NGC 6822

[tempelier]

Bij het hersorteren van mijn boeken vond ik een oud boek van George Gamow (vertaling 1949)

Daar werd voor de afstand van NGC 6822 een half miljoen jaar opgevenen.
In de modernere bronnen is die afstand het drievoudig.

Dat scheelt wel erg veel.
Weet iemand de rede van dit grote verschil?

[jkien]

Een gokje: misschien omdat Gamov een andere eenheid gebruikte? 1.6 miljoen lichtjaar = 0,5 miljoen parsec

[tempelier]

Nee dat is niet zo.

[OOOVincentOOO]

Is dat veel verschil in de astronomie? De eerste meetmethoden zijn in die periode ontwikkeld. Wij zijn nu 70 jaar verder met veel meer kennis en ervaring.

[tempelier]

Driemaal voor een relatief korte afstand is best wel veel.

[Michel Uphoff]

Er is na 1949 (het boek is in dat jaar oorspronkelijk uitgegeven, of toen vertaald en dus nog ouder?) nogal wat gebeurd in de astronomie.

Begin 50'er jaren bijvoorbeeld, kwamen astronomen (o.m. Walter Baade m.b.v. de juist operationeel geworden Mount Palomar 5 meter telescoop) tot de ontdekking dat er twee onderscheiden sterrentypen (type I en II) waren en daardoor ook twee typen 'standaardkaarsen' (Chepeïden, veranderlijke sterren met een vast verband tussen periodiciteit en absolute helderheid die gebruikt worden om afstanden in het heelal in te schatten). Gevolg was dat kosmologische afstanden in een klap gemiddeld 2 keer zo groot werden.

Maar ook de Hubbleconstante, het verband tussen de gemeten roodverschuiving (=recessiesnelheid) en afstand was eind 40'er jaren nog niet goed bekend. Pas in de zestiger jaren werd een vrij correcte waarde van 75 km/s per megaparsec gevonden, waarmee de afstanden in het universum drie keer zo groot werden als oorspronkelijk door Hubble in 1923 werd ingeschat.

[jkien]

De extragalactische afstandschaal is tot 1960 een paar keer flink aangepast. Hubble had in 1925 op basis van elf Cepheiden de afstand van NGC 6822 bepaald, 0,7 miljoen lichtjaar. De grootste aanpassing was dat Baade in 1952 ontdekte dat er twee typen Cepheiden zijn zodat de afstandschaal moest worden aangepast. NGC 6822 (en overigens ook de Andromedanevel) bleek daardoor 2x zo ver weg te liggen, en het heelal werd ineens ook 2x zo oud.(link)

Cepheiden-data die Hubble gebruikte om de afstand van NGC 6822 te bepalen (bron)

EDIT - te laat, Michel heeft het al gemeld. Nou ja, de originele grafiek is leuk. Misschien ook aardig om toe te voegen dat Baade al tijdens WO2, volgens wikipedia, dankzij de verduistering die de lichtvervuiling verminderde, ontdekte dat er twee Cepheidepopulaties bestonden in de Andromedanevel. Verbazingwekkend dat er toen al sprake was van lichtvervuiling, ook al was Mount Wilson niet heel ver van Los Angeles. Het is wel zo dat sterren van magnitude 19 een pikzwarte hemel vereisen.

[tempelier]

Er is na 1949 (het boek is in dat jaar oorspronkelijk uitgegeven, of toen vertaald en dus nog ouder?) nogal wat gebeurd in de astronomie.

Begin 50'er jaren bijvoorbeeld, kwamen astronomen (o.m. Walter Baade m.b.v. de juist operationeel geworden Mount Palomar 5 meter telescoop) tot de ontdekking dat er twee onderscheiden sterrentypen (type I en II) waren en daardoor ook twee typen 'standaardkaarsen' (Chepeïden, veranderlijke sterren met een vast verband tussen periodiciteit en absolute helderheid die gebruikt worden om afstanden in het heelal in te schatten). Gevolg was dat kosmologische afstanden in een klap gemiddeld 2 keer zo groot werden.

Maar ook de Hubbleconstante, het verband tussen de gemeten roodverschuiving (=recessiesnelheid) en afstand was eind 40'er jaren nog niet goed bekend. Pas in de zestiger jaren werd een vrij correcte waarde van 75 km/s per megaparsec gevonden, waarmee de afstanden in het universum drie keer zo groot werden als oorspronkelijk door Hubble in 1923 werd ingeschat.

Het was een vertaling maar wanneer het geschreven is weet ik niet.

Bedankt voor de informatie.

[Bladerunner]

Hier een lijst van zijn boeken:
https://en.wikipedia.org/wiki/George_Gamow#Books