Ongeveer een half procent aan zware metalen dus nog over na die behandeling. Even via de gemeente/waterschap controleren (als je dat niet al weet) hoe hoog het gehalte mag zijn en je bent er. Klasse methode trouwens om via liters verontreinigd water naar enkele tientallen grammen zouten te gaan.
Dit is geen fx scan van het uiteindelijk resultaat,
Die is vele malen lager,
Dit is een paar voorbeelden van het zilver dat ik regelmatig verwerk,
Dit is het begin waarde,
Los het zilver in 53% salpeter op, Goud platina rhodium lossen niet op, en al het ander viezigheid Die filter ik dan met korf filter ronde koffie filters
Daarna Pas Haal ik het zilver Eruit,
zilver sla ik dan neer met Natrium Chloride, (Vaatwasser zout 99.9% NaCi)
En Het overgehouden blauw of groen vloeistof Verwerk ik dan verder,Met Zilver soda
Dit eind resultaat is dan een kleurloze vloeistof, Ik vermoed Mili gram per liter Aan vervuiling?
Heb geen scan laten maken,
Fuzzwood schreef:
Ongeveer een half procent aan zware metalen dus nog over na die behandeling. Even via de gemeente/waterschap controleren (als je dat niet al weet) hoe hoog het gehalte mag zijn en je bent er. Klasse methode trouwens om via liters verontreinigd water naar enkele tientallen grammen zouten te gaan.
Idd Weet niet hoeveel het nog vervuild is,
Zal wel even kijken Wat de toegestane hoeveelheid is,
Het kopergehalte zal na de neerslagreactie wel onder de toegestane waarde liggen denk ik - meer dan regenwater dat over een koperen dag heeft gelopen zal het niet zijn.
Benm schreef:
Het kopergehalte zal na de neerslagreactie wel onder de toegestane waarde liggen denk ik - meer dan regenwater dat over een koperen dag heeft gelopen zal het niet zijn.
Gezien de kleur, Denk ik ook dat het wel onder de toegestane grens ligt,
Goedendag allemaal,
Mijn eerste post op dit forum.
"hhddll21" laatst actief op 17 feb 2017, maar ik zie een algemeen nut voor deze post, namelijk een positieve bijdrage te leveren m.b.t. de wetenschap.
De methode die mij is geleerd i.v.m. het verwerken van afvalwater wat vrij komt bij mijn hobby hydrometallurgie, en die ook op deze manier in de Nederlandse industrie gebruikt wordt om vergelijkbaar afvalwater vrij te krijgen van schadelijke metalen d.m.v. cementeren van metalen, en er dan van de restmetalen geïmmobiliseerde hydroxides van te maken.
Mijn benodigdheden: plastic emmers, Ph-papier of Ph meter, stukken koper, stukken ijzer, aquarium pompje+slang, ammonia, nikkel test/dimethylglyoxime, pvc slang binnenmaat ±8mm lengte ±120cm, cement, cement mixer boormachine, een plek waar het kan staan met ventilatie.
De jerrycan van 5 liter met trechter staat los bij mij in mijn zuurkast daar komt het afvalwater als eerste in en daar zit bij mij gecementeerd koper in(recycling uit de emmer met ijzer).
Als die voor ± 80% vol is met vloeistof gaat de vloeistof naar de eerste emmer met stukken koper.
In deze emmer zit ook meestal de aquariumslang en zorgt m.b.v. met lichte luchtdruk dat de vloeistof goed in contact komt met het koper.
In deze emmer is het bezinksel wat bestaat uit het goud, zilver, p.g.m.
Wat als achtergrondwaarde nog in de vloeistoffen zat.
Na minimaal 24 uur (meestal enkele dagen) kun je er van uit gaan dat de vloeistof erg donker er uit ziet en verzadigd is met koper(testen met tin(II)chloride), beluchting afzetten en de volgende dag de vloeistof overhevelen(zonder het sediment) met slang naar de emmer met ijzer.
In deze emmer die gedeeltelijk is gevuld met stukken ijzer daar wordt hoofdzakelijk het koper (en andere metalen) neergeslagen als sediment (zie: reactive series of metals wiki).
Ook hier weer de aquariumslang met lichte luchtdruk dat de vloeistof goed circuleert en in contact komt met het ijzer.
Om te controleren of al het koper is neergeslagen testen met ±1cc vloeistof in reageerbuisje de (desgewenst de Ph eerst verhogen met natronloogoplossing, eerst laten bezinken en de heldere vloeistof in een ander reageerbuisje met overmaat aan ammonia kijken of er een kleurverandering plaatsvindt.
Een nog delicatere test is het gebruik van de nikkel test met poreus papier.
Deze gaat tot enkele ppm, maar dan moet er wel nikkel in de afvalvloeistoffen zitten, (controleer bij de emmer met koper of er nikkel in zit).
Vervolgens wordt de vloeistof overgeheveld naar de emmer waar de Ph verhoging plaats vindt, naar +±Ph 9.
Dit gebeurt met soda of natriumhydroxide en met incidenteel roeren en eventueel bijvoegen van soda of natriumhydroxide en eventueel weer voor nikkel testen.
Laten bezinken en nog eens testen (nikkel) dan kan de heldere vloeistof(waar geen nikkel in is opgelost dus ook geen andere zware metalen) zonder problemen op het riool geloosd worden.
Als het bezinksel (hoofdzakelijk ijzerhydroxide) te veel wordt in de emmer doe ik het goed mengen met cement en de cement mixer op de boormachine, vervolgens laten uitharden en bij de gemeentelijke milieustraat inleveren als bruikbare grondstof (puin) i.p.v. een milieugevaar.
In de praktijk begin ik met het controleren en testen van het afvalwater.
Ik werk tegen de "stroming in van het afvalwater"d.w.z. beginnen bij de hydroxides en eindig bij de inname van vloeistoffen.
Dit zodat ik met het overhevelen met de slang v.d. vloeistoffen altijd ruimte heb in de emmer die gevuld moet gaan worden.
Deze manier van verwerken heb ik met de nodige milieudeskundige overlegd en ze gebruikte bedrijfsmatig vaak (of gedeeltelijk) de zelfde oplossingen.
Het klinkt als een hoop extra werk maar in de praktijk valt het wel mee, behalve als de stikstof door bacteriën omgezet wordt naar ammoniak als je de Ph verhoogd.
Met die uitdaging ben ik nu nog bezig. M.v.g. Richard.