Klassieke gravitatie met eindige voortplantingssnelheid en Mercurius

[Xilvo]

We weten dat zwaartekracht vertraagd doorgegeven wordt. dat staat vast. en we weten ook dat de banen bij bendering door de Newton formule met straal in het kwadraat beschreven worden. alleen beiden gaat niet samen. Daar heeft de natuur dus iets op gevonden.

En dat noemen we ART.

Volgens mij was het de bedoeling met behulp van Newtonse mechanica plus een looptijd voor de zwaartekracht te kijken of je daarmee ook de precessie van de Mercuriusbaan zou kunnen reproduceren.
Maar als je daar zaken als kromming van de ruime moet gaan bijhalen dan wordt het een poor man's ART, wel ingewikkeld maar nog steeds niet met de kracht van de ART.

[HansH]

We weten dat zwaartekracht vertraagd doorgegeven wordt. dat staat vast. en we weten ook dat de banen bij bendering door de Newton formule met straal in het kwadraat beschreven worden. alleen beiden gaat niet samen. Daar heeft de natuur dus iets op gevonden.

Volgens mij was het de bedoeling met behulp van Newtonse mechanica plus een looptijd voor de zwaartekracht te kijken of je daarmee ook de precessie van de Mercuriusbaan zou kunnen reproduceren.
Maar als je daar zaken als kromming van de ruime moet gaan bijhalen dan wordt het een poor man's ART, wel ingewikkeld maar nog steeds niet met de kracht van de ART.

klopt. ging inderdaad om een poor man's ART. Newtonse mechanica plus een looptijd werkt niet, dus dat op zich is een doodlopend pad. Dus moet er op zijn minst nog iets bij. Als je daarmee dezelfde precessie kan voorspellen is het nog steeds een sterke redenatie lijkt mij. Je kunt dat natuurlijk voortijdig afschieten, maar enige wat je daarmee bereikt is dat je nooit het resultaat zult weten: slim idee of prullebak. Dus wat heb je te verliezen?

[Professor Puntje]

Even terug naar de basis:

Op tijdstip \( t_0 \) vertrekt er met snelheid c in alle richtingen vanaf een object A een "informatiebel" \( \alpha \) die de massa \( \mathrm{m}_a \) van A en bovendien de vanaf \( t_0 \) door een punt op het oppervlak van de bel afgelegde afstand \( r_a(t) \) bevat. Stel nu dat de bel \( \alpha \) op het tijdstip \( t_1 \) een object B met massa \( \mathrm{m}_b \) bereikt. Dan is \( r_a = r_a(t_1) \) de afstand tussen de positie van A op \( t_0 \) en de positie van B op \( t_1 \), en is \( \vec{e}_{ba} \) de eenheidsvector die van de positie van B op \( t_1 \) naar de positie van A op \( t_0 \) wijst. Informatie over waar A zich nu inmiddels op \( t_1 \) bevindt heeft bel \( \alpha \) niet te bieden. Voor een semi-klassieke vertraagde gravitatie is het daarom logisch aan te nemen dat B op tijdstip \( t_1 \) een loodrecht op het oppervlak van bol \( \alpha \) staand binnenwaarts gerichte kracht \( \vec{F}_b \) ondervindt volgens:

\( \vec{F}_b = \mathrm{G} \frac{ m_a m_b }{ (r_a(t_1))^2 } \cdot \vec{e}_{ba} \)

Stel nu omgekeerd dat er op tijdstip \( t_3 \) met snelheid c in alle richtingen vanaf het object B een "informatiebel" \( \beta \) vertrekt die de massa \( \mathrm{m}_b \) van B en bovendien de vanaf \( t_3 \) door een punt op het oppervlak van de bel \( \beta \) afgelegde afstand \( r_b(t) \) bevat. Stel nu dat de bel \( \beta \) op het tijdstip \( t_4 \) een object A met massa \( \mathrm{m}_a \) bereikt. Dan is \( r_b = r_b(t_4) \) de afstand tussen de positie van B op \( t_3 \) en de positie van A op \( t_4 \), en is \( \vec{e}_{ab} \) de eenheidsvector die van de positie van A op \( t_4 \) naar de positie van B op \( t_3 \) wijst. Informatie over waar B zich nu inmiddels op \( t_4 \) bevindt heeft bel \( \beta \) niet te bieden. Voor een semi-klassieke vertraagde gravitatie is het daarom net als eerder logisch aan te nemen dat A op tijdstip \( t_4 \) een loodrecht op het oppervlak van bol \( \beta \) staand binnenwaarts gerichte kracht \( \vec{F}_a \) ondervindt volgens:

\( \vec{F}_a = \mathrm{G} \frac{ m_b m_a }{ (r_b(t_4))^2 } \cdot \vec{e}_{ab} \)

[Xilvo]

Je kunt dat natuurlijk voortijdig afschieten, maar enige wat je daarmee bereikt is dat je nooit het resultaat zult weten: slim idee of prullebak. Dus wat heb je te verliezen?

Niets, behalve tijd en moeite. Als ik het vermoeden had dat er een redelijke kans was dat er iets uit zo kunnen komen dan was ik er met plezier mee aan de slag gegaan.

[HansH]

Even terug naar de basis:

lijkt me goed om er een tekeningetje bij te doen desnoods handschetsje. Ik kan heel slecht denken in woorden en symbolen, wel in plaatjes. anders hou je in ieder geval mij niet aan boord.

[HansH]

Even terug naar de basis:

mogelijk bedoel je zoiets?

mercurius (blauwe bolletje) wat naar rechts beweegt tov een stilstaande zon is equivalent met het rechter plaatje: mercurius die stil staat tov een naar links bewegende zon. die zon zend op t-c.r zwaartekrachts informatie uit die zich in een cirkel versprijd en komt op tijdstip t+cr aan bij mercurius. De zon is dan inmiddels op de positie op t=t aangekomen meer naar links.
dus in feite lijkt het alsof de zwaartekracht een gekromd pad volgt volgens de rode lijn.

dus mijn redenatie is dat je de ruimte moet krommen zodat de rode lijn weer recht wordt en dan kun je newton toepassen alsof je geen tijdsvertraging hebt. dat is dus het idee.

[HansH]

dus feitelijk compenseer je het effect van voortplanting van de zwaartekracht door een vervorming toe te passen waarmee je dan feitelijk de tijdsvertraging eruit rekent.

[HansH]

dat rechtbuigen zorgt dan denk ik voor het effect van perihelium rotatie omdat het effect over het pad van de ellipsbaan aan de korte kant kleiner is dan aan de lange kant van de baan.

[HansH]

hier het rechtbuigen. je ziet dat de richting van de snelheid in de rechtgebogen ruimte net een andere richting heeft gekregen.
dus je berekent de volgende stap op basis van de rechtgebogen ruimte en vertaalt de situatie van de volgende stap dat dan weer naar de oorspronkelijk gekromde ruimte en herhaalt dat proces tot je een volledig rondje hebt gemaakt of n rondjes.

[Professor Puntje]

Dit mist elke onderbouwing en is puur toerekenen naar een gewenste uitkomst. Mij kan dat niet bekoren.

[HansH]

Dit mist elke onderbouwing en is puur toerekenen naar een gewenste uitkomst. Mij kan dat niet bekoren.

weerstand, weerstand, weerstand. Ik wacht even voor ik er meer energie insteek hoe dit topic verder gaat met de input van anderen en hun betere onderbouwing.

[wnvl1]

Als je je theorie verkocht wil krijgen moet ze simpeler blijven dan de ART. Toegegeven, de wiskunde van de ART is lastig, de basisprincipes zijn echter relatief eenvoudig. In dat licht, mag je theorie in elk geval niet te rommelig worden want dan is het sowieso geen meerwaarde meer.

[Xilvo]

Dit mist elke onderbouwing en is puur toerekenen naar een gewenste uitkomst. Mij kan dat niet bekoren.

weerstand, weerstand, weerstand. Ik wacht even voor ik er meer energie insteek hoe dit topic verder gaat met de input van anderen en hun betere onderbouwing.

Je mag laten zien dat je dezelfde precessie als berekend met de ART vindt. Dat zou een mooi resultaat zijn.
Maar ik weet wel zeker dat dat niet lukt.

[HansH]

Het begint met een klein beetje vertrouwen dat het wat kan worden. Dat is er niet. Dus ik wacht voorlopig even op de alternatieven waar
professor puntje mee komt. Daar was al een aanzet voor. plaatje erbij zou mooi zijn want anders kan ik het niet volgen.

[HansH]

Als je je theorie verkocht wil krijgen moet ze simpeler blijven dan de ART. Toegegeven, de wiskunde van de ART is lastig, de basisprincipes zijn echter relatief eenvoudig. In dat licht, mag je theorie in elk geval niet te rommelig worden want dan is het sowieso geen meerwaarde meer.

gegeven het feit dat de veranderde richting bij newton+vertraging per definitie fout gaat zul je in wat voor afgeleide theorie dan ook daar een oplossing voor moeten vinden. dus ontkom je denk ik er niet aan om iets in te voeren wat die veranderde richting tgv vertraging omzet naar iets equivalents zonder vertraging zodat je daar newton weer mag toepassen. Als je dat niet acceptbel vindt is er geen combinatie met Newton mogelijk volgens mij. Maar dat equivalent zorgt wel voor een vervorming en dat is denk ik juist de weg naar perihelium precessie. Dus het moet denk ik toch iets in die richting worden. maar het begint met een redenatie die acceptabel is hoe dat dan zou kunnen. anders heeft verder rekenen geen zin.