Professor Puntje schreef: ↑wo 22 jan 2025, 22:28
De frequentie waarmee de informatiebellen met een snelheid c door de (bij benadering) stilstaande zon worden uitgezonden noemen we
\( \nu \) en de "trillingtijd"
\( \tau = \frac{1}{\nu}\). Voor de "golflengte" komt er dan
\( \lambda = \mathrm{c} \cdot \tau \). Mercurius ziet dus een eindeloze reeks informatiebellen met een onderlinge (loodrecht op de boloppervlakken gemeten) afstand
\( \lambda \) op zich afkomen. Als Mercurius stil zou staan dan zouden de informatiebellen (en daarmee de krachtstootjes) met een frequentie
\( \nu \) op Mercurius worden overgebracht. Maar als Mercurius met een snelheid(component)
\( v_z \) richting zon beweegt zal de frequentie van de ontvangen krachtstootjes hoger liggen. Laat nu Mercurius met een snelheid(component)
\( v_z \) richting zon bewegen dan komen de informatiebellen met een relatieve snelheid
\( \mathrm{c} + v_z \) op Mercurius af, want we rekenen hier niet relativistisch (
\( v_z \ll \mathrm{c} \)). In een tijdje
\( \mathrm{d}t \) ontvangt Mercurius dan
\( \mathrm{d} N' \) krachtstootjes met:
\( \mathrm{d} N' = \frac{ (\mathrm{c} + v_z) \cdot \mathrm{d}t }{ \lambda} \)
De frequentie
\( \nu' \) waarmee Mercurius die krachtstootjes dan ontvangt is:
\( \nu' = \frac{\mathrm{d} N' }{ \mathrm{d}t } \)
\( \nu' = \frac{ \mathrm{c} + v_z}{ \lambda} \)
\( \nu' = \frac{ \mathrm{c} + v_z}{ \mathrm{c} \cdot \tau } \)
\( \nu' = \frac{ \mathrm{c} + v_z}{ \mathrm{c} } \cdot \frac{1}{ \tau } \)
\( \nu' = ( 1 + \frac{v_z}{\mathrm{c}}) \cdot \nu \)
En dus:
\( \frac{\nu'}{\nu} = 1 + \frac{v_z}{\mathrm{c}} \)
Deze factor
\( \frac{\nu'}{\nu} \) geeft aan hoe de door Mercurius ondervonden zwaartekracht van de zon binnen het model met de krachtstootjes gemodificeerd moet worden.