Hawkings Testament

[Professor Puntje]

https://nos.nl/artikel/2223163-hawkings-laatste-artikel-mogelijk-zijn-belangrijkste-nalatenschap.html
 
Lijkt mij wel een topic waard! Ben benieuwd wat we daar nog meer over gaan horen.

[Michel Uphoff]

Ik las het. Heb mij er nog niet in verdiept.
 
Zeer kort door de bocht beschrijven zij een manier om op basis van onderzoek aan de kosmische achtergrondstraling onderscheid te kunnen maken tussen een 'monoversum' en een multiversum. Volgens een aantal inflatiemodellen zou deze extreem kortdurende extreme expansie ook nu nog overal in het heelal optreden en zo dus een multiversum creëren, de zogenoemde 'eeuwigdurende inflatie' klik . Door precisiewaarneming aan de CBR zou zo ondersteuning gevonden kunnen worden voor het al dan niet bestaan van een multiversum.
 
Of het zo'n baanbrekend stuk is als door de Nos, Sunday Times, Het Laatste Nieuws en al die andere zonder scrupules kopiërende media wordt gesuggereerd moet alleszins nog blijken. Het is (niet onbelangrijk) nog niet geaccepteerd door Physical Review Letters. Ik vermoed dat de 'hype' rond de dood van Stephen mede debet is aan deze publiciteit.
 
Hier het bijbehorende arXiv paper van versie 2. De eerste versie is juli vorig jaar uitgebracht en deed toen nauwelijks stof opwaaien:
 

A Smooth Exit from Eternal Inflation

(770.65 KiB) 205 keer gedownload

[Benm]

Het siert wel dat hij een hypothese voor een toekomstig onderzoek naliet. 
 
Geen idee of dat expres zo geplanned was rond zijn overlijden, maar het zou maar zo kunnen. 

[Michel Uphoff]

Het siert wel dat hij een hypothese voor een toekomstig onderzoek naliet. 

 
Het beeld wat de media wilden creëren is dit; Een glorieuze Nobelprijswaardige 'Unvollendete' geconcipieerd op het sterfbed van de geniale publiekslieveling Hawking. Dat gaat er vast in als Gods woord in een ouderling. Copy, paste.
 
Het commentaar bij DWDD gisteren is eveneens ronkend: "Vorige week overleed natuurkundig en kosmologisch genie Stephen Hawking. Vrij onverwacht blijkt hij nog een hele belangrijke erfenis te hebben nagelaten. Twee weken voor zijn dood schreef hij met de Vlaamse professor Thomas Hertog een artikel ... "
 
Maar de werkelijkheid is heel wat prozaïscher. Het paper is 28 juni vorig jaar al gepubliceerd, en naar ik begrijp hebben Hawking en Hertog drie weken geleden nog enkele wijzigingen aangebracht en versie 2 aangeboden.
 
Hertog zelf is er heel wat realistischer over: "Welnee, geen Nobelprijs hiervoor, het is een stapje in een bepaalde richting. Een verfijning van de in de jaren 80 door Stephen opgestelde formules, die leidden tot het inzicht dat er een multiversum zou kunnen zijn met een schier oneindig aantal variaties. De verfijning toont aan, dat er nog steeds een schier oneindig aantal universa zouden kunnen zijn, maar dat het met die variaties mee kan vallen."
 
Wat ik interessant vindt is hoe zo'n niet al te sterk variabel multiversum dan eventueel in de kosmische achtergrondstraling zou kunnen worden aangetoond. Dat staat niet in het paper, maar werd al op 2 juli 2017 door Thomas Hertog toegelicht:
 

 
Het is hoogst theoretisch, en ik begrijp de details ervan niet goed.

[Dirk VL]

Ontstaan van tijd en ruimte "Big Bang".

Startend met de melding, dat : "Alle achtergrondstraling die je in ons universum kunt meten / waarnemen, zijn sporen van toestanden IN ons universum.
Het bestaan van multiversum buiten beschouwing genomen wil ik graag onderstaande inwerpen.

1 punt in het niets ontspruit in "Big Bang" en creëert tijd en ruimte.

Lichtsnelheid is de grootst mogelijke snelheid in de ruimte.

Onze meetbare ruimte, veronderstellend dat de aarde op 14 miljard lichtjaar verwijderd ligt van het punt van de Big Bang en veronderstellend dat je net zo ver verder kan reiken, zou dan minstens 28 miljard lichtjaar rondom het punt van de "Big Bang" moeten rijken.

Ontdekkingen tonen echter dat er sterrenstelsels bestaan die meer dan 90 miljard lichtjaar van elkaar verwijderd liggen. (Bron: Frank De Boosere)

Conclusie: De ruimte moet minsten, eerder meer, dan 45 miljard lichtjaar rondom het punt van de Big Bang reiken.

Ontdekkingen tonen tevens dat het heelal (nog steeds) aan het uitdijen is en dat die uitdijing nog steeds aan het versnellen is.

Conclusie: De veronderstelling dat de Big bang nog steeds bezig is, klinkt aannemelijker dan dat de Big Bang slechts een fractie van een seconde nodig had om een ruimte van +90 miljard lichtjaar te creëren. (+45 miljard lichtjaar bolvormig in het rond)

Mijn theorie:

één punt waar "Big bang" ontstaat, dijt uit naar een ruimte van +45 miljard lichtjaar in het rond aan een snelheid van het licht.

De huidige ruimte, waar wij op 14 miljard lichtjaar van het punt van de Big bang verwijderd liggen, is dus al +45 miljard jaar oud, met het verste punt op minstens +45 miljard lichtjaar rondom het punt van de "Big Bang"en uitdijend.

Deze creatie is dus sinds de "Big Bang" reeds +45 miljard jaar bezig.

Dat geeft dan ook een verklaring dat wij licht kunnen ontdekken dat 12 á 14  miljard jaar geleden vertrokken is, in de buurt van het punt van de "Big Bang".

In alle andere gevallen, zou licht dat 12 á 14 miljard jaar geleden vertrok, reeds 12 á 14 miljard jaar geleden met ons mee gereisd zijn naar het punt waar wij ons nu bevinden.

Eindconclusie:
"Het heelal is sinds de Big Bang reeds +45 miljard jaar oud" en rijkt +45 miljard lichtjaar ver rondom het punt van de "Big Bang".

Nota: +45 is een NIET berekend getal en dient dus gelezen te worden als: "werkelijke waarde nog te bewijzen"
Ik vermoed dat de waarde van dit getal VEEL groter moet zijn.

Dirk VL.

[Michel Uphoff]

De big bang trad niet op in een bepaald punt, maar tegelijk overal in het heelal. Ook de expansie van het heelal treedt overal op tussen alle denkbare  punten in het heelal. Er bestaat dus geen 'punt' waar de big bang optrad, er bestaat ook geen centrum van het heelal.
De particle horizon (klik) ligt op 47 miljard lichtjaar, en dientengevolge is de diameter van het waarneembare heelal 94 miljard lichtjaar. Door de expansie van het heelal liggen de stelsels waarvan het licht bijna 14 miljard jaar geleden vertrok en die wij nu hier kunnen waarnemen inmiddels dus een heel eind verder weg. 
 
Wil je er meer van weten, lees dan dit bericht en de daar geplaatste bijlage eens door.

[Dirk VL]

Beste Michel,
 
Bedoelt u met "De big bang trad niet op in een bepaald punt, maar tegelijk overal in het heelal." dat de wetenschappelijke beweringen betreffende vóór, tijdens en na de Big bang hiaten heeft als ze stellen dat alle materie in het huidige universum, vóór de Big Bang geconcentreerd zat in een onvoorstelbaar klein volume met een onmeetbare dichtheid met een oneindig grote massa?
 
Uw melding: "...er bestaat ook geen centrum van het heelal." kan ik plaatsen als het heelal oneindig is.
In de bewering dat ons heelal eindig zou zijn, zie ik niet hoe er geen centrum kan zijn.
Als iets grenzen heeft, ongeacht de vorm, dan bestaat er ook een absoluut centrum.
 
Ik tracht te begrijpen dat Big Bang tijd en ruimte gecreëerd zou hebben - wat volgens de wetenschappelijke beweringen vóór de Big Bang niet zou bestaan - en zie dan ook expansie in het ganse heelal niet lukken in een heelal dat nog niet bestaat...
 
Vriendelijke groeten,
Dirk VL.

[Michel Uphoff]

Dat lang niet alles rond de oerknal zeker is (het is een theorie) is wel duidelijk.
 
De oerknaltheorie vertelt echter helemaal niets over de oerknal zelf, noch over iets 'voor' de oerknal. De theorie beschrijft met grote mate van succes de ontwikkeling van het heelal een fractie van een seconde ná de oerknal tot op heden.
 
Er zijn geen wetenschappelijk onderbouwde uitspraken over de oerknal zelf, niet over wát er knalde, hóe het knalde, waaróm het knalde, en zeker niet over 'voor het knalde'. Ook die oneindige massa in een punt is een niet wetenschappelijke uitspraak, die je serieuze kosmologen nooit hoort doen.
 
Wat er wel aan de hand is, dat het er op lijkt dat naarmate we dichter bij het moment van de oerknal komen er een singulariteit optreedt. Dat is niet zoals in veel populaire beschrijvingen staat een punt van oneindige dichtheid, maar een situatie waarbij onze wis- en natuurkunde ophouden geldig te zijn. We kunnen er dus helemaal niets met zekerheid over zeggen, wel kunnen we erover fantaseren, speculeren.
 
Wat duidelijk uit de waarnemingen blijkt, is dat het heelal vroeger heel veel kleiner en dichter was. Maar het is uitkijken met de term 'heelal', want wat bedoelen we daar nu precies mee? Kosmologen spreken over het waarneembare heelal (met die diameter van 94 miljard lichtjaar) als ze het over 'het heelal' hebben. Het is vrij waarschijnlijk, dat het totale (maar waarschijnlijk voor altijd onwaarneembare) heelal heel veel groter is, mogelijk zelfs oneindig groot. 
 
Ons waarneembare heelal was dus erg klein vlak na de oerknal, maar dat kan dus een stukje van een veel groter -mogelijk ook toen al oneindig groot- totaalheelal geweest zijn. M.a.w. het is zeker niet uit te sluiten dat het heelal altijd al oneindig groot is geweest.
Het is ook niet zeker dat er maar een oerknal was, theoretisch is het zeker niet uit te sluiten dat er heel veel oerknallen plaatsgevonden hebben, en nog steeds plaatsvinden ergens in die mogelijke zee van oneindigheid. Zie hiervoor ondermeer dit Wikipedia artikel. 'Onze' oerknal (die dus leidde tot ons waarneembare heelal), kan er een in een schier eindeloze reeks zijn.
 
Maar ook al zou het heelal niet oneindig groot zijn, dan nog heeft het geen 'middelpunt' want ook een eindig heelal kan onbegrensd zijn. Zie voor dit 'eindig en onbegrensd' onder meer de volgende berichten: klik , klik en klik

[Dirk VL]

Met dank voor uw aandacht, reacties en de verwijzingen naar uw ontzettend duidelijke verklaringen rond het heelal en de daarbij horende kosmische wetmatigheden, wordt het ontbreken van een centrum in ons ruimte wel duidelijk gemaakt.
 
Boloppervlak = onze ruimte / uitdijend door expansiekrachten van de onderliggende bol.
De dikte van dit oppervlak en de tijd die nodig is om daar doorheen te reizen buiten beschouwing genomen, waar komt een ruimtereiziger terecht als hij loodrecht ten opzichte van dit boloppervlak reist in de richting van de onderliggende bol, gericht op het centrum van die bol? En waar komt hij uit als hij de tegenovergestelde richting reist, weg van het boloppervlak?
 
Bedoelen alle theorieën in acht genomen dat de bol, waar onze ruimte (boloppervlak) rond ontstond, er altijd geweest is en dat die bol tot één of meerdere Big Bang(s) kwam om één of meerdere boloppervlakken te creëren die allen uitdijen ten gevolge van de daarbij horende expansie-krachten? Raken deze boloppervlakken elkaar dan, startend rond de kern van die bol, reikend tot het uiterste oppervlak? Is dat hoe we ons een multiversum moeten voorstellen?
 
Als al deze ruimtelijke oppervlakten elkaar raken, of zelfs als er slechts één oppervlak bestaat, blijft dan de vraag niet bestaan, of de bol zelf al dan niet ruimtelijk is met een centrum?

[Michel Uphoff]

Misschien moet ik nog wat nader toelichten:
 
Je moet je heel duidelijk voor ogen houden dat het om een analogie gaat, en geen reëel model van de werkelijkheid.
 
De ballon is een trucje om datgene waar je je anders nauwelijks een beeld van kan vormen inzichtelijker te krijgen. Belangrijks is de beschrijving: In de analogie werd de dimensie hoogte verwijderd, zoals een landkaart de wereld plat toont. Dat laat een tweedimensionaal (lengte en breedte) vlak over dat om een 3 dimensionale bol werd gespannen. Maar het heelal in deze analogie is dus 2 dimensionaal, met platte sterren, mensen en planeten. Een oneindig dun laagje buitenkant met alleen voor-achter links-rechts. In dat zo geconstrueerde heelal bestaat er dus geen hoogte-diepte.
 
Dan kan je dus ook niet naar het centrum van de ballon reizen, want dat centrum bestaat in die 2 dimensionale wereld van de analogie helemaal niet. Hetzelfde geldt voor buiten de ballon gaan, kan ook niet.
Het is dus een trucje om bevattelijk te maken, dat een heelal dat uit 4 dimensies (3 ruimtelijke assen en een tijd-as) is opgebouwd, een heelal waarvan je je geen ruimtelijk beeld kan vormen, eindig en toch onbegrensd kan zijn.
 
Soms wordt in deze analogie de tijd opgenomen als derde ruimtelijke as, beginnend in het centrum van de ballon. In de ballon zit dan het verleden, de oneindig dunne schil is het nu, en buiten de ballon ligt de toekomst. Aangezien we niet kunnen tijdreizen, is het dus ook hier onmogelijk om het oppervlak van de ballon te verlaten.