Hoeveel kost een keuken (t.o.v. in 1972)?

[MJU]

Verwarrende titel misschien maar mijn vraag komt op het volgende neer.

Ik hoor van veel jonge mensen dat het leven "tegenwoordig" toch zo duur is. Maar tegelijkertijd zetten ze een keuken van een Zweeds merk dat bekend staat om zijn "platte dozen".

Ik kan nergens staven dat bijvoorbeeld 50 jaar, 40 jaar... 10 jaar, het leven ook duur was en dat mensen toen niet opteerden voor bij elke nieuwe modetrend een nieuwe keuken.

Maar, meer nog. Een TV in huis was begin jaren 70 nog geen evidentie. Nu staat er drie in elke woning.

Mijn vraag is of er studies bestaan die de aankoop van bepaalde items in functie van een maandloon kan duiden?
Stel dat in de jaren 70 een keuken 10 maandlonen kostte en tegenwoordig nog maar 5 dan kan je argumenteren.

Ok ik begrijp dat niet iedereen een even groot maandloon heeft, maar economisch zal daar wel een manier bestaan om de stijging (of daling) van goederen aan te geven?

Oh ja: zoals in mijn voorbeeld een keuken in de jaren zeventig van vorige eeuw maatwerk was door de schrijnwerker van het dorp, dan snap ik ook wel dat een paar kartonnen dozen van een Zweeds merk veel goedkoper zijn omdat die in 10000 voud gemaakt worden van "minder kwaliteit" hout.

Kan iemand hier een licht op schijnen?

[HansH]

Ik kan nergens staven dat bijvoorbeeld 50 jaar, 40 jaar... 10 jaar, het leven ook duur was

Im heb 3 voorbeeldjes die ik toevallig had bijgehouden:
unox knakworstjes:
1986: fl1,79 (0,81 euro) 2022:E2,80 verhouding=3.46=3.5% per jaar
westmalle tripel bier:
1986: ca fl1,50 (0,68 euro) 2022: E2,20 verhouding=3.22=3.3% per jaar.
steekkarretje:
2004:E20,00 2022: 56 euro(gamma)=verhouding=2.8=5.8% per jaar.

https://www.gemiddeld-inkomen.nl/inkomens-vanaf-1970/
1986:18606 2017:37000 verhouding=1.98 =1.93% per jaar.
dus op basis hiervan is het leven inderdaad veel sneller duurder geworden dan de salarissen omhoog zijn gegaan.

[Ger]

Dat is natuurlijk niet het complete verhaal hè. Waar in de jaren '70 het min of meer de norm was dat de man enig kostwinner is, is dat nu ongeveer 1,5 kostwinner per gezin. Iets wat je ook heel duidelijk terugziet in de huizenprijzen omdat er meer geld was om uit te geven aan een huis.

Verder is er ook nog meer dan alleen het gemiddelde inkomen. Zijn de inkomensverschillen bijvoorbeeld toegenomen af juist afgenomen? Is die keuken een groter of kleiner deel van het besteedbaar inkomen geweest?

Etc...

[HansH]

Dat is natuurlijk niet het complete verhaal hè. Waar in de jaren '70 het min of meer de norm was dat de man enig kostwinner is, is dat nu ongeveer 1,5 kostwinner per gezin.

klopt. maar de vraag ging over 'of' en niet 'waarom' De verklaring zal zeker te maken hebben met het aantal kostwinners. het systeem is immers gebaseerd op zoveel mogelijk winst maken en dat blijkt er steeds weer op uit te komen dat de prijzen net zolang omhoog gaan tot mensen het net kunnen betalen. Dat gaat natuurlijk een tijd lang goed totdat de rek eruit is. Maar de mensen aan de onderkant (ja er zijn natuurlijk ook nog 1 verdieners) zijn daar wel de dupe van.
Op zich al heel interessant om te volgen wat er nu gaat gebeuren met al de onbetaalbare huizen, energie, boodschappen etc. Ik zou verwachten dat die prijzen dan vanzelf weer naar beneden gaan, immers iets wat niet meer gekocht kan worden omdat het te duur wordt wordt vanzelf weer aanttekkelijker gemaakt door alle mechanismen die er werken. een van die mechanismen is ook dat gezinnen geen kinderen meer kunnen betalen, dus dan krimpt de bevolking en stelt zich weer een betaalbaar evenwicht in op de woningmarkt bijvoorbeeld.

[Xilvo]

Maar, meer nog. Een TV in huis was begin jaren 70 nog geen evidentie. Nu staat er drie in elke woning.

Begin jaren zeventig waren televisies gemeengoed. Dat waren wel hoofdzakelijk zwart-wit toestellen, kleurentelevisie werd in 1967 geïntroduceerd maar die apparaten waren begin jaren zeventig nog heel duur.

[HansH]

Waar in de jaren '70 het min of meer de norm was dat de man enig kostwinner is, is dat nu ongeveer 1,5 kostwinner per gezin.

Dat is ook nog wel een interessante. Feitelijk komt het er dan dus op neer dat je nu 1.5 x zoveel werk moet verzetten terwijl je er nog dezelfde hoeveelheid geleverde diensten of goederen in ruil voor terug kunt kopen. Dat betekent dus dat er ergens in het systeem iets meer aan de strijkstok blijft hangen dan 30 jaar geleden.

[HansH]

die apparaten waren begin jaren zeventig nog heel duur.

klopt. je kunt geen dingen met elkaar vergelijken die toen in ontwikkeling waren en nu uitontwikkeld. Ik denk dat je alleen dingen met elkaar kunt vergelijken op basis van de hoeveelheid effort die je erin moet stoppen om het geproduceerd te krijgen. een TV priduceren kostte 40 jaar geleden veel meer effort dan nu.
Vlees of groente kostte 30 jaar geleden waarschijnlijk evenveel moeite om het te produceren dan nu, hoewel vlees de laatste jaren een apart verhaal wordt met al die stikstof en vogelgriep problemen. Dus dat kun je nu al niet meer eerlijk vergelijken.

Ik denk dat je uiteindelijk alles terug kunt rekenen naar manuren (mensuren) om het te produceren (inclusief bv de energie die je ook weer kunt uitdrukken in manuren om het te produceren inclusief delven van grondstoffen daarvoor etc.) en dat je dus manuren productie moet vergelijken met manuren die je zelf moet werken om het te kunnen kopen. dan heb je een dimensieloze verhouding van uren/uren die dan iets zegt over wat er echt onderweg 'aan de strijkstok' blijft hangen.
de vraag is dus feuitelijk of die verhouding vroeger gunstger was.

[HansH]

Stel dat in de jaren 70 een keuken 10 maandlonen kostte en tegenwoordig nog maar 5 dan kan je argumenteren.

ik denk als je het wilt vergelijken dat je dan die keuken moet ontleden in totaal aantal manuren om het te produceren+vervoeren+verkopen dus vanaf scratch (bomen in het bos) tot thuisgeleverd en dat moet vergelijken met de manuren die je zelf werkt. (met manuren bedoel ik mensuren, maar mensuren is een beetje geforceerd kromgebogen nederlands volgens mij)

[Xilvo]

Uiteindelijk gaat iedere cent die je voor een product betaalt naar andere mensen. Makers, de directe en indirecte leiding (directie) van die makers, aandeelhouders, ontwerpers, transporteurs, detailhandelaars, bezorgers etcetera.

[Marko]

Het toverwoord is hier "koopkracht".

Die is door de bank genomen behoorlijk toegenomen.

https://www.cbs.nl/nl-nl/nieuws/2021/41 ... t-gestegen

[MJU]

Allemaal al bedankt voor jullie input!

Dekt de term koopkracht heel mijn vraag?
Ik denk het wel. Ik zie dus in gegevens die ik kan vinden dat de mate waarin mensen zaken kunnen kopen echt wel gestegen is in de tijd.

Ik ga akkoord dat bepaalde zaken minder evident waren (nieuwe technologieën, massaproductie), maar ik kan me niet van de indruk ontdoen dat men vroeger voor een keuken een levensduur van 15 jaar rekende.
Een bankstel dat vroeger moest meegaan tot de gaten er invielen is nu één dat in een goedkope winkel gekocht wordt, en als we het beu zijn gooien we het binnen drie jaar buiten.

Indien er nog input is: graag!

[HansH]

Het toverwoord is hier "koopkracht".

Die is door de bank genomen behoorlijk toegenomen.

https://www.cbs.nl/nl-nl/nieuws/2021/41 ... t-gestegen

kun je eens uitleggen hoe dat kan als de lonen in die tijd veel minder zijn gestegen dan de prijzen?

[Xilvo]

Volgens deze site is de totale inflatie van 1970 t/m 2017 een factor 4,52.
Volgens deze site is het modaal inkomen in die periode gestegen met een factor 6,66. Dan zou de koopkracht volgens deze cijfers met 47% toegenomen zijn.

Natuurlijk altijd lastig vergelijken, sommige zaken werden duurder, andere goedkoper terwijl weer andere zaken uit 2017 nog helemaal niet bestonden in 1970.

[HansH]

ik had gekeken over de periode 1986 tot heden. dat geeft volgens die zelfde link (die ik ook al had gepost) hele andere getallen. of de knakworstje en de gamma spullen zijn net 2 uitersten die een beetje uit de bocht gevlogen zijn qua prijs?

[Xilvo]

Als je 1986 als beginjaar kiest in plaats van 1970 dan is de inflatie 1,76, de loonstijging 1,99.
Dat geeft een koopkrachtstijging van 13%.

Ik denk dat het lastig is om een enkel product te vinden dat representatief is.