Ik vind dat je die 2 moderatoren ook eens mag toespreken.
Dat met die achternaam snapte ik eerst ook niet, maar nu begrijp ik wat je bedoelde, en het gaat je daarbij inderdaad om het "ongevraagde", het "ongenode gast" principe dat ik in mijn startpost aanhaalde.
Begrijp ik het goed en voel je dat als een inbreuk op je privesfeer?
Zo is het.
Ik zie dan zo'n agent in je portier staan die zegt: "U bent niet tot antwoorden verplicht, maar als ik vragen mag, waarom reed u zo hard?"
Dan denk ik bij mezelf, ik heb totaal geen behoefte om met jou te gaan lullen. Schrijf die bon uit en maak dat je weg komt.
Dan is er nog dit: Op het moment dat je niet zelf vraagt om een agent kan hij niets goed doen. Geldt die stelling voor jou?
En hoe zit het met momenten dat je een agent nodig hebt? Dat je zelf om een agent vraagt? Gaan je haren dan nog steeds rechtovereind staan,
Dat hij niets goed kan doen komt omdat de emoties hoog oplopen. En als de agent niet handig ageert (te afstandelijk of te emotioneel), dan heb je de poppen aan het dansen.
Ik ga zelf niet in discussie. Hoe minder je zegt hoe sneller ze opgerot zijn.
Ik heb zelf wel eens om een agent gevraagd. Over de hulp ben ik altijd zeer content geweest. Het instituut an sich is prima.
In je pubertijd maak je je los van het ouderlijke gezag. Als je dat stadium gehad heb kom je op straat een agent tegen die je even vaderlijk gaat vermanen. Dan denk je toch "ga boeven vangen". Dat lijkt mij een natuurlijke en gezonde reactie.
en als ja, waarom? Je had het eerder over houding, sfeer,
mimiek etc. Hoe is die?
Ik zou het dus interessant vinden als je het cultuurtje, het gemeenschappelijke, waar jij het over hebt zou toelichten. Want helemaal duidelijk is het me nog niet.
Dat is lastig, maar als ik er zo over denk dan zie ik bij mijn bekenden o.a. de volgende kenmerken:
Een machohouding, zich belangrijk voelen, erg tevreden met zichzelf.
Enkele markante personen afzonderlijk.
(agent) Zit altijd kaarsrecht in de stoel en kijkt als een vorst over de bijeengekomen verjaardagsgasten. Met mij heeft ie nooit een woord gesproken. Ik heb ik gevoel dat hij me niet belangrijk of interessant genoeg vind. Zijn broers spreken me daar niet in tegen.
(soldaat) Volkomen onaangepast. Ik had zoiets nog nooit meegemaakt. Hij stuurde zijn vrouw de keuken in met de mededeling "dit is iets tussen mannen". Mag je raden wat ik daarbij dacht.
(soldaat) Rijdt in een jeep. Verder ken ik hem niet goed, maar bij navraag (buurman=kennis) blijkt het een vreemde snoeshaan te zijn. Onlangs overleden bij een ontdekkingstocht (in een hinderlaag gelopen) in een vreemd land.
(agent) Onaangenaam om een gesprek mee aan te gaan. Je weet nooit hoe ie reageert. In deze trant: Hij zegt: Rood, groen en blauw zijn mooie kleuren. Ik zeg: geel is ook mooi. Ik heb het helemaal fout, en ik moet niet alleen de stoelpoten schoonhouden maar ook de rugleuningen.
(soldaat) Geen enkele school kunnen afmaken. Zit dus maar in het leger. Is nu op de tatoeagetoer.
@Iedereen: die derde rijk vergelijking is een vergelijking die niet alleen Peter Pan maakt. Je hoort gauw de woorden fascistenstaat op het moment dat de politie ergens te aanwezig is naar de smaak van sommige mensen. Ik heb een voorbeelden daarvan bewust niet in de startpost opgenomen, maar wist bijna zeker dat het niet lang zou duren voordat iets dergelijks hier op zou duiken.
Dus kan ik nu vragen: Peter Pan, waarom die vergelijking? Wat zit daarachter? Angst voor macht? Angst dat mensen die eenmaal macht hebben automatisch zullen doorslaan? En denk je dat dit iets is wat vooral hier leeft, in Nederland?
Je moet aan het volgende geen conclusies trekken. Ik probeer alleen het gevoel van overeenkomst duidelijk te maken:
Het nationaal socialisme heeft de volgende ideologische kenmerken:
Er is één sterke man. Trots op eigen staat. Niet het individu maar je onderwerpen aan de gemeenschap.
De sterke man onvoorwaardelijk gehoorzamen (Befehl ist Befehl).
Wie in leger gaat doet dat omdat hij 'trots is op zijn land'. Dat wil hij zelf gewapenderhand verdedigen. Gehoorzamen is de grootste deugt in het leger (bevelen moeten onvoorwaardelijk worden opgevolgd).
Bij de politie geldt eigenlijk het zelfde.
Dan nog iets bedenkelijks: In Frankrijk stemt een zeer groot percentage van de politie op le Pen. In Nederland hoor je vaak dat gekleurde mensen door de politie worden lastig gevallen. Daar kan ik niet over oordelen want daar ben ik nooit bij, maar vreemd zou ik het niet vinden.
Ik sprak vorige week nog met kennis (een Duitser) en het ging o.a. over gemeentelijke herindelingen. In Duitsland heeft men die ook, maar protesten daartegen heb je niet. Men slikt gewoon wat de overheid beslist.
Als je zo weinig weerstand biedt tegen het gezag, dan verbaast het me ook niet dat je door een Hitler wordt ingepakt.
N.B. Bij een enquette op radio 1 (standpunt nl of zoiets) blijkt dat bijna 50% van de bevolking de politie niet vertrouwt.
