Sjorssnors schreef:Zwarte roos schreef:
Een goede IQ-test moet verschillende domeinen behelzen. Dan denk ik vooral aan spatiale en visuele vaardigheden, maar ook aan het vermogen om te onthouden, wiskunde bewerkingen uit te voeren, maar anderzijds moet er ook een toetsing zijn van de kennis, het begrip van woorden en hoe je jezelf uitdrukt/een begrip uitlegt.
Heb wel eens een IQ-test gedaan en vraag me werkelijk af wat heb je eraan. Het zijn maar een scala aan vragen..
Ook afhankelijk van je gemoedstoestand.
Helemaal mee eens. IQ-tests hanteren te weinig invalshoeken waarvan uit mensen getoetst kunnen worden op hun inzichten. Ik zie iemand met een hoog IQ als iemand die in potentie de mogelijkheid heeft om gemakkelijk een breed perspectief aan inzichten te vormen (meervoudige intelligentie). Zelf heb ik inderdaad ook al ondervonden dat de variabele gemoedstoestand het potentieel bepaalt.
Dat klopt, daarom dat men bij de interpretatie van de score van een IQ-test ook gebruikt maakt van 'betrouwbaarheidsintervallen', dat wil zeggen dat men redelijkerwijze aanneemt dat een bepaalde score erop wijst dat het 'ware IQ' ligt tussen die en die grenzen. Meestal gaat men er dan ook vanuit dat het IQ hoger ligt dan hetgeen men is bekomen.
Maar natuurlijk ... het blijft moeilijk om een kwaliteit van iemand in getallen om te zetten, zwijg stil om dat zuiver te doen ... en mss ook beter zwijgen over het feit dat men het niet helemaal eens is over wat dat wat men meet dan wel precies inhoudt enzovoort.
dat, in neo-Darwinistische termen gezien, vaardigheden(lichaams'delen') die minder gebruikt worden wegvallen... zo heb ik me bijvoorbeeld ook al afgevraagd als het in die optiek mogelijk is dat altruïsme als persoonlijkheidskenmerk (vanuit de aanname dat dit bestaat) door de tijd heen weggefilterd wordt.
Bedoel je hiermee het intuïtieve vermogen met het 'super-ego' er centraal in gelegen ? Zo ja, denk ik dat het juist meer van invloed zal worden...
Mmm... Ik zie niet juist wat je bedoelt.
Ik bedoel eerder, gesimpliceerd voorgesteld: stel je voor dat men altruïsme definiëert als het rekening houden met de medemens. (Ik ken de precieze definitie niet meer, maar hierop zal het wel ongeveer neerkomen). Stel je voor dat dit altruïsme tot uiting komt in het werkelijk zichzelf opofferen voor de medemens, in een extreem voorbeeld: iemand zit zwaar in de problemen, de altruïst helpt die persoon met gevaar voor het eigen leven. De altruïst komt om en de ander (die al dan niet altruïstisch is overleeft). Indien altruïsme een erfelijke eigenschap is, en dit gebeurt op populatieniveau kan je hieruit concluderen dat er steeds minder en minder altruïsten zijn (aangezien ze zich opofferen voor anderen dus). Op die manier bedoel ik het. (Ik hoop dat het een beetje duidelijk is. [wortel] )