jadatis schreef:
Mogelijk kun je nog wat verbeteren in het proces van opsmelten.
Zelf heb ik een elektrische verfbrander, die op temperatuur is in te stellen.
Mogelijk kun je een heel plaatje daarmee op het oude smelten door alleen de rakkvlakken te verwarmen en dan tegen elkaar.
Ook kun je denken aan de strijkkralen methode.
Dan vetvrij bakpapier op het te bevestigen plaatje en dan met strijkbout .
Als voldoende afgekoeld , laat het papier vanzelf los.
Ben nooit eerder de term "strijkkralen" tegengekomen.
Wel de kralen, ik heb er zelfs een pot van bijeengekocht, omdat sommige schoenen kralen hebben, die soms losgeraakt zijn / verloren, of beschadigd. Maar dat ze bedoeld waren om door opwarmen aan elkaar te doen plakken, wist ik niet.
Echter, mijn doel was anders: ik wou "bijsmelten", plastiek "afsmelten" van slooponderdelen, en aansmelten om andere een nieuw leven te geven / te herstellen.
Dat lukte, alleen blijkt de kunststof dan te gemakkelijk te slijten (verpulveren).
Plaatjes op schoenhakken zijn onderhevig aan een erg moeilijke combinatie van slijtende factoren.
Schuren langs en stoten (met lichaamsgewicht) op erg harde oppervlakken (straat).
Die daarnaast nog erg heet kunnen zijn in de zomer (bvb er zijn schoenen waarvan de onderkant als 1 deel lijkt gegoten te zijn in een eerder zachte kunststof, die klaarblijkelijk smelt in contact met hete beton/asfalt, je ziet dat aan ingegoten vuiligheid).
Hardheid en elasticiteit (taaiheid) sluiten elkaar doorgaans uit.
Tegen het schuren is een hard materiaal vereist, tegen het stoten/hameren een elastisch / taai materiaal.
En dat combineert dus niet.
Er zijn oplossingen: plaatjes op plaatjes, ie, achteraan het hakplaatje wordt een hardstaalplaatje (klein driehoekje, of een V vorm, geschroefd).
Nog een zogenaamde oplossingk, bij gerondzoek vandaag tegengekomen op
https://www.supertap.eu/-
https://en.wikipedia.org/wiki/Thermoplastic_polyurethane
Elastisch en hard.
Maar ik heb erg slechte ervaring met alles waar polyurethaan in zit.
Bvb zolen die hydroliseren, en de polyurethaan die gewoon in grote brokken loskomt, nogal gek: je moet de schoenen regelmatig dragen of de zolen desintegreren.
En in kleding, polyurethaan wordt vaak gebruikt als goedkoper gelijk-uitziend alternatief voor leder.
Ze spuiten er zelfs eerst een mousse op, om ook de dikte van leder te imiteren.
Alleen, de polyurethaan pelt in velletjes los. Je kan met een vinger het er als een vettige smeer afwrijven, je vinger is zwart. Er zijn veel Made in Italy botten, buiten leder, binnenbekleding zo een velletje nep van PU, onherstelbaar, zot veel werk en je kunt niet overal aan.
Zelfde voor handtassen, riemen.
Enkel 100% PU (enkel riemen) heeft dat niet, maar zulke riemen zijn taaie slangen, bochten/vouwen blijven er gewoon in staan, trekt op niks en is ambetant. Maar in vergelijking met harde plastiek, toch veel elastischer/taaier. Ze zijn stevig. Ik denk er nu aan om de PU van zo een riem eens te smelten, en te zien wat dat geeft. Ik kan er goedkoop aan raken, en een riem is veel materiaal/grondstof voor mijn toepassing.
Zodra tijd, ga ik eens wat zulke riem-PU insmelten in 1 van mijn nutteloze herstellingen, om te zien of het als een soort bindmiddel voor de grovere / gemakkelijk afbrokkelende nylon deeltjes kan fungeren.
Er zijn veel soorten PU, dus het is best mogelijk dat die riemen een foute zijn.
Dan ga ik moeten uitzoeken of die "mono-component TPU" zit in 1 of ander product dat ik tegenkom goedkoop/afval.
Zoals u zegt, ik moet eens een verhittingsgereedschap zoeken waarvan ik de temperatuur kan instellen, dat is mogelijk nog een reden voor de slechtere structuur van het hersmoltene. Bvb ik smelt wit nylon en het ziet er nadien bruin uit. Komt me uit, want meestal zijn hakken donkerder van kleur, vaak voeg ik aan de zijkant van het aangesmolten nylon nog eens zwart pvc (ook via smelten). Maar dat bruin worden kan wijzen op geschroeid, (deels) verbrand nylon.