MS en andere zenuwcel aanvallende ziektes.... mijn idee.

[Busterblaster]

Hallo.
 
Ik zat te denken aan een oplossing.
 
Graphene.
 
Het geleidt stroom uitstekend, en kan niet verwoest worden door het eigen immuunsysteem.
Beide uitstekende eigenschappen om beschadigde zenuwcellen (die allemaal aangevallen worden door het  eigen immuunsusteem) te repareren.
 
 
Mijn idee is:
-Bouw een enzym die geprogrammeerd is om zenuwcellen op te zoeken (hele of kapotte, is van minder belang daar het immuunsysteem van het lichaam toch al alles -de buitenkant van de zenuwcel- kapot gaat maken) en daaraan vast te gaan zitten en die te volgen tot een einde. Daarna ophouden te bestaan/inactief worden.
-Terwijl hij naar een einde ervan gaat volgt hij een tweede code uit, en dat is het creeëren van onverwoestbaar geleidend graphene. Of dat nou een kokon (schil) wordt of gewoon een lange reeks, daarvan moet nog uitgezocht worden of het verschil uitmaakt, en hoe moeilijk dat te coderen valt als uit te voeren opdracht.
(misschien gaan meerdere enzymen dezelfde kant op en wordt het  automatisch een kokonachtige structuur dan.)
 
Men kan in een laboratorium in ieder geval bekijken/uitzoeken of beschadigde niet-werkende zenuwcellen weer actief worden als men er graphene aan vast maakt aan de buitenkant over de gehele lengte. Dit kost weinig moeite.

Daarna (of sowieso leuk om uit te zoeken) wordt het pas van belang om te kijken of graphene gemaakt kan worden door enzymen. En of men enzymen kan coderen om zich te binden aan zenuwcellen en die te volgen. En dan beide codes in hetzelfde enzym bouwen, en dan heeft men een fabriekje die in het lichaam zenuwcellen kan herstellen.
 
Ik hoop dat iemand hiernaar wil/kan kijken. Ik kan zelf geen kapotte zenuwcellen bestellen om het uit te proberen, en ik heb maar een microscoop van een tientje en ook geen dure oscilloscoop . The theorie is volgens mij niet gek. Ernaar kijken of het sowieso iets is kan geen kwaad. Als blijkt dat graphene langs zenuwcellen die weer signalen laat doorgeven (maar op een andere manier dan dat zenuwcellen normaal doen) is dat een toepassing die we nog niet hadden ervoor
 
 
m.v.g.
Busterblaster
 

[Jaffaa]

Dit soort topics zijn altijd heel erg leuk om te lezen! En eventueel ideeën uit te wisselen...

Erg ambitieus project, bij je eerste voorstel (bouw een enzym dat...) heb je naar mijn wete al een potentiële Nobelprijs..als jij een enzym kan bouwen en precies laten doen wat jij wil,, dan is dit een doorbraak..

Het zenuwstelsel is helemaal niet mijn specialiteit,, maar je zou een eiwit moeten vinden in het lichaam die een van je taken vervult..ik denk dat er echt wel een eiwit is dat beschadigde zenuwen herkent,, vanuit hier moet je verder gaan denken...dit moet je dan op de een of andere manier gaan combineren met het scannen van de zenuw tot het uiteinde, EN het recruiten van het enzym die de graphene bouwt om de zenuw heen...

Ik zou eerst is beginnen met een literatuur search

[Busterblaster]

Mijn eerste stap zou zijn een beschadigde MS zenuwcel opvragen (Uit een 'donerend' lijk? Geen idee of men een zenuwcel van 2 meter uit iemand kan halen, en of een stukje ervan ook al goed is voor doormetingsproeven) en graphene ernaast leggen en kijken of die zenuwcel zo prikkels gaat doorgeven.
Ik gooi alleen balletje op. Graphene is pas nieuw, dus daar is weinig literatuur  van. Alles wat we daarvan weten doen we net een week dus daar zijn geen dikke boeken al van.
 
Ik heb geen tijd om maandenlang literatuur door te nemen. Die uren heb ik niet. En die hersens heb ik ook niet. Op de HLO moest ik na 2 jaar afhaken.
Als het idee interessant genoeg is verwacht ik wel dat iemand ernaar gaat kijken die in het vak zit. En/of die de middelen/kennis/geld heeft om erin te duiken.
Ik mis dit alles. Ik heb er ook weinig belang bij. Nobelprijs is leuk, maar iemand met MS die geholpen is die meestal maar 4 jaar maximaal leven vind ik veel leuker.
Als ik over 2 jaar lees op teletekst dat graphene zenuwcellen weer nieuw leven inblaast is mijn week al goed . Maar verder zit ik niet in de medische wereld. Verder serieus onderzoek door mij is weggegooide tijd. Een expert kan die beter vullen met onderzoek ernaar, want die kan het gelijk (laten) onderzoeken/toepassen. Ik heb de uren niet, en ken de wegen niet.

 
Ik zou nog kunnen vertellen dat ik maar 2 productieve uren per dag heb vanwege een slaapstoornis en dat ik nog 40 andere dingen op een dag moet doen, maar dan kom ik misschien lui over .

[Jaffaa]

dan heb ik niet helemaal begrepen wat je wilde doen, ik dacht dat je dit zelf uit wilde werken in de vorm van een project voorstel oid.?! 
 
Maar verder bedoelde ik met de 'nobelprijs' dat het enzym maken zoals jij beschrijft nog niet kan (althans naar mijn weten).. verder ben ik het helemaal met je eens dat uiteindelijk het helpen van MS patiënten het grootste doel heeft. 
 
daarnaast heb je inderdaad gelijk dat graphene nieuw is, en we eigenlijk nog niet helemaal weten wat we er mee kunnen doen allemaal.. het zal misschien ooit wel in een toepassing gebruikt gaan worden als die jij hier beschrijft, alleen denk ik wel dat de procedure anders aangepakt gaat worden, ik (als biochemist) zie (nog) niet hoe je dit enzymatisch kan gaan doen...

[Busterblaster]

Een string nanotubes (dat is graphene wat uit zichzelf groeit in buisvorm) gebruiken die gecontroleerd/geisoleerd (niet een tube ernaast aanraken ivm mixen=spooksignalen en spookpijnen) door het lichaam groeit en zenuwcel gaan spelen lijkt al een beetje bionische truuk 3A .
Wellicht moet niet alleen de nanotube groeien, maar ook de isolatie eromheen, en in dezelfde snelheid. (pillen innemen met bouwmateriaal?)
....het lijkt al een beetje zoals cellen het zouden moeten doen

[pietje2907]

heb je al eens op pubmed gekeken? heb het zelf niet doorgelezen (kost te veel tijd), maar als je geintreseerd bent is het zeker de moeite waard.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/31408274

[Benm]

Een enzym (of zelfs compleet organisme) ontwerpen dat grafeen maakt lijkt me een extreem lastige opgave.

Modificatie van een enzym zodat het iets maakt of verwerkt dat verschilt van de natuurlijk functie is op zich best mogelijk, maar meestal alleen als de afwijkingen tamelijk gering zijn.

Voor het verwerken van een stof (nutrient of toxine) kun je evolutie gebruiken, zo ontstaan antibiotica resistente bacterien, maar ook bacterien die het voor elkaar krijgen plastic (PET) flessen af te kunnen breken: spontaan op een vuilstort ergens in Japan een paar jaar geleden ontdekt.

Grafeen is echter van geen enkel nut voor een bacterie, gist, of iets anders waarvan je snel generaties kunt ontwikkelen, en ook zo ver verwijderd van enig natuurlijk materiaal dat het niet spontaan zal gebeuren. Als je iets kunt vinden dat extreem kleine stukjes grafeen weet te maken heb je wel een ingang, dan kun je selectiedruk zetten op het maken van grotere stukken, desnoods door domweg die cellen automatisch 1 voor 1 te sorteren op grafeenkwaliteit en telkens alleen de beste door te kweken.

Eerlijkgezegd heb ik mijn twijfels of dit uberhaupt mogelijk is: evolutie heeft de meest wonderlijke stoffen en structuren gebracht aan organismen die onder extreme condities moeten overleven. Dat omvat ook nanotechnologische oplossingen waardoor pakweg een gecko zo tegen een muur klimt en vervolgens relaxed ondersteboven aan het plafond kan blijven plakken.

Uiteraard heeft evolutie ook zaken als polymeren gevonden die behoorlijk sterk zijn, maar niet tot in het extreme, ook al zouden die wel in het voordeel van een organisme kunnen zijn: Iets als een kreeft heeft een behoorlijk stevige buitenkant, gemaakt uit chitine. Dat is een polymeer dat door enzymen gemaakt kan worden. Of iets als zijde dat ook extreem wenselijke mechanische eigenschappen heeft.

Je ziet echter geen kreeft met een exoskelet van kevlar, geen bomen met een bast van teflon waar iedere predator spontaan vanaf zou glijden, en ook geen grafeen, nanotubes of wat dan ook. Dat iets nooit geevolueerd is is geen bewijs van onmogelijkheid, maar wel een hint dat het biologisch niet of nauwelijks mogelijk is zo'n materiaal te maken.

[PhilipVoets]

Dag,

Interessante gedachte, maar er kleven nogal wat mitsen en maren aan. Allereerst zal het ontwerpen van een dergelijk grafeen-inbouwend enzym geen sinecure zijn. Daarnaast moet dit enzym op de plaats van bestemming (en enkel daar) komen. Je moet vervolgens niet de gehele zenuw isoleren met grafeen, maar er moeten knopen van Ranvier overblijven voor saltatoire prikkelgeleiding. Daarnaast moet het enzym gezonde radices/zenuwen met rust laten, mag er geen auto-immuniteit worden geïnduceerd, etc. etc.

[Benm]

Absoluut, maar de initele kwestie is of een (complex van) enzymen uberhaupt een materiaal als grafeen kan produceren.

Ergens vermoed ik dat het domweg niet kan omdat zoiets nooit geevolueerd is, terwijl het wel potentie heeft om organsimes sterker te maken. Wellicht is het dusdanig kostbaar dat het de moeite niet waard is, al denk ik dat dat nogal een vergezochte aanname is om de complete afwezigheid van dusdanige moleculen in de biochemie te verklaren.