De meeste medicijnen die ervoor zorgen dat je gewicht toeneemt doen dat ofwel door vocht te laten vasthouden ofwel doordat vet anders/makelijker opgeslagen wordt; je kunt dan dus wel aankomen ook al is je eet- en beweegpatroon niet veranderd.
Kan je een voorbeeld geven van een medicijn dat er voor zorgt dat jouw lichaam meer vet opslaat zonder meer Kcal in te nemen?
Ik heb nog te weinig van medicijnen geleerd om daar een uitspraak over te durven doen.
Wat ik wel weet is dat van mijn professor heb geleerd dat bij normale indviduen (die geen medicijnen slikken enz) het verschil in basaal metabolisme nog geen 5% is.
Dus, in het algemeen mag je zeggen dat elk pondje door het mondje gaat.
Hoe hoog jouw basaal metabolisme is is mede afhankelijk van jouw bewegingspatroon. Als jij elke week 50 km loopt dan heb je een hoger basaal metabolisme dan wanneer je niets aan sport doet.
Dit kan één verklaring zijn waarom sommigen kunnen eten wat ze willen: ze bewegen gewoon veel en hebben daardoor een hoger basaal metabolisme, dat valt mij toch vaak op bij dat type mensen. Ik ken ze ook.
Ook moet je er op letten dat er nog een groot verschil is tussen veel eten en veel kCal eten. Groenten bevatten maar zo'n 40 kCal per 100 g. Choco bevat ruim 500 kCal per 100 gram. Als je dus een beetje dik beleg op jouw brood doet met choco of oude kaas (goed voor ruim 400 kCal per 100 gram) dan krijg je al snel te veel energie binnen.
Geloof dus niet al te snel deze indianenverhalen dat de één veel minder snel dik wordt dan de ander.
Er zijn natuurlijk zoals altijd ook hier wel weer uitzonderingen maar ook niet meer dan dat volgens de huidige inzichten.
Gewicht schommelt bij de meeste mensen een beetje rond het 'setpoint'.
Dat is tegenwoordig een populaire theorie onder de wetenschappers, ik heb er al eens melding van gemaakt op dit forum.
Vetcellen scheiden leptine af, een hormoon dat de eetlust regelt. Één thesis is dat bij dikkere mensen de receptoren voor leptine minder goed werken en ze daardoor een te grote eetlust hebben.
Het blijft dus nog altijd een kwestie van 'elk pondje gaat door het mondje', ook binnen de set-point theorie. Als je je bewust bent van wat je eet en daar naar handelt en ook voldoende beweegt dan kan je volgens mij toch probleemloos onder jouw setpoint zitten en blijven zitten, wie weet verandert jouw setpoint dan ook wel maar dat is mijn speculatie.
Ik heb een bedenking bij die set-point theorie. Als het inderdaad zo is dat die leptinereceptoren minder gevoelig worden dan zou dat toch ook een gevolg kunnen zijn van het te veel eten?
Dat lijkt mij veel logischer, het is nl. een veelvoorkomende eigenschap bij receptoren dat ze desensitizeren (minder gevoelig worden) bij een te grote stimulatie. Dit is een beschermende eigenschap om een zeker evenwicht te kunnen handhaven.
Je ziet bijvoorbeeld ook bij obese mensen dat de insulinereceptoren minder gevoelig worden, uiteraard omdat obese mensen meestal veel te veel suikers binnenkrijgen en er dus veel meer insuline wordt gemaakt.
Voor zover ik het weet is zo'n verstoring van het evenwicht in het begin reversibel, als het aanhoudt dan kan je diabetes krijgen.