EM-drive vs light sail, waarom is een licht aangedreven motor niet mogelijk?

[Thomas_W]

Ik dacht altijd dat de "impossible" EM-drive werkte doordat in de kegel microgolf stralen naar achteren werden gekaatst, en dit klonk mij heel logisch in de oren en ik begreep niet waarom het zo onmogelijk zou zijn. Nu kom ik er de laatste dagen achter dat de kegel in feite afgesloten is en dat het iets te maken heeft met quantum fluctuaties. Dus nu zit ik me af te vragen, waarom bestaat wat ik dácht dat het was niet? En zou dat werken? 
 
Dus stel je voor, in het meest simpele geval heb ik het over een kegelvormige spiegel, met een lamp in het midden, eigenlijk gewoon een spot dus. Als de lamp aan is en fotonen tegen de spiegel naar achteren (ten opzichte van een evt ruimteschip) kaatsen dan werkt dit toch net als een lichtzeil -wat als serieuze optie genoemd wordt om ruimteschepen aan te drijven- en zou het schip vooruit bewegen. Ik weet niet of uitstraling van fotonen door een lamp ook kinetische energie aan het uitstralingslichaam meegeeft (dus bijv aan de gloeidraad in een gloeilamp) maar in dat geval zend de lamp in alle richtingen dezelfde hoeveelheid licht uit, en bovendien worden ook fotonen die de lamp naar achter zouden duwen (dus in de verkeerde richting, een ruimteschip meetrekkend) weer weerkaatst worden door de kegel zodat ze uiteindelijk een netto kinetische waarde van 0 achterlaten. Dit zou nml een fantastisch concept kunnen zijn, waarmee ook zonder de noodzaak voor brandstof enorme snelheden behaald zouden kunnen worden, zoals misschien met een EM-drive achtig apparaat kan.
 
Ik neem aan dat ik ergens iets over het hoofd zie, want anders zou hier wss hard aan gewerkt worden, maar waarom zou dit niet werken? 
 
Groetjes en bedankt voor het meedenken!

[Math-E-Mad-X]

In theorie zou dit kunnen werken, maar je ziet inderdaad iets over het hoofd:  je hebt nog steeds brandstof nodig om de lamp te laten branden!
 
Dit heeft dus geen voordelen boven een doodgewoone raket.

[Thomas_W]

Ja okay maar dat geldt voor de EM-Drive ook   Het idee is denk ik dat de energie bron een stuk efficienter wtb energie dichtheid kan zijn (bijv. een nucleaire reactor), of dat energie voor de lamp van zonnepanelen komt.

[Benm]

Het is ook niet onmogelijk: als je gewoon achterlampen/leds/laserpointers aan een ruimtevaartuig hangt dan kun je daar prima versnelling mee verkrijgen. Heel efficient is het niet gezien e = mc2 en je voornamelijk mv nodig hebt, maar het werkt prima. 
 
Die MC drive is een -gesloten- systeem dat op een of andere manier alsnog een kracht zou moeten uitoefenen, terwijl er geen microgolven of iets dergelijks daadwerkelijk de drive verlaten. Hoe of waarom dat zou kunnen werken mist ieder fundament. 
 
Bij een open systeem is goed berekenbaar wat de voorstuwingskracht zou moeten zijn, en je kan in theorie best een ruimteprobe een zetje geven door er domweg een magnetronoven met open deur tegenaan te schroeven. 

[Bladerunner]

De EM-drive constructie heeft een groot probleem. Het lapt kennelijk het behoud van momentum en energie aan zijn laars.

[Thomas_W]

Ja dat dat het behoud van momentum en energie breekt snap ik dus nu pas, omdat de electromagnetische straling het toestel blijkbaar niet verlaat. Daarom snapte ik eerst nooit hoezo het niet zou kunnen werken. 

Ik vraag me ook heel erg af hoe deze Shawyer op het idee is gekomen als niemand begrijpt hoe het werkt.Als dit gedrag op geen enkele logische manier te voorspellen is omdat het alle natuurwetten breekt, hoe is het apparaat dan ontwikkeld?

[Bladerunner]

Het is niet echt wat je noemt "ontwikkeld". Er zijn een paar prototypes gemaakt maar die bewezen de theorie niet. Ze deden dus niet wat voorspeld was. Feitelijk deden ze niets en in een enkel geval zou er voortstuwing zijn gemeten zoals in de link staat maar dat bleken afwijkingen te zijn van de meetinstrumenten. (Net als dat een aantal jaar geleden neutrino's sneller dan het licht zouden zijn gegaan)

[Benm]

Daar komt ook bij dat het nogal lastig te meten is: het is een apparaat dat ettelijke kilo's weegt, en voor eventuele effecten moet je meten in de microNewtons of nog lager. 
 
Bovendien heb je mogelijk problemen met externe factoren: As je pakweg zo'n ding bouwt en inschakelt kan het maar zo zijn dat er bijvoorbeeld een electrishe stroom gaat lopen door de behuizing, mogelijk met een DC component. Dat maakt het geheel magnetisch, en dan krijg je krachten tegen het aardmagnetisch veld dit mogelijk al vele ordes groter zijn dan het beoogde effect. 
 
Als je per ongeluk een dergelijk effect meet ipv het effect dat je denkt te meten kun je enorme fouten maken. Als ik hier een eind draad op tafel leg en daar stroom doorheen stuur dan wil zich dat graag verplaatsen omdat het in een magnetisch veld ligt. Bij 1 ampere oid is dat meestal niet echt merkbaar, maar als je het met gevoelige apparatuur gaat meten kun je de resulterende kracht prima in kaart brengen. 
 
Ik denk dat er met die EM drive iets dergelijks speelt, maar goed, de 'gelovers' kunnen gerust zo'n ding de ruimte in sturen en kijken of het daadwerkelijk iets doet: het is niet dusdanig zwaar of groot dat zoiets onhaalbaar zou zijn.