Alleen zijn "deelafbuigingen" niet een gevolg van de totale afbuiging, zo zou ik het iig niet stellen. Maar goed.HansH schreef: ↑wo 22 sep 2021, 18:17
De totale afbuiging is het gevolg van alle deelafbuigingen over het hele lichtpad wat het licht volgt vanaf de verre ster tot aan de aarde. over het grootste deel van dat pad is er helemaal geen afbuiging omdat de ruimtetijd daar niet (of verwaarloosbaar) gekromd is. het stukje vlakbij de zon is waar het gebeurt. Het enige effect waar iedereen het wel over eens moet zijn is de uiteindelijke verplaatsing van de schijnbare positie van de ster (in boogseconden) zoals je die waarneemt op aarde. stel nu dat ik de zon weghaal en het licht het pad laat volgen vanaf de verre ster tot aan een positie x op de lijn die het licht volgt alsvolgt. Dan kun je de deelafbuiging zien tgv het stukje x tot x+deltax. dat kun je voor elk stukje van het totale pad doen and als je dat bij elkaar optelt krijg je als het goed is de totale afbuiging. soort van suerpositie. maar voordeel is wel dat eenduidig gedefinieerd is wat je dan onder deelafbuiging verstaat.
Image1.gif
Image2.gif
Image3.gif
Image4.gif
Image5.gif
Als je iig gebruik maakt van asymptoten, die zijn volgens mij wel vereist. Want er zijn geen globale Cartesiaanse (of Cartetische) coördinaten tenzij de ruimtetijd vlak is, i.e.. de Minkowski-ruimte. Waar hier duidelijk geen sprake van is .. toch?
Deze afbeelding maakt hopelijk beter voor je duidelijk waarom:
(Verder lijkt het me wel humoristisch om nog 5 jaar aan een conclusie te werken (grapje natuurlijk, durf ik bijna niet te maken .. maar zie de humor ervan in bitte).)