Ook bijvoorbeeld via TV, internet, smartphone.
Als voorbeeld de zin "Er is geen remedie voor!"
Ik ken een muziekstuk met ongeveer deze zin als titel.
Altijd al een vreemde uitspraak gevonden.
Ik bedoel dat als je deze zin gebruikt, ze alleen functioneel is, als je ze voldoende onderbouwd.
Onderbouw je deze zin niet, dan zit je eigenlijk te bazelen.
Bijvoorbeeld:
In een winkel maakt een dame de opmerking,
“Wat een problemen in de wereld”.
Een man merk vervolgens op,
"Er is geen remedie voor!" .
En het gesprek stopt vervolgens.
Wat is hier nu gezegd? Eigenlijk niks.
Maar je maakt mekaar wel een beetje ongerust.
Dat er problemen in de wereld zijn, lijkt mij een logische zin, anno 2023.
Maar het antwoord "Er is geen remedie voor!", vind ik geen antwoord op de vraag:
Waar in de wereld is er geen remedie voor, voor wie, of voor wat, en betreffende welke problemen. En wie belangt het aan, de vrouw ook zelf die het zegt, of anderen, of is of zijn het ook technische problemen, of iets uit de natuur?
Of is het antwoord eigenlijk, dat voor alle problemen in de wereld geen remedie is?
Dat laatste kan al helemaal niet meer, want dan concludeer je ook bijvoorbeeld in dat het probleem van enkele bacterie ergens ter aarde onoplosbaar is.
Niet logisch dus.
Als de man had geantwoord “Het zal wel goed komen”. Zit je ook weer met hetzelfde probleem.
Wat of voor wie, komt het iets of wat, goed?
Komt alles in de wereld goed?
Nee, ook dit weer onmogelijk.
Eigenlijk is bazelen, onze taal, gevoelens, en gedachten schade toebrengen.
Maar ook scholieren, medisch personeel, politici, bedrijfsleiders, enz zijn volgens mij, cognitief onnoemelijk veel bezig met probleemoplossend vermogen, en verliezen hierdoor het empirische.
Of leren te veel problemen op te lossen die ze eigenlijk nooit hoeven op te lossen.
Aldus bepreek, behandel, studeer je als intellectueel te veel problemen niet direct aan de orde.
Figuurlijk krijgt je als het ware een hoop opgeladen batterijen in je kast die je nooit gebruikt, maar wel verslijten.