In het boek Stalingrad van Anthony Beevor komen 2 enigmatische citaten voor:
(..) Dorst was even gevaarlijk als de slapte van de honger. Hoewel ze omgeven waren door sneeuw, kenden ze de gevaren en voelden ze zich als zeelieden zonder drinkwater op de oceaan. (..)
(..) De kou was nog vreselijk, maar de dorst was weer de grootste kwelling. Ze raakten zo vertwijfeld dat ze de bevroren condens aan de metalen delen van de wagon oplikten. Als ze stilstonden, konden de mannen die naar buiten mochten de verleiding niet weerstaan om een handvol sneeuw te pakken en in de mond te proppen. Het gevolg was massale sterfte, zo geluidloos dat hun kameraden pas later merkten dat ze heengegaan waren. (..)
Waaraan sterven deze krijgsgevangen nu precies?