Louise, zeg nooit nooit in de wetenschap maar op dit moment is het echt nog de consensus onder artsen dat de genen slechts een kleine rol spelen in overgewicht. Ik zeg niet dat de genen bij niemand de oorzaak zijn van obesitas. Ik kan me zeer goed voorstellen dat wanneer je een zeer ongelukkige combinatie van allelen hebt dat je dan zeer snel obees kan worden. Het is wel duidelijk dat de genen maar bij een kleine minderheid van de obese mensen een rol speelt.
Één empirisch bewijs hiervoor is dat obesitas in de Nederlandse samenleving enkele decennia geleden nog nauwelijks voorkwam toen we nog wat gezonder aten en meer bewogen.
Dit even als kanttekening alvorens ieder obees mens die dit leest fatalistisch zou gaan denken dat hij er niets aan kan doen.
Let wel, het kan misschien een voordeel hebben als het door de genen komt omdat het dan niet jouw eigen schuld is maar het is ook verstikkend omdat je dan geen perspectief hebt om er iets aan te doen.
Ze vinden het kwalijk dat schoolartsen zich dwingend mengen in de manier van opvoeden van de ouders als op het spreekuur blijkt dat een kind te dik is. De drie auteurs denken dat de stress die mensen krijgen van het afwijken van de gewichtsnorm ook slecht is voor de gezondheid.
Het zal jou niet verbazen dat ook ik van mening ben dat je niet obesitas moet gaan vervangen door stress. Tuurlijk
Ik wil gewoon een goede gezondheid voor alle kinderen met alle componenten die daarbij horen.
Ik vind het wel een groot misverstand om er van uit te gaan dat ingrijpen door oa schoolartsen per sé op een dwingende wijze zou moeten gebeuren en dat het kind daar per sé gestressd door raakt. Dat hangt sterk af van de wijze waarop de schoolarts de kwestie aankaart en hoe hij communiceert.
Ik denk in dat verband aan mijn rijlessen. Elke keer bij de kleinste fout zit die instructeur te zeuren dat ik die fout maak waardoor ik soms de neiging heb om tegen hem uit te vallen. Ik denk dan 'man, val dood. Je zou ook de positieve dingen kunnen benaderen, de punten die goed gaan. Meld het gewoon beiden. Dan voel ik me prettiger en functioneer ik beter'.
Diezelfde fout maken veel artsen ook, helaas zijn ook artsen allesbehalve perfect. Je kan zeggen; 'je hebt een serieus probleem met jouw gewicht, als we daar niets aan doen dan staat dit en jou te wachten.'
Je kan eveneens zeggen 'Zou je het fijn vinden als we eens gaan proberen jouw gewicht wat minder te laten worden. Dit en dit zijn de mogelijkheden.'
Het is belangrijk om de positieve elementen te benaderen en alles in overleg te doen.
Ik zie trouwens veel liever dat het niet nodig is om bij de kinderen in te grijpen als ze bij de schoolarts komen. Dan is het vaak al te laat, tragisch maar waar.
Er zijn serieuze onderzoeken die er op wijzen dat kinderen die in de eerste paar jaar verkeerd eten als volwassene vaak obees worden.
Ik zie er veel meer nut in om standaard bij ouders thuis te komen bij hun eerste kind, hun kennis en vaardigheden (mbt oa voedsel en eetgedrag) te testen en zo nodig de ouders daar een tijd in ondersteunen. Kortom, ik vind dat de overheid zich best iets meer zou mogen bemoeien met de opvoeding daar waar dat nodig is. Ik ga er van uit dat de ouders het beste willen voor hun kinderen en er om die reden weinig bezwaar tegen kunnen hebben. Dat is niet goedkoop, maar dat zijn alle medische kosten die door obesitas veroorzaakt worden ook niet en de kindjes zijn dan gelukkiger.
Ik benadruk wel dat de rol van de overheid ondersteunend dient te zijn door vaardigheden en kennis aan te leren, de overheid haar optreden mag niet dwingend van karakter zijn want dat werkt toch niet.
Het risico op overlijden is hoger bij een normaal gewicht...
Dat vind ik ook een vreemde stelling. Als ik die zou voorleggen aan mijn profs dan ga ik zeker gebuisd zijn. Spijtig genoeg wordt die stelling in dit artikel niet onderbouwd, dus ik kan er niets over zeggen. Wat ik wel weet is dat de grenzen van de BMI juist bepaald zijn op basis van de mortaliteits- en morbiditeitsstatistieken. Het valt mij ook op dat er slecht één arts bij zit en 2 niet-artsen die deze conclusie doen
Sinds wanneer heeft een rechtssocioloog een medische opleiding gevolgd? Just wondering.
Ze overdrijven volgens mij wel de rol van de genen. Helaas is er nog te weinig kennis over die genen en moet je je daarom vooral op empirische gegevens baseren. De Nederlanders van nu vergelijken met de Nederlanders van 30 jaar geleden is bijvoorbeeld een goed uitgangspunt omdat genen zo traag veranderen dat die genen nu niet of nauwelijks anders zullen zijn, voor zo ver wij weten.
Waar ik persoonlijk erg benieuwd naar ben is of dat de expressie van de genen die ons eetgedrag en spijsvertering reguleren veranderen onder invloed van ons eetgedrag. Dat zou ook best wel eens kunnen. Het is bekend dat de factor voedsel daar in ieder geval een rol in speelt in extreme omstandigheden. Ik herinner me niet meer exact de details maar volgens mij is het zo dat wanneer mensen hun hele leven of een bepaald deel van hun leven extreem weinig voedsel hebben gehad dat de kinderen dan veel sneller dik worden. Pin me er niet op vast, het was iets van die aard.
