Al geruime tijd vraag ik me af waarom elke taal zijn eigen 'versie' heeft van (vooral de bekendste) stedennamen.
Zo is er Antwerpen (NL), Anvers (FR), Antwerp (ENG), Amberes (ES), Anversa (IT),...
en voor alle andere grote(re) steden is dit soortgelijk.
Hoe en waarom is dit ontstaan en in stand gebleven? Ware het niet gemakkelijker en minder verwarrend om steden gewoon bij hun oorspronkelijke naam te noemen?
London, Londen, Londres, Londra,...
Moderator: Rhiannon
Forumregels
(Middelbare) school-achtige vragen naar het forum "Huiswerk en Practica" a.u.b.
Zie eerst de Huiswerkbijsluiter
(Middelbare) school-achtige vragen naar het forum "Huiswerk en Practica" a.u.b.
Zie eerst de Huiswerkbijsluiter
-
robindr
- Artikelen: 0
- Berichten: 207
- Lid geworden op: wo 08 feb 2006, 17:57
-
albert davinci
- Artikelen: 0
- Berichten: 3.165
- Lid geworden op: zo 21 mei 2006, 17:25
Re: London, Londen, Londres, Londra,...
Het zal denk ik zijn omdat elke taal haar eigen fonetische klanken heeft.
De klanken die bij de moedertaal horen kunnen de mensen makkelijk uitspreken, met de voor de moedertaal vreemde klanken hebben ze vaak moeite.
Wat ik mij dan wel afvraag is ofdat ze meteen de namen anders hebben gemaakt ofdat ze het eerst goed probeerden uit te spreken maar dat de mensen daar in faalden en de namen zodoende verbasterden.
Hier kan je overigens een mooie parallel trekken naar het voetbal. In deze prachtige sport zijn er ook allerlei buitenlandse namen voor de clubs en de spelers. In Nederland hebben of hadden ze de traditie om te proberen de namen correct uit te spreken, in Vlaanderen veel minder.
Je spreekt bijvoorbeeld al die Portugese en Braziliaanse namen die op een o eindigen (Ronaldo, Figo enz) uit met een oe.
Zo heb je ook de naam Nikiforov (ex-PSVer) waarbij er verwarring was welke lettergreep langer moest worden uitgesproken, de ki of de fo.
Gek genoeg bleek wel iedereen van nature aan te voelen dat één lettergreep langer moet. Blijkbaar hebben we dat om de één of andere reden nodig maar dat is voer voor een ander topic.
De klanken die bij de moedertaal horen kunnen de mensen makkelijk uitspreken, met de voor de moedertaal vreemde klanken hebben ze vaak moeite.
Wat ik mij dan wel afvraag is ofdat ze meteen de namen anders hebben gemaakt ofdat ze het eerst goed probeerden uit te spreken maar dat de mensen daar in faalden en de namen zodoende verbasterden.
Hier kan je overigens een mooie parallel trekken naar het voetbal. In deze prachtige sport zijn er ook allerlei buitenlandse namen voor de clubs en de spelers. In Nederland hebben of hadden ze de traditie om te proberen de namen correct uit te spreken, in Vlaanderen veel minder.
Je spreekt bijvoorbeeld al die Portugese en Braziliaanse namen die op een o eindigen (Ronaldo, Figo enz) uit met een oe.
Zo heb je ook de naam Nikiforov (ex-PSVer) waarbij er verwarring was welke lettergreep langer moest worden uitgesproken, de ki of de fo.
Gek genoeg bleek wel iedereen van nature aan te voelen dat één lettergreep langer moet. Blijkbaar hebben we dat om de één of andere reden nodig maar dat is voer voor een ander topic.
