Om de invloed van zuur goed te kunnen zien zou je de Machu test kunnen uitvoeren, al dan niet in stappen. Een stalen plaat ondergedompeld in oplossing van azijnzuur en demiwater roest namelijk niet. Als hieraan zuurstof toevoegt in de vorm van waterstofperoxide dan kan er wel roestvorming plaats vinden, dit wordt nog eens versneld door er NaCl als oxidator aan toe te voegen.
Idee voor een test is 5 oplossingen, genoeg om een goed ontvette stalen paneel er volledig in onder te dompelen. (zie hieronder hoe de machu oplossing eruit ziet) Maak oplossing 1 aan als de machu oplossing, in oplossing 2 laat je de NaCl weg, in oplossing 3 de waterstofperoxide, in oplossing 4 het zuur en in oplossing 5 zowel het zout als de waterstofperoxide. Door elk uur de panelen te beoordelen op het opp% roest kan je het verschil zien wat elk van deze toevoegingen veroorzaakt.
In de machu oplossing gaat:
- 50 g/l NaCl (of gewoon keukenzout)
- 10 g/l IJsazijn (100% azijn) of anders 100 g/l keukenazijn (doorgaans is dit tussen de 8 en 15% m/m)
- 5 g/l 30% waterstofperoxide (H
2O
2)
- Demiwater (genoeg om de boel aan te vullen)
Misschien leuk om te weten, deze test wordt doorgaans uitgevoerd op gelakte panelen waar opzettelijk een 1 mm brede kras in de lak is gezet. Dit wordt gedaan om te kijken hoelang het paneel met de lak het volhoud in de oplossing totdat de lak loskomt. Zo is een eis dat een stalen paneel met een PE poedercoating van 60 tot 120 μm dik na 48 uur uur in de oplossing maximaal 5 mm onthechting mag hebben vanaf de kras. Hierbij moet wel vermeld worden dat na 24 uur het waterstof peroxide gehalte weer aangevuld moet worden omdat dit langzaam uit de oplossing gaat en op reageert in het corrosieproces.
Zie voor de volledig test ook:
http://powdercc.com/images/pdf/Machu%20Test.pdf
In deze tekst staat overigens onterecht vermeld dat 48 uur machu test overeenkomt met de 1000 uur (neutrale) zoutsproei test. Dit komt namelijk eerder overeen met 250 a 500 uur zoutsproei. Maar omdat het electrochemisch proces anders verloopt kan dit behoorlijk afwijken per legering en conversielaag welke tussen het substraat en de coating zit.