Een orbitaal wordt gedefinieerd als: ruimtelijk oppervlak waarbinnen men meer dan 90% kans heeft om het elektron aan te treffen (chemiehandboek 5e jaar ASO)
De leerkracht gebruikt ook dit: 'de ruimte waarbinnen een elektron 90% van zijn tijd verblijft.'
Is deze tweede uitspraak gelijk aan de eerste?
"Why must you speak when you have nothing to say?" -Hornblower
als ge tijdsgemiddelde neemt over oneindig lange tijd (lees heel lang), dan zal in 90% van de gevallen het elektron zich binnen het orbitaal bevinden. dus die twee definities komen op tzelfde neer.. theoretisch meet je oneindig aantal keer en 90% van de keren zit het in het orbitaal en 10% niet. Maar voor elke meting hebt ge tijd nodig, dusja, 90% van de tijd in orbitaal, 10% van de tijd erbuiten...
weljah, de andere 10% van de tijd zit het elektron níet in dat orbitaal, maar erbuiten... overt algemeen zal dat niet veel erbuiten zijn, en misschien (ben er zelfs niet zeker van) zou het wel eens ver van de atoomkern kunnen verwijderd zijn, maar meestal hoort het dan niet bij het elektron.
Als je een klein beetje statistiek zal zien (en je krijgt de kansfunctie voor het orbitaal voorgeschoteld), zal je merken dat er slechts een heeeeeeel kleine kans is dat het zich ver van het atoom bevindt.
De golffunctie van het electron zegt ,zolang men geen waarneming doet, dat het electron zowel erbinnen(met 90% kans) kan zitten als erbuiten(met 10% kans) kan zitten.
Het is maar als men een waarneming doet dat de nieuwe golffunctie eenduidig bepaalt waar het electron zich bevindt (Men zegt ook de oude golffunctie stort in).
Volgens mijn verstand kan er niets bestaan en toch bestaat dit alles?
De interpretatie als: 90% van de tijd zit het electron binnen het orbitaal is onjuist volgens de copenhageninterpretatie. Het electron heeft geen positie voor je hem meet, alleen een kansverdeling voor de positie. Kortom de uitspraak van of het electron binnen of buiten de orbitaal zit krijgt geen ja/nee antwoord, maar een kansverdeling voor de situatie als je het besluit te meten.
Duct tape is like the force: it has a dark side, a light side and it holds the universe together.