Nogmaals, laat maar zien. Als je erin slaagt een redelijk simpel model te maken dat de baanprecessie van Mercurius en andere planeten met behoorlijke nauwkeurigheid weet te voorspellen, petje af.
Je moet natuurlijk zelf inschatten of je het voldoende kansrijk inschat om er tijd in te steken.
Ik heb hier geen ideeën over. Heel misschien zou het verwerken van gravitationele tijddilatatie tot iets kunnen leiden. Maar ook dat acht ik niet kansrijk genoeg om er zelf mee aan de slag te gaan.
Ja. Dat lijkt me heel lastig uit te leggen.
Dat weet ik niet. Natuurwetten moeten voor iedereen gelijk zijn.
De kromming van de ruimte tijd die is wat ze is, dat staat los van de keuze van het coördinatensysteem. De Ricci scalar gaat altijd nul zijn in een vacuüm oplossing, ook als je versnelt. De keuze van het coördinatensysteem kan wel zorgen voor fictieve krachten die verschillend zijn per waarnemer.
Hier wordt dan weer iets anders beweerd.wnvl1 schreef: ↑vr 24 jan 2025, 17:25 De kromming van de ruimte tijd die is wat ze is, dat staat los van de keuze van het coördinatensysteem. De Ricci scalar gaat altijd nul zijn in een vacuüm oplossing, ook als je versnelt. De keuze van het coördinatensysteem kan wel zorgen voor fictieve krachten die verschillend zijn per waarnemer.
Zie bvb onderstaand topic
https://physics.stackexchange.com/quest ... -spacetime
wat is precies: ' and angular momentum per unit mass $h$. 'Professor Puntje schreef: ↑vr 24 jan 2025, 16:25 Hier nog een aangepaste formule voor de zwaartekracht: https://farside.ph.utexas.edu/teaching/ ... ode45.html
Je wil de bewegingsvergelijkingen van Newton oplossen. In dit geval kom je dan een ellips uit voor het systeem van de zon en Mercurius. En dan wil je die ellips gaan leggen op een gekromde ruimte, die ellips gaat dan wat vervormen en dan gaan kijken of daar een periheliumprecessie uit volgt. Dat is volgens mij sterk ingegeven door de visualisaties van de ART in YouTube filmpjes, maar strookt niet met de ideeën achter de ART. Ik denk daarom dat zo een aanpak niet nuttig is.HansH schreef: ↑vr 24 jan 2025, 12:59 ik ga eerst maar eens aan de gang met die vervormde ellips van papier en als dat werkt een simulatie. als het idee strand dan liefst als er nog niet zoveel tijd aan besteedt is. dus een complete variant op de ART/SRT theorie met versimpelde aanname voor c tov waarnemers lijkt me niet morgen klaar immers. dan zou je dus een theorie krijgen die alles verklaart van ART+SRT zolang v<<c blijft met als doel om dan een simpeler iets te hebben voro de praktijk van alledag, maar net wat verder reikend dan Newton.
ik heb het puur beredeneerd vanuit hoe Newton zwaartekracht werkt maar niet compatible is met vertraagde zwaartekracht samen met het feit dat je niet kunt onderscheiden welke van de 2 beweegt tov elkaar: mercurius of zon. We weten immers als je de zon nu weghaalt dat de aarde nog 8 minuten rondjes blijft draaien alsof er niets aan de hand is terwijl de kracht nog steeds vanuit de dan niet meer bestaande zon lijkt te komen. dus moet het bij mercurius ook de zon zijn zoals je die momentaan vanaf mercurius ziet. maar dat geeft dus een probleem met de baan. Dus als je aan Newton basisidee wilt vasthouden dan is wat ik voorstel denk ik de enige oplossing. dus puur beredeneerd en niet afgekeken van ART. wat ik kromming noem is denk ik ook totaal iets anders dan de kromming in de ART. ik denk dat het bij mij meer een tansformatie is ipv een kromming.
Je verwijst naar het antwoord van Gandalf?
Ja, door de specifieke keuze voor een bepaald coördinatenframe. Een inertiële waarnemer en een versnellende waarnemer hebben hun coördinaten anders gelegd. Dat is voor mij niet hetzelfde als de kromming van ruimte tijd. Als je Rindler coördinaten legt in een vlakke ruimte, dan blijft de ruimte vlak, ook al heb je tijdsdilatatie. Massa's in de ruimte die krommen de ruimte. De Ricci scalar is dan verschillend van nul.
