot -6 dioptrie, en kan het verschijnsel niet waarnemen zonder bril. Ik zie het gewoon niet voldoende scherp. De normale afstand tot aan de spiegel waarbij ik mijn ogen zie oplichten is, schat ik, ongeveer een meter.
Bij bewegen van mijn hoofd om vanuit een hoek naar mijn spiegelbeeld te kijken merkte ik op dat de gloed mijn pupillen volgt.
Dat ringenpatroon deed me meteen denken aan Newtonringen. Maar mijn VWO-natuurkunde (waar heel eenvoudig een kromme lens op een vlakke plaat werd gelegd, of een laagje olie op water) laat me volkomen in de steek bij het verklaren waarom ik ze op de bovenstaande manier waarneem. Zijn het daarom wel Newtonringen, vraag ik me af... Iemand?