Voorzover ik er iets over weet gaan de objecten in het universum verder uit elkaar. Het heelal zet dus uit.Is het niet mogelijk dat 'middelpuntvliedende materie' af kan buigen (in een kromme gaan) in het heelal, vanwege dat het mogelijk rond is en een bepaalde aantrekkingkracht cq. centripetaalkracht ons terug doet keren, althans doet afwijken van een rechte baan ?
Het vreemde is dat naarmate de objecten verder staan ze sneller weg(drijven) dus er is en versnelling en dus een kracht.
Wat mij ook verbaasd is dat als je naar de verste objecten kijkt, aan de (rand) dan kijk je ook naar het verleden , dus het punt waar het is onstaan. En die/dat is overal. Nu denk ik dat het licht door de kromming van het totale universum een heel andere weg aflegd dan men denkt. Niet rechtlijnig, maar misschien wel via een enorme bocht/bochten. Je ziet dus objecten waar er geen zijn.
In 3D zal het heelal eindig zijn want een rechte lijn zal uiteindelijk weer in zijn oorsprong terugkomen als je hem lang genoeg doortrekt. (heb ik ergens gelezen) Dat komt door de kromming van de ruimte, ontstaan door de gezamelijke massa neem ik aan.
Ik bedoel met een gewoon ruimtetuig kom je het heelal niet uit, je komt bij je vertrekpunt uit in theorie. Net zoiets als dat je met een katapul nooit een steen van de aarde de ruimte in kan schieten. Te lage onsnappingssnelheid.
In de 4de dimensie is het misschien wel oneindig, maar ik heb er verder geen enkele onderbouwing van, gaat mij ook boven de pet.
Gr,
Henk
Gr,
Henk