Inderdaad. Als je van één coördinatensysteem \( x^\mu \) naar een ander coördinatensysteem \( x'^\nu \) gaat, transformeert de metrische tensor als volgt:
Hierbij:
- \( g'_{\mu\nu}(x') \): De metrische tensor in het nieuwe coördinatensysteem.
- \( g_{\alpha\beta}(x) \): De metrische tensor in het oude coördinatensysteem.
- \( \frac{\partial x^\alpha}{\partial x'^\mu} \): De Jacobiaan van de coördinatentransformatie, die de relatie tussen de oude en nieuwe coördinaten beschrijft.
Het ruimtetijdinterval \( ds^2 \), dat wordt gegeven door:
\[
ds^2 = g_{\mu\nu} dx^\mu dx^\nu
\]
blijft echter invariant onder coördinatentransformaties. Dit betekent dat de fysieke afstand of tijd tussen twee gebeurtenissen hetzelfde blijft, ongeacht het gekozen coördinatensysteem.
En omdat je de coëfficiënten van de metrische tensor voor "alle" coördinatenstelsels kunt berekenen zodra je ze voor één coördinatenstelsel kent, kun je de metrische tensor net als een "normale" vector beschouwen als een ding dat onafhankelijk van enig specifiek gekozen coördinatenstelsel bestaat?
(Hoe typ je de accenten op "één"? Ik moet ze nu steeds van elders kopiëren.)
Maar goed dat ik de vraag gesteld heb dan! Want dan zat ik op een dwaalspoor. Bestaan er ook generalisaties van tensoren zodanig dat (nagenoeg) alle transformatieregels volstaan zolang je maar steeds bij de kentallen onder één coördinatenstelsel die onder een ander coördinatenstelsel kunt vinden en omgekeerd?
Je hebt covariante en contravariante tensoren. Ze transformeren precies tegengesteld. De metriek kan je beschouwen als een covariante (0,2) tensor. Hij mapt twee contravariante (1,0) tensoren {vectoren eigenlijk} op een scalar. De transformatie van de metriek compenseert de transformatie van de vectoren om zo een invariante scalaire grootheid te bekomen. Zo kan je het wat aanvoelen.
Is heel slordig en onvolledig geformuleerd, maar daar komt het min of meer op neer.