Die opmerking komt in de buurt van een argumentum ad nazium, maar als anderen het woord "mohammedaan" als een belediging gebruiken, is dat hun zaak, waar ik geheel buiten sta ... Ik pas er echter voor mijn taalgebruik te laten bepalen door welke groep dan ook.
Misschien is dat je probleem. Je hoort je taalgebruik aan te passen aan de groep waarmee je spreekt. Dan kun je tenminste ideëen overbrengen en anders spreek je alleen maar
tegen en niet
met iemand. Overigens zijn er best praktijken van de nazi's die je kunt aanhalen als voorbeelden van slechte praktijken, je kunt alleen niet automatisch zeggen dat
alles wat de nazi's deden slecht was. En het gebruik van het woord "mohammedaan" is een slechte praktijk tenzij je de behoefte voelt om eens stoer te doen. Ik krijg het gevoel dat je het in je hoofd zit om Moslims te willen "opvoeden".
Mijn verontschuldiging was ook niet voor Gandhi bedoeld maar voor jou.
Hij kwam bij mij ook niet aan, maar bij deze. Je alternatieve historie theorie kunnen we maar beter in een apart topic behandelen.
Je zou dan even goed mensen gelovig kunnen noemen omdat ze niet in het bestaan van eenhoorns of het monster van Loch Ness geloven.
Nee, omdat eenhoorns en Nessie niet metafysisch zijn. Ze zouden gewoon binnen de biologie als wezens van vlees en bloed moeten bestaan. De kans op het bestaan van één of beiden van deze acht ik zeer klein, maar dat is geen geloof, maar een inschatting.
God is een metafysisch wezen. De manier waarop mensen dat metafysische kader invullen verschilt van mens tot mens en soms heb je wel eens helemaal geen behoefte aan metafysische kaders, maar meestal wel. Als je zegt dat God niet bestaat bedoel je daarom dat je een ander metafysisch kader hanteert, bijvoorbeeld dat van de natuurwetten, maar dat maakt je door de bank genomen niet minder gelovig. Alleen al het feit dat je zegt een "hardcore-bèta" te zijn betekent dat je er geloof aan hecht dat dat het juiste pad is, en het is vrij simpel om de taal van "hardcore-bèta's" te vertalen naar hardcore God-gelovigen.
Die rationalisatie is het eerste stadium. Het volgende stadium - dat naar ik toegeef niet iedereen in staat is te bereiken - is wanneer je werkelijk gelooft dat de beledigende partij te min is om er aandacht aan te schenken.
Dit was precies het stadium dat ik in mijn jeugd reikelijk heb mogen verkennen, het is juist heel makkelijk te bereiken, omdat je er eenvoudig niets voor hoeft te doen maar de schade die je oploopt is veel groter dan wanneer je wel iets terug doet, want je wordt verschrikkelijk onzeker van jezelf omdat de beledigingen die je niet terugkaatst als het ware aan je kleven en je kunt in die situatie moeilijk zelfstandig worden.
Je hebt waarschijnlijk een ander referentiekader dan deze schrijver: onfeilbare feilbaarheid