Aandrijftijdstip van de A'dam lookout swing

[jkien]

Bij elk keerpunt, dus twee keer per slingertijd, was een schokje van de schommel naar de evenwichtsstand toe voelbaar, gedurende die eerste 20 seconden. Daarna, ook tijdens het afremmen, waren geen schokjes voelbaar.

[Xilvo]

De aandrijving vindt blijkbaar steeds gedurende een halve periode plaats, behalve bij de allereerste fase van het aanslingeren. De overgang gebeurt dan bij de maximale uitwijking.

Zoals jkien al schreef, zoals je in een trein geleidelijk optrekken of afremmen niet voelt maar de plotselinge verandering van versnelling (bijvoorbeeld bij het tot stilstand komen) als een schokje ervaart, zo zal hier het beginnen en stoppen van de aandrijving bij de maximale uitwijking als een schokje gevoeld worden.

Wel vreemd dat er geen schokjes gevoeld werden bij het afremmen, dat zou volgens de grafiek ook het geval moeten zijn.
Wel zou de schok bij het starten naar "buiten" gericht zijn , van de evenwichtsstand af gericht, bij het afremmen juist richting evenwichtsstand.

[jkien]

Wel zou de schok bij het starten naar "buiten" gericht zijn , van de evenwichtsstand af gericht, bij het afremmen juist richting evenwichtsstand.

De sensatie (en de werkelijkheid) is dat de stoel waarop je zit een ruk naar "binnen" krijgt, vlak na het keerpunt. Dat voel je aan je zitvlak, en misschien aan je handen op de stang. Relatief zou je kunnen zeggen dat je lichaam iets naar "buiten" vliegt, maar dat is theoretisch.

[Xilvo]

De sensatie (en de werkelijkheid) is dat de stoel waarop je zit een ruk naar "binnen" krijgt, vlak na het keerpunt. Dat voel je aan je zitvlak, en misschien aan je handen op de stang. Relatief zou je kunnen zeggen dat je lichaam iets naar "buiten" vliegt, maar dat is theoretisch.

Ik denk dat we hetzelfde bedoelen. Als bij het starten een kracht wordt uitgeoefend, dan is dat een kracht(en dus de versnelling) in de bewegingsrichting. Beweeg je "vooruit", dan wordt je met je rug tegen de rugleuning van het stoeltje gedrukt. Zolang de versnelling niet verandert merk je daar weinig van. Stopt die versnelling ineens, dan wordt je niet meer tegen de rugleuning geduwd en ervaar je dat als een schok naar "buiten". Het stoeltje lijkt juist naar binnen te "schokken".

[Xilvo]

dat je de schokjes in 1 richting voelt bevestigt de gemanipuleerde meetdata waaruit bleek dat de aandrijving in 1 richting ging. maar bij afremmen ging het volgens de meetgegevens ook in 1 richting. ik vroeg me af of je dat ook nog kan herinneren. want dan moet je als het goed is ook uit je stoel geduwd zijn, maar dan in de andere half fase dus als de schommel van achterste stand richting afgrond gaat. als dat zo is begrijp ik eigenlijk niet goed waarom ze niet voor de andere half-fase hebben gekozen. dat was je in beide gevallen juist naar achteren in je stoel gedrukt. maar het kan natuurlijk zijn dat ze het er juist om doen om de zaak wat spannender te maken.

Als je gedurende een halve periode aandrijft (tussen de momenten van maximale uitslag) en de andere halve periode niet, dan ervaar je bij beide punten van maximale uitslag een schokje naar buiten, van het evenwichtspunt af gericht. Dus kiezen voor aandrijven in de andere halve periode maakt geen verschil.

[HansH]

De sensatie (en de werkelijkheid) is dat de stoel waarop je zit een ruk naar "binnen" krijgt, vlak na het keerpunt. Dat voel je aan je zitvlak, en misschien aan je handen op de stang. Relatief zou je kunnen zeggen dat je lichaam iets naar "buiten" vliegt, maar dat is theoretisch.

in dit bericht had ik al aangegeven wat de kracht zou doen.
viewtopic.php?p=1186123#p1186123
met jouw info erbij dat je uit je stoeltje gedrukt wordt vanaf de uiterste stand boven de afgrond kom ik dat tot de volgende situatie

dus dus dat zou je zowel bij oprampen als afremmen uitv je stoeltje gedrukt moeten worden.
bij oprampen 'je zit een ruk naar "binnen" krijgt, vlak na het keerpunt'
bij afremmen: 'je zit een ruk naar "binnen" krijgt, vlak na het achterste keerpunt'

[HansH]

Als je gedurende een halve periode aandrijft (tussen de momenten van maximale uitslag) en de andere halve periode niet, dan ervaar je bij beide punten van maximale uitslag een schokje naar buiten, van het evenwichtspunt af gericht. Dus kiezen voor aandrijven in de andere halve periode maakt geen verschil.

dat denk ik niet.
je kunt immers versnellen als je naar voren gaat of als je naar achteren gaat.

versnellen naar voren betekent dat je stoeltje jou naar voren duwt als je zelf ook naar voren gaat (dus wordt je in je stoeltje gedrukt)


versnellen naar achteren betekent dat je stoeltje jou naar achteren trekt als je zelf ook naar achteren gaat (dus wordt je uit je stoeltje getrokken)

het is dus maar welke halfcycle je kiest voor aandrijven. maar misschien hebben we hier een spraakverwarring?

[Xilvo]

Het constant versnellen merk je niet. Je merkt het ook niet als een trein met constante versnelling optrekt of afremt. De verandering van versnellen ervaar je als een schokje.
Die verandering van versnellen gebeurt twee maal per periode, onafhankelijk in welke halve periode die versnelling plaatsvindt.
Bij het starten ervaar je twee maal per periode (bij maximale uitslag) dat het stoeltje schijnbaar naar de evenwichtsstand wordt getrokken, bij het afremmen dat het stoeltje schijnbaar naar buiten wordt getrokken.

[HansH]

de verandering van versnellen geeft dan een schokje. maar de richting van dat schokje is afhankelijk van of je versnelt als het stoeltje naar voren of naar achteren gaat.

-versnellen als het stoeltje naar voren gaat:
pulsje drukt je naar achteren bij aanvang versnelling
pulsje drukt je naar voren bij wegvallen versnelling

-versnellen als het stoeltje naar achteren gaat:
pulsje drukt je naar voren bij aanvang versnelling
pulsje drukt je naar achteren bij wegvallen versnelling

[Xilvo]

Klopt. Dus het maakt niet uit in welke helft de versnelling plaatsvindt, indien er maar in één halve periode versneld wordt.
De pulsen worden voor de schommelaar niet anders.

[HansH]

alleen andersom qua richting van de pulsen dus tov de richting van de beweging. dus in die zin is het anders, maar voor de beleving waarschijnlijk niet belangrijk omdat de versnelling klein is.

[Xilvo]

alleen andersom qua richting van de pulsen dus tov de richting van de beweging. dus in die zin is het anders, maar voor de beleving waarschijnlijk niet belangrijk omdat de versnelling klein is.

Nee, in dezelfde richting. Precies zoals je zelf schrijft.

[HansH]

Nee, in dezelfde richting. Precies zoals je zelf schrijft.

Dan hebben we het over een spraakverwarring neem ik aan? wat ik zelf schrijf ben ik het mee eens. maar ik dacht dat ik dat duidelijk had opgeschreven.

[HansH]

maar eens een plaatje

aandrijving inde halfcycle als de schommel naar voren gaat:
-Faandrijf positief (richting pijl)
-Fpersoon positief (richting pijl)
-persoon in de stoel geduwd
schokje naar achteren in positie A (afhankelijk van de snelheid waarmee de kracht wordt ingeschakelt voelbaar of niet)
schokje naar voren in positie B (afhankelijk van de snelheid waarmee de kracht wordt uigeschakelt voelbaar of niet)

aandrijving inde halfcycle als de schommel naar achteren gaat:
-Faandrijf negatief (tegengestelde richting pijl)
-Fpersoon negatief (tegengestelde richting pijl)
-persoon uit de stoel geduwd
schokje naar voren in positie B (afhankelijk van de snelheid waarmee de kracht wordt ingeschakelt voelbaar of niet)
schokje naar achteren in positie A (afhankelijk van de snelheid waarmee de kracht wordt uigeschakelt voelbaar of niet)

[CoenCo]

Wel zou de schok bij het starten naar "buiten" gericht zijn , van de evenwichtsstand af gericht, bij het afremmen juist richting evenwichtsstand.

De sensatie (en de werkelijkheid) is dat de stoel waarop je zit een ruk naar "binnen" krijgt, vlak na het keerpunt. Dat voel je aan je zitvlak, en misschien aan je handen op de stang. Relatief zou je kunnen zeggen dat je lichaam iets naar "buiten" vliegt, maar dat is theoretisch.

Dat is dan eigenlijk wel slordig.
Voor motion control in combinatie met human comfort wordt over het algemeen gebruik gemaakt van “minimum jerk”-trajectories: Het beperken van de tweede afgeleide van de snelheid.

Met een goede regelaar is het koppel van een electromotor volgens mij prima variabel te maken.