Moderator: physicalattraction
je hebt 17MeV per reagerend paar. Dus je hoeft niet zo heel veel reacties per seconde te hebben om toch al een flink vermogen te maken. (een stroompje van 1mA zou als alles reageert al 17kW opleveren) Verder is de atoomkern toch een paar ordegroottes kleiner dan de elektronen baan, dus zou ik verwachten dat de grootste afstotende kracht pas optreedt als je al ver binnen de baan van de elektronen zit, dus of je er nu wel of niet een elektron omheen laat zitten zou toch geen dominant effect moeten zijn? Wat ik me wel afvraag is hoe je de 2 kernen precies op de juiste plek krijgt, maar dat lijkt toch ook te lukken bij deeltjesversnellers?
Het probleem is dat maar een heel kleine fractie zou reageren omdat de kernen relatief heel klein zijn en de afstotende coulombkracht probeert te verhinderen dat ze elkaar naderen.
Als je ze wil versnellen dan moeten het ionen zijn en ontbreken de elektronen.
Welke proton-proton-reactieketen precies levert volgens jou die helium op? Als je twee protonenbundels op elkaar laat botsen zal er misschien in de botsingszone af en toe deuterium ontstaan, dat vervolgens wegvliegt uit de botsingszone. Dan heb je deuterium gemaakt, maar dat is toch geen helium? Er botsen maar twee protonen tegelijk op elkaar, niet vier.
dat inderdaad, maar het gaat me niet zozeer om 1 specifieke reactie, maar meer over het principe in het algemeen van deeltjes versnellen die dan botsen en op die manier de belemmerende barriere overkomen. maar blijkbaar is het laten botsen nogal lastig. Hoe gaat dat dan in een deeltjesversneller? of moet je daar een heleboel rondjes draaien voordat het eindelijk eenkeer bij toeval botst?
Nee, daar zullen meteen al heel veel deeltjes botsen. Voldoende om de nieuw gevormde deeltjes/fragmenten te bestuderen.