Singulariteit:
- Wiskundig: Een punt waarop een eigenschap van een wiskundig object niet meer gedefinieerd is, en bijvoorbeeld oneindig wordt.
- Natuurkundig: Een omstandigheid waarbij de ons bekende natuurwetten ophouden zinnige resultaten te geven, bijvoorbeeld bij massieve objecten aan de lichtsnelheid.
- Astronomisch: Een plaats in de ruimtetijd waarin de getijdenkrachten oneindig groot worden en alles verdwijnt in een punt, dit wordt bijvoorbeeld vermoed in het centrum van een zwart gat, of bij de oerknal.
Je zou het misschien zo kunnen zeggen: Een astronomische singulariteit is een 'gebied' zonder afmetingen 'waarbinnen' ruimte en tijd, energie en materie lijken te versmelten tot een 'iets' waarover de wis- en natuurkunde geen zinnige uitspraken meer kan doen.
Ik vermoed echter, dat je wilt vragen of er sprake is van een waarnemingshorizon, aan de rand van ons heelal. Een grens van waarachter nu verzonden informatie (dus straling, materie, wat dan ook) ons nimmer meer kan bereiken, hoe lang wij ook zouden wachten. Alles wat nu achter die horizon gebeurt zou ons nimmer kunnen beïnvloeden, is nimmer waarneembaar, en dus in iedere praktische betekenis niet bestaand. Dit zou dan ook vice versa gelden; alles wat wij hier vandaag uitvreten zou nimmer een alien achter die waarnemingshorizon kunnen beïnvloeden, wij zouden dan in iedere praktische betekenis niet bestaan voor die wezens.
Die horizon bestaat voor zover wij nu kunnen beredeneren, en ligt (afhankelijk van het gekozen model en de parameters) nu op ongeveer 16 miljard lichtjaar. Op de door jou genoemde grens van ongeveer 47 miljard lichtjaar ligt volgens datzelfde model de particle horizon.