leeftijd van het universum afhankelijk van referentie

[Xilvo]

Gravitationele tijddilatatie is een functie van de zwaartekrachtspotentiaal.
Kort door de bocht, als die nul is, is die dilatatie eveneens nul. De klok zal voor een waarnemer niet sneller lopen dan daar.

Je bouwt argumenten op een wankel begrip van de theorie.
Iets niet goed begrijpen is geen schande.
Op basis van onbegrip heel stellige uitspraken doen is, zacht gezegd, niet erg verstandig.

[Maarten1234]

Maar de gravitationele tijddilatatie kan nooit nul zijn in mijn theorie. Er kan niet geen gravitationele tijddilatatie zijn zolang er materie is in het universum. De zwaartekracht van alle gezamelijke lichamen in het universum oefenen een invloed uit op onze tijd.

Pas door (geobserveerde) uitdijing van de ruimte, ontstaat er een progressieve afname van die tijddilatatie (een tijdcontractie), tot in oneindig. Maar nul kan niet. Zolang er objecten in het universum zijn bestaat nul dilatatie niet op tijdsmetingen.

[Xilvo]

Ik weerspreek dat een klok uiteindelijk oneindig snel zou lopen in een lege ruimte. Ga daar op in.
Ben je het daar mee eens, mooi. Dan zijn we er uit.
Zo niet, kom met argumenten.

[Maarten1234]

1. volstrekt lege ruimte bestaat niet. Er zal altijd een invloed zijn van de materie in het universum op de hypothetische klokken in die ruimte.

De klokken lopen oneindig snel relatief tot onze klok hier op Aarde.
Je moet dat altijd relatief bekijken.
Volgens hypothetische waarnemers in een dergelijke ruimte, loopt de tijd normaal. Volgens dergelijke hypothetische waarnemers is er bij hen lokaal ook geen uitdijende ruimte.

[Xilvo]

Zij loopt oneindig snel relatief tot onze klok hier op Aarde.
Je moet dat altijd relatief bekijken.

Onjuist.
En oneindig is niet relatief, oneindig is ten opzichte van alles wat eindig is, altijd oneindig.

Je blijft uitspraken doen zonder onderbouwing die onzin zijn en/of tegen de wetenschap ingaan.
Discussie is zo zinloos.

[Maarten1234]

Je hebt strict genomen gelijk. Ik bedoel: de uitdijing zorgt ervoor dat hypothetische klokken in die door ons geobserveerde uitdijende tussenruimten met een limiet naar oneindig gravitationeel tijdscontraheren. Er bestaat geen ruimte in het universum met hypothetische klokken die oneindig snel draaien. Dat is logisch onmogelijk .Het is strict genomen dat zij 'richting oneindig' gaan bij steeds toenemende uitdijing. Relatief tot onze klok.

[Maarten1234]

Dus zware objecten verwijderen zich van de rest van het universum: toenemende gravitationele tijdcontractie in die tussenruimten.
Maar dat is allemaal relatief tot onze klok hier op op Aarde. Bijgevolg gedraagt die waargenomen uitdijing daarginds zich ook relatief tot ons lokaal waargenomen idee van niet-uitdijende ruimte in dit gravitatieveld.

Want voor elke waarnemer zal de ruimte lokaal niet uitdijen of krimpen, wanneer zijn klok voor hem normaal loopt.

[Xilvo]

Het is strict genomen dat zij 'richting oneindig' gaan bij steeds toenemende uitdijing. Relatief tot onze klok.

Nee, alweer niet waar.

Stel dat het heelal alleen nog uit ons melkwegstelsel zou bestaan. Verder slechts lege ruimte.
Dan zouden onze klokken hier op aarde minder dan 0,001% langzamer lopen dan die op heel grote afstand, in die lege ruimte.

[Maarten1234]

Ja, daar geef ik je gelijk in. Maar de zwaartekracht van de rest van de materie in het universum oefent in dat geval geen invloed uit op onze klok/tijd.

[Maarten1234]

Kijk, jij vergelijkt onze melkweg met lege ruimte en rekent de invloed van de zwaartekracht van alle andere materie in het universum op onze klokken weg. In dat geval is het verschil klein.

[Xilvo]

Kijk, jij vergelijkt onze melkweg met lege ruimte en rekent de invloed van de zwaartekracht van alle andere materie in het universum op onze klokken weg. In dat geval is het verschil klein.

En neem je die invloed van andere materie wel mee, dan blijft het relatieve verschil even groot.

[Maarten1234]

Ja, maar bij geobserveerde uitdijing van die lege ruimte is er een progressieve toename van het verschil.

[Xilvo]

Ja, maar bij geobserveerde uitdijing van die lege ruimte is er een progressieve toename van het verschil.

Nee. Het verschil blijft even groot, dat heb ik je net verteld.

[Maarten1234]

Ok, wellicht heb je gelijk, maar kan je me helpen het volgende begrijpelijk te krijgen, want ik zie het niet.

Stel je hebt een zwaar hemellichaam, bijvoorbeeld een melkwegstelsel.
Dat verwijdert zich meer en meer van alle andere materie in het universum, waarvan de gezamelijke zwaartekracht een invloed op de hypothetische klokken in de tussenruimten uitoefent.

Bij toenemende verwijdering, zal er toch een toenemende afname van de invloed van die gezamelijke zwaartekracht zijn op die klokken? Een steeds toenemende tijdcontractie. Maar die kan nooit volledig nul zijn, want dat kan niet in een universum met materie.

Ik zie mijn eigen redeneerfout niet.

[Xilvo]

Ok, wellicht heb je gelijk

Wellicht?

Stel je hebt een zwaar hemellichaam, bijvoorbeeld een melkwegstelsel.
Dat verwijdert zich meer en meer van alle andere materie in het universum, waarvan de gezamelijke zwaartekracht een invloed op de hypothetische klokken in de tussenruimten uitoefent.

Niet allen op klokken in de tussenruimte, ook op klokken binnen dat sterrenstelsel.
En dan blijft het relatieve verschil gelijk.