Om toeval te verklaren met zichzelf duplicerende heelallen, vindt ik "iets moeilijk te begrijpen" vervangen door "iets erg onwaarschijnlijks"
Indien tijd een continue grootheid is zit je binnen de kortste keren al aan een oneindig aantal heelallen
Indien tijd discreet is zitten we op zijn minst met stapjes ter grootte van de plancktijd (5,4 x 10^-44). Ook dit leidt naar een ongelooflijk veel heelallen.
Het grappige is dat deze theorie nog steeds niet het toeval verklaard, maar enkel zegt dat alle mogelijkheden ergens bestaan!