Voor de theorievorming: Vacuümenergie lijkt iets van een veldenergie die verantwoordelijk is voor versnelde uitdijing. Kan het zijn dat beweging van objecten een “zog” trekt en een plaatselijk/tijdelijk vacuüm, zodat vacuümenergie ook invloed heeft op gebieden die niet vacuüm zijn?
De Einstein-vergelijking is een stelsel van partiële differentiaalvergelijkingen die beschrijven hoe de kromming van de ruimtetijd wordt beïnvloed door materie en energie. Een verandering op één punt in de ruimtetijd verspreidt zich naar de rest van de ruimtetijd. In die zin gedraagt vacuüm zich op dezelfde manier als regio's waar materie of andere vormen van energie aanwezig zijn.
wnvl1 schreef: ↑za 16 nov 2024, 18:21
De Einstein-vergelijking is een stelsel van partiële differentiaalvergelijkingen die beschrijven hoe de kromming van de ruimtetijd wordt beïnvloed door materie en energie. Een verandering op één punt in de ruimtetijd verspreidt zich naar de rest van de ruimtetijd. In die zin gedraagt vacuüm zich op dezelfde manier als regio's waar materie of andere vormen van energie aanwezig zijn.
Vacuümenergie heeft dus een globale invloed volgens de Einstein-vergelijking, ik probeer te kijken hoe.
Hetzelfde zie je in de vergelijkingen van Maxwell. Een lading op 1 plek verspreidt haar invloed over de volledige ruimte.
De Einstein-veldvergelijkingen zijn echter een systeem van tien gekoppelde, niet-lineaire partiële differentiaalvergelijkingen voor de tien onafhankelijke componenten van de metriek \(g_{\mu\nu}\). Oplossingen van deze vergelijkingen geven de structuur van de ruimtetijd weer in aanwezigheid van massa en energie met inbegrip van vacuüm energie, maar in tegenstelling tot de wetten van het electromagnetisme is het door de complexiteit veel moeilijker om voeling te krijgen met wat er gebeurt. Behalve voor de Schwarzschild oplossing en varianten en de Friedmann vergelijkingen die een uniform isotroop heelal beschrijven, geraak je met pen en papier niet zo ver.
wnvl1 schreef: ↑za 16 nov 2024, 20:34
Hetzelfde zie je in de vergelijkingen van Maxwell. Een lading op 1 plek verspreidt haar invloed over de volledige ruimte.
De Einstein-veldvergelijkingen zijn echter een systeem van tien gekoppelde, niet-lineaire partiële differentiaalvergelijkingen voor de tien onafhankelijke componenten van de metriek \(g_{\mu\nu}\). Oplossingen van deze vergelijkingen geven de structuur van de ruimtetijd weer in aanwezigheid van massa en energie met inbegrip van vacuüm energie, maar in tegenstelling tot de wetten van het electromagnetisme is het door de complexiteit veel moeilijker om voeling te krijgen met wat er gebeurt. Behalve voor de Schwarzschild oplossing en varianten en de Friedmann vergelijkingen die een uniform isotroop heelal beschrijven, geraak je met pen en papier niet zo ver.
Het beeld van een zog heeft lokaal wel de complexiteit die je zoekt, het is een intuïtief beeld van de interactie met bewegende materie en vacuümenergie. Het beschrijft niet vacuümenergie als geheel. Voor berekeningen blijf je afhankelijk van bijvoorbeeld simulaties. Maar je zou kunnen onderzoeken hoe bewegende objecten variabele invloed hebben bij een vacuüm.