This life ends in 5 schreef:zou het mogelijk zijn om een beeld onbeperkt op te slaan? door in een doos met spiegels heel even een beeld te projecteren, dat licht v/h beeld kaatst dan tegen de wanden v/d spiegeldoos.
dat beeld blijft heen en weer kaatsen voor ongeveer een millenium...
dan sluiten we dat doosje aan op iets dat het beeld kan opnemen.
dan zouden we toch exact tselfde beeld moeten kunne waarnemen?
Dit is natuurlijk maar een dwaze stelling, maar zou het theoretisch gezien mogelijk zijn? [rr]
Ja eigenlijk ook wel iets waar ik soms aan denk, stel nu je maakt een doosje met spiegelglas, van buiten kan je naar binnen kijken maar omgekeert niet. Stel nu je 'vangt' daar een beeld in, blijf je dat dan zien? Maar als ik er dan aan denk dan krijg je gewoon een pikdonkere box binnen waar je niks in kan zien, dus dat beeld is weg. Een lichtstraal lijkt dus niet op te sluiten, maar waar is dat beeld dan naartoe? Het kan toch niet zomaar door de spiegels heen zijn geraakt? Of is het gewoon 'dood gegaan'. Als het beeld (het licht dus) uit het doosje weggeraakt moeten we toch ook op één of andere manier de kern van de aarde kunnen bekijken? Vermits dat beeld van die kern toch ook kan ontsnappen?
Dus wat ik er nu uiteindelijk over denk: Als het licht met iets in aanraking komt verliest het alle oude informatie en neemt het de nieuwe over (zie het maar als warmte, een koude staaf aanraken met een warme zorgt dat de info wordt uitgewisseld). Dus je eigen beeld inhalen kan dus ook niet volgens mij vermits je de lichtstralen die je netvlies zouden bereiken ook eens passeert en dus 'aanraakt' en nieuwe informatie geeft.
Hoe je dan het principe zou kunnen verklaren van een spiegel aan de andere kant van het heelal zetten en dan ons beeld laten weerspiegelen: Geen idee maar dat lijkt me op 1 of andere manier onmogelijk!