afbuiging licht rond zware objecten via grondbeginselen relativiteitstheorie

[HansH]

Het lijkt er nu op dat de 2 effecten inderdaad elk een deelbijdrage leveren. De vraag is dus hoe je aannemelijk kunt maken dat je dan niet dubbel telt. Hier een poging:
effect 1) serie vallende liften: dit is het equivalentie principe en geeft een dat je geen onderscheid kunt maken tussen zwaartekracht en versnelling. dus de lichtstraal volgt het pad rechtdoor alsof jij in een raket zit en de lichtstraal  die haaks daarop doorsnijdt..
effect 2) stel je hebt een lichtstraal van een meter breed. Voor de verre waarnemer is er ook nog een verschil in tijdsverloop tussen de boven en onderkant van de lichtstraal. Daardoor lijkt het pad wat de onderkant aflegt korter dan dat van de bovenkant dus krijg je nog een buigingscomponent.
 
Dus de lichtstraal lijkt richting massa te vallen en buigt daarnaast nog eens door het tijdsverschil. dus beide effecten bij elkaar leveren dan de totale buiging volgens mij. en dat is denk ik ook wat in de link in #12 bedoeld wordt (local coordinates=alleen de vallende lift, global coordinates is ook nog de buiging door verschil in tijdsverloop waardoor de ruimte= serie vallende liften krom wordt omdat de wanden van de lift niet meer parallel lopen)  

[HansH]

als ik dit idee probeer te testen op de waarnemingshorizon van een zwart gat dat zou dat betekenen dat een lichtstraal waarvan de onderkant de waarnemingshorizon raakt zich in een gebied bevindt waar de tijd stilstaat. en de andere kant van de lichtstraal die zich een meter erbuiten bevindt zou nog wel tijdsverloop kennen. De vraag is dan met welke hoek de lichtstraal dan buigt en of je daarmee kunt verklaren dat de lichtstraal een rondje maakt op de waarnemingshozizon. Voor het effect van alleen de vallende liften had ik al eens laten zien dat je dan een rondje draait op 2 x de waarnemingshorizon. De buiging door verschil in tijd zou dan denk ik opleveren dat de lichtstraal haaks komt te staan op de waarnemingshorizon omdat de onderkant stilstaat in de tijd en de bovenkant niet. Maar in dat geval zou je geen rondje kunnen draaien rond het zwarte gat op de waarnemingshorizon, dus ergens klopt dan nog iets niet. 

[HansH]

Het blijkt dat het licht geen rondje draait op de waarnemingshorizon, maar op 1.5 x de waarnemingshorizon, zie https://en.wikipedia.org/wiki/Photon_sphere. Dus dan kan het waarschijnlijk weer wel. Ik zal proberen de 2 effecten samen te nemen in de nog te schrijven mathcad sheet en dan zien of er inderdaad een foton sphere ontstaat op 1.5 x de waarnemingshorizon.  

[Professor Puntje]

Het probleem met je huidige aanpak is dat die voor anderen niet overtuigend zal zijn, zelfs niet als je uiteindelijk op de juiste afbuiging zou uitkomen. Het is allemaal te gekunsteld. Je probeert van alles tot je de juiste waarde hebt en wanneer je maar lang genoeg doorzoekt zal dat ook wel lukken, maar een achterliggende theorie waar je berekeningen logisch uit volgen heb je niet. Zolang je geen alternatief perspectief naast de klassieke mechanica en de relativiteitstheorie presenteert waar je berekeningen uit volgen zal het hoogstens een curiosum blijven.

[HansH]

Zolang je geen alternatief perspectief naast de klassieke mechanica en de relativiteitstheorie presenteert waar je berekeningen uit volgen zal het hoogstens een curiosum blijven.

Ik denk dat dit perspectief volgt uit bericht #12 en de daarin gegeven link waarbij de wanden van de vallende lift een vervorming krijgen. De vraag is alleen hoe die vervorming te berekenen. Ik denk dat dat volgt uit het feit dat de tijd onder en bovenin de lift net iets anders verloopt en daar is een goede formule voor. Iemand die het gekunsteld vindt zou dan kunnen proberen om het lek te schieten, bv door aan te tonen dat beide effecten feitelijk hetzelfde effect zijn. als het wel 2 effecten zijn dan volgt de berekening wel degelijk logisch daaruit. De buiging van het licht (of massa) via vallende liften is 1 op 1 te berekenen zonder geheimzinnigheden en hetzelfde geldt voor buiging van een lichtstraal door verschil in tijdsverloop tussen bovenkant en onderkant volgens mij.   

[Professor Puntje]

Aha - je wilt de berekening dus eigenlijk op basis van de uitgangspunten van de ART doen? Maar dan zonder de ingewikkelde wiskunde die daar normaal gesproken bij komt kijken?

[HansH]

ja dat is precies het doel inderdaad. omdat ik denk dat de basis ideen niet zo ingewikkeld zijn (vallende lift is goed voor te stellen en aan te rekenen en langzamer lopen van de tijd is de gegeven formule waarvan de simpele benadering ook nog is af te leiden zonder ingewikkelde wiskunde (https://en.wikipedia.org/wiki/Gravitational_time_dilation) en die simpele benadering is goed genoeg om afbuiging en banen rond een ster te berekenen) Wat het volgens mij ingewikkeld maakt is de algemene aanpak die voor alle situaties klopt. Dat geeft al die wiskunde met tensors etc.  

[Professor Puntje]

Maar is het binnen het frame van de vallende lift nog wel zo dat de tijd plaats-afhankelijk is?

[HansH]

Dat is de vraag inderdaad. in het frame van de vallende lift is er vrije val dus geen tijdsvertraging vanwege het  equivalentieprincipe of het zou moeten komen door het niet homogene deel van het veld, maar dat is lijkt mij heel erg klein. en toch moet er wel degelijk een effect zijn wat die extra buiging kan verklaren zoals in de link van #12 al aangegeven. 

[Professor Puntje]

Ik vraag mij af of het met een energiebeschouwing zou kunnen, waarbij je dan bewijst dat je een perpetuum mobile zou kunnen bouwen als de afbuiging een andere dan de relativistische waarde zou hebben...

[Professor Puntje]

Een foton zal aan energie winnen bij het naderen van het zware object en aan energie verliezen bij het zich verwijderen van het zware object. Dat zal dus ook tot uitdrukking komen in de golflengte van het foton. Dus zou je in principe de buiging van een lichtstraal langs een zwaar object moeten kunnen vinden door de golflengten van twee fotonen die vlak onder elkaar vliegen met elkaar te vergelijken. Het foton dat het zich het dichtst bij het zware object bevindt zal een iets kleinere golflengte moeten hebben dan het iets verder verwijderde foton. Dat veroorzaakt dan de buiging van de lichtstraal. 

[HansH]

maar zal voor deze fotonen dan niet hetzelfde probleem optreden wat je zelf noemt mbt het frame binnen de vallende lift? immers in de vallende lift is geen zwaartekracht dus gaat het licht gewoon rechtdoor en merk je ook geen effect van energie van fotonen? 

[Professor Puntje]

Voor de voorgestelde energie-beschouwing heb je geen vallende liften nodig.

[HansH]

Dat kan (hoewel het voor mij niet duidelijk is hoe ik dat dan miet berekenen) maar hoewel het niet hoeft kunt je het proces in principe wel vanuit een vallende lift volgen en in dat geval zou het nog steeds moeten werken, maar omdat je vanuit die positie geen zwaartekracht waarneemt merk je dan ook geen effect van energie van fotonen dan toch?.   

[Professor Puntje]

De vallende lift moet infinitesimaal klein zijn en ik denk dat je dan problemen krijgt als je in diezelfde lift twee fotonen met een niet-infinitesimale onderlinge afstand tegelijk wilt bekijken.