leeftijd van het universum afhankelijk van referentie

[Maarten1234]

ah interessant. Kan je bronnen geven waaruit blijkt dat quantumcomputers, zonder tussenkomst van een mens, verstrengeling en superpositie verstoren? (zonder dat iemand ernaar kijkt?). Dank.

[Xilvo]

Zie bijvoorbeeld "Stabiliteit van een kwantumprocessor"
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kwantumcomputer

Ze verstoren verstrengeling en superpositie niet, ze raken die kwijt.

[Maarten1234]

Ik wil toch ook nog iets over 'de ruimtetijd' zeggen. Volgens Einstein is het zo dat in de ruimtetijd waar ruimte en tijd gekoppeld zijn tot een 4D-manifold, bestaan alle events tegelijk in verleden, heden en toekomst. (als ik Einstein goed heb begrepen).

Dus alle gebeurtenissen uit verleden, heden en toekomst bestaan tegelijk daarbuiten. (zie ook block universe)

Mijn idee is dat niet een detector dit feit kan doorbreken met zijn detectie. Een detector detecteert alles simultaan. Maar wij, bewustzijnden, detecteren sequentieel wat feitelijk in tijd en ruimte simultaan gebeurt (in de ruimtetijd). Begrijp je wat ik bedoel?

De wetenschapper die een wetenschappelijk experiment ontwerpt, start met zijn onderzoek, doet zijn experimenten en leest de resultaten. Dit alles gebeurt in de ruimtetijd simultaan, maar zowel de bewuste wetenschapper als wijzelf als bewutzijnden zien een sequentie van opéénvolgende gebeurtenissen doorheen ruimte en tijd.

Daarin onderscheidt zich bewustzijn van een detector

Wat feitelijk daarbuiten simultaan is (gebeurtenissen uit zowel verleden, heden als toekomst) wordt door ons bewustzijn sequentieel ervaren. Dat is iets wat een detector niet kan.

[Maarten1234]

Als je niet kijkt naar de maan, bestaat deze zowel gisteren, vandaag als morgen simultaan in de ruimtetijd. Kijk je naar de maan, zie je een maan in het heden in ruimte en tijd gepositioneerd. Dat laatste kan enkel door een bewustzijn gedaan worden. Een detector bestaat in de ruimtetijd immers zelf tegelijk in verleden, heden en toekomst en detecteert alzodanig de zaken. Wij nemen echter een sequentieel tijdsverloop waar.

[Xilvo]

Als je niet kijkt naar de maan, bestaat deze zowel gisteren, vandaag als morgen simultaan in de ruimtetijd. Kijk je naar de maan, zie je een maan in het heden in ruimte en tijd gepositioneerd. Dat laatste kan enkel door een bewustzijn gedaan worden.

Als ik wel kijk naar de maan, bestond die gisteren ook en morgen nog steeds.

Een onbewuste, dode camera die automatisch op een zeker tijdstip een foto maakt van de maan ziet die ook zoals die op dat moment in ruimte en tijd gepositioneerd is.

Ik zie geen verschil met een bewuste waarnemer.

[Maarten1234]

Wij zien het foto-apparaat in het heden. En we zien een uitvouwen van de gebeurtenis van het fotograferen van verleden over heden naar toekomst toe. Een opéénvolging van momenten. Zo ervaren we het foto-apparaat met zijn foto's. Daarbuiten, is het foto-apparaat met zijn foto echter gespreid over verleden, heden en toekomst simultaan in de ruimtetijd. (als ik Einstein goed begrijp als hij zegt dat dé ruimtetijd gebeurtenissen zowel uit verleden, heden als toekomst simultaan bevat).

Slechts een bewustzijn kan het foto-apparaat in het heden zien, van moment tot moment in actie zijnde. Het fotograferen, ontwikkelen van de foto en bekijken van de foto zijn events die echter simultaan bestaan in de ruimtetijd.

De opéénvolgende momenten bestaan simultaan voor de detector. De detector bestaat ook simultaan in verleden, heden en toekomst. Slechts een bewustzijn ziet dit alles ontvouwd van moment tot moment.

[Xilvo]

Wij zien het foto-apparaat in het heden.

En als de camera ons fotografeert, ziet hij ons in het heden.
Wat betekent dat?

Stel dat verleden en toekomst vastliggen, in een soort vierdimensionale ruimte.
(Ik zeg niet dat dit zo is, maar als uitgangspunt.
Andere bestaande ideeën zijn het block universe, waarbij het verleden vastligt maar de toekomst onbepaald is, of de vele werelden-theorie, waarbij iedere mogelijke uitkomst van een kwantum-"meting' gerealiseerd wordt)
Dan besta je, van geboorte tot dood, in die ruimte.
Ieder tijdstip van jouw bestaan is een plakje in die ruimte.

Wat je als heden ervaart is één van de miljarden toestanden waarin je hebt verkeerd of zal verkeren.
Er is dan geen objectief "heden".

[Maarten1234]

Ik maakte enkel de redenering dat ALS Einstein zegt dat alle gebeurtenissen simultaan bestaan in verleden, heden en toekomst in de ruimtetijd, en wij, als wezens met bewustzijn enkel een 3D-wereld ervaren waar de gebeurtenissen elkaar opvolgen, DAN is de relatie 'bewustzijn-ruimtetijd' nodig om een 3D-wereld te kunnen ervaren.

Natuurlijk klopt het wat je zegt: het fototoestel trekt enkel een foto van een moment in het heden. Wat ervoor zorgt dat het niet enkel voorbehouden is voor wezens met bewustzijn.

[Michel Uphoff]

Jouw ideeën hebben verre overeenkomsten met de gedachten van de grote theoretisch natuurkundige John Archibald Wheeler, want je bent natuurlijk niet de eerste die er in deze richting over filosofeert. Je zal het mogelijk interessant vinden eens wat van zijn werk te lezen. Zoek eens op "Participatory Anthropic Principle" , zijn beroemde "Delayed Choice Experiment" en "It from Bit".

[Xilvo]

Ik maakte enkel de redenering dat ALS Einstein zegt dat alle gebeurtenissen simultaan bestaan in verleden, heden en toekomst in de ruimtetijd, en wij, als wezens met bewustzijn enkel een 3D-wereld ervaren waar de gebeurtenissen elkaar opvolgen, DAN is de relatie 'bewustzijn-ruimtetijd' nodig om een 3D-wereld te kunnen ervaren.

Dat is waar, "ervaren" is niet mogelijk zonder bewustzijn.
Maar "gebeuren" gebeurtenissen nog, als ze altijd al bestaan hebben en altijd zullen bestaan?
("Altijd" krijgt zo ineens een heel nieuwe dimensie )

Gebeuren dingen in een film die in een blik in een kast ligt?

Het zijn interessante vragen maar het verzandt snel in wild speculeren als er geen mogelijkheid is dat soort ideeën experimenteel te toetsen.

[Maarten1234]

Jouw ideeën hebben verre overeenkomsten met de gedachten van de grote theoretisch natuurkundige John Archibald Wheeler, want je bent natuurlijk niet de eerste die er in deze richting over filosofeert. Je zal het mogelijk interessant vinden eens wat van zijn werk te lezen. Zoek eens op "Participatory Anthropic Principle" , zijn beroemde "Delayed Choice Experiment" en "It from Bit".

Ok, bedankt!

[Maarten1234]

Tijd is relatief, dat weten we. Dat wil niet zeggen dat we in de praktijk geen leeftijd kunnen toekennen aan het heelal.
Ik ken mijn eigen leeftijd, al is dat niet op de minuut nauwkeurig.

Het lijkt me dat je op die manier, via allerlei zijwegen, toch een Newtoniaans wereldbeeld wil aanhouden met vaste maten voor tijd en ruimte (één duidelijke leeftijd voor het universum), terwijl sinds Einstein duidelijk is dat (verstreken) tijd en gemeten lengte relatief zijn en waarnemersafhankelijk. Dit omdat Einsteins wereld zo'n verregaande en vreemde consequencies heeft, houdt men het toch maar bij een Newtoniaans heelal met een vaste leeftijd.

[Maarten1234]

Het zijn interessante vragen maar het verzandt snel in wild speculeren als er geen mogelijkheid is dat soort ideeën experimenteel te toetsen.

Einstein heeft het toch aangetoond, dat er de 4D-ruimtetijd is, die absoluut is?
En wij nemen een 3D werkelijkheid waar. Dat kunnen we dagelijks observeren.

Conclusie: wij, bewustzijnden, nemen een 3D-wereld waar, waar er in feite een onobserveerbare en ondetecteerbare 4D-werkelijkheid is die enkel deduceerbaar is. Dat werd aangetoond door Einstein.

Nu is het alleen zaak, volgens mij, om consequent te durven stellen dat de verstreken tijd sinds de big bang relatief is en dat ook ruimte een relativistische waarneming is. We houden dus niet vast aan een Newtoniaanse visie op de leeftijd van het heelal of diens uitgebreidheid. Dat de werkelijkheid an sich de ruimtetijd is, die enkel mentaal of op papier te beschrijven valt maar noch observeerbaar, noch meetbaar, slechts deduceerbaar is. En dat slechts de relatie 'bewustzijn-ruimtetijd voor de observatie van ruimte en tijd kan zorgen.

[Xilvo]

Het lijkt me dat je op die manier, via allerlei zijwegen, toch een Newtoniaans wereldbeeld wil aanhouden met vaste maten voor tijd en ruimte (één duidelijke leeftijd voor het universum),

Absoluut niet.

Maar voor de meeste plaatsen en objecten in het heelal is er sinds de big bang ongeveer 13,8 miljard jaar verstreken.
Als we kijken naar de ontwikkeling van het heelal, dan is dat de duur die we hanteren.

[Maarten1234]

Maar wat is het heelal voor een (hypothetische waarnemer) in een zwart gat?
Wat is het heelal voor een hypothetische waarnemer die meevliegt op een lichtbundel?
Als je een foton meerekent als 'object', kom je op een leeftijd van het heelal van nul.